|
| |
Een weynigh voorder vonden sy noch staen een verhael van eenen vrient, die zijnen vrient in
kranckheyt besoeck ghedaen hadde, met die onlust-verdrijvende redenen, die sy troostelijck t'
samen hadden, 't welck (sy niet voor by gaende) ick haerlieden also hoorde lesen.
| |
Verhael van een Vriendts besoeck.
DOe ic in vrients verbont naer vrienden aert eens dochte,
Hoet was met mijnen vrient, de Faem my tijding brochte;
Dat Cloto was vermoeyt, vriendts bolle t' houden vast,
End' Lachesis ghespin hem dede sulcken last,
Dat 't scheen, of sy haer spoedd', om dat in korten tijden,
| |
| |
De slindend' Atropos soud' zijnen draet af snijden:
'T welck hoorend', ick bedroeft, end' medelijdigh seer,
Terstont gingh doen besoeck mijn vriendt in lijden teer.
In d' aenkomst groett' ick hem: hy dancte my seer goedigh,
Dat ick hem deed' besoeck, in zijnen staet onspoedigh.
Ick vraeghd' hem sieckten aert, end' hoe hy was gestelt.
Waer op vol pijn end' smert, hy my dan heeft vertelt:
O vriendt, 'k en ben nu niet, die ick wel plagh te wesen,
Ic deed' de vrienden hulp, vrients hulp hoev' ic in desen.
Ghy siet, hoe Parcus wreet, my hebben neer ghevelt,
D' een heeft gesontheyt wech, en d' ander staeg my quelt,
Met slinden vleesch en bloedt, de derde tot mijn sneven,
Pooght haer, om nemen my (noch veel te jong) mijn leven:
D' een is my gants ontgaen, en d' ander alle bee
Doen my, door pijn' end' angst, nu aen sulck hertlijck wee,
Dat Tisiphus ghequel, oft Tantalus ellende,
Niet meerder zijn en mach, waer sy niet sonder eynde,
End' ligg' alsoo en haeck, met bitterlijck verlangh,
Als Hesper, Nox swart kleet spant over 't aertsch omvang,
Wanneer Aurora sal klaer Phoebi komst voorsegghen,
Dan haeck' ick d' ander weer, dan die weer, om 't afleggen
Te krijgen soo veel t' eer: want 't lichaem gants verflaut
Light (so ghy vrient meught sien) so jammerlijck benaut,
Dat selv', als soeten slaep, tot rust my wil versellen,
'T swaer Morpheus gewoel my schricklijc komt versnellen,
Ghelijck of Furia, om scheyden lijf end' ziel,
Met haer gheselschap boos, my stormigh overviel.
Doe seyd' ick, vriendt, soo ghy in hope vast blijft staende,
De helsche Furiën en werden dy niet schaende,
Dat Charon oudt bekroost sal voeren (vreest doch niet)
Dy met zijn rotte schuyt, door Styx de helle-vliet,
Door Lethe, Phlegeton, oft Acheron vol pijnen,
Om dijn bevreesde ziel voor Pluto doen verschijnen,
Daer Minos, Aeacus, end' Rhadamantus koen,
Dy souden tot verdriet, seer wreet een uytspraeck doen,
Betraut op Iupiter, dien sal dy wel bevrijden.
| |
| |
Och (seyd' hy, vrient) alsulcks vermeerdert niet mijn lijden:
Want ick versekert ben wel vast in mijn ghemoedt,
Dat of mijn levens draet wierd' afghesneen onsoet,
Dat Iovis soon ghevlerckt my brenghen soud' in rusten,
Om met de zielen vroom in Elisey verlusten,
Dewijl my mijn gheweet doch nerghens in beklaeght,
Maer 't is de groote pijn, die my soo seer vertsaeght.
Vrient (seyd' ic) ic ben blijd', om dijn betrouwen vroomlijc,
Maer jammerlijc bedroeft, om dijn swaer lijden schroomlijc:
Seyndt om Apollos soon, ick wil wel bode zijn,
Dat hy weerkeeren doe de goed' ghesontheyt dijn,
Door nutte kruyden kracht, van Vesta hem ghegheven,
Hy sal dy helpen gheern', end' kan ick daer beneven
U erghens helpen oock, wilt vry ghebruycken my:
Want ick den vriendt in noot oock willigh staen wil by.
Doe seyd' hy, lieven vriendt, dy danck ick dijner jonste,
'K hebb' Esculapius hier somtijts in mijn wonste,
Die klaeght altijdt, hoe dat Erebus dochter wreet,
Met haer oudt roestigh mes, hy dickwils vindt ghereet,
Om krancken levens draet my snijden voort aen stucken,
End' dat zijn konst aen my sal langhsaem willen lucken:
Want overwinters kruydt en heeft gheen volle kracht,
En d'wijl in Pisces huys zijn Vader bruyckt zijn macht,
En kan in 't groen ghewas hy gheen ghenesingh baren,
Doch meent hy, 't sal wel zijn, soo haest hy wat comt naren,
End' troost my vast tot dan, met lijdtsaem lijden meest,
Maer 't lijdigh lichaem teer maect my bedroeft van geest.
Ick seyde, goeden vriendt, wort dies niet onverduldigh,
Maer smeect in hope vast, den helper hoogh eenvuldigh:
Denckt dat hier door hy proeft, of ghy op hem ooc acht,
Ick wil oock hem voor dy gaen bidden met aendacht,
Dat by den Hyëms straf, end' Boream felwoedigh,
Met haer geselschap quaet, wechdrijven wil seer vroedigh,
Op dat Latonen soon, beneven den Zephyr,
Door Wedders huys zijn warmt' ons tot behulp haest stier,
End' dat Diana oock, in plaets van wolcken druypigh,
| |
| |
In Vestas wijden schoot magh Herse brengen sluypigh,
Soo magh Apollos soon, met Isis groenheyt lief,
Afkeeren Atropos, end' helpen dy uyt grief.
Och seyd' hy dan, o vrient, waer my doch haest gebuerlijc
Alsulck een troostbaer uer, dat uyt dit lijden suerlijck,
Ick werden mocht ghesont, soo mocht ick weer als voor
Danck offeren van 't goet den Hooghsten, na behoor:
Want ic gesontheyt meer dan Cresus schat acht weerdigh:
Ic mocht vergelden ooc vrients hulp en bystant veerdigh,
Maer nu en can ick niet, want ick ben veel te swack.
Ick magh dy laten best in ruste, dan ick sprack,
Om niet vermoeyen dy met woorden overvloedigh:
Want t' is der siecken last, maer kan mijn hulp behoedigh
Dy dienen erghens in, ghebruyckt my vry als vriendt.
Dijn tijtverdrijfschen praet (seyd' hy) my troostigh dient,
Komt dic, vriendt, bidd' ic dy: maer hoe sal ic voldancken
Dijn goed' aenbiedingh trau, dewijl ick armen krancken
My voele soo benaut, dat ick nau spreken kan?
Doe seyd' ick: dy dient rust, dus wil ick scheyden dan,
Nu hy, die 't al regiert, wil dy in all's bewaren,
Dy jonnen mijnen staet, end' my voor dijnen sparen.
Doorsiet den Grondt.
|
|
Auteursrechtvrij