Een deser Konst-lieve jonghelinghen dan, belust, vereyschende d' antwoorde op dit versoeck
te sien, seyde hy, geene daer op gekomen te zijn: maer dat naer een lange vergeefsche
verwachtinghe, om dattet niet gantsch in den windt geslagen worden soude, noch ghesonden worde desen volghenden
Bemaen-brief.
HOe ist mijn vrient Beheyt, hoe zijt ghy noch dus stille,
Ist yserdraet te broos, gaet niet naer uwen wille?
Oft is u hout ghescheurt, oft quastigh teghen draet?
Oft zijt ghy al te druck met 't meysken in den praet?
Heeft Venus dertel wicht u onder voet ghekreghen?
Soo wensch ick u te wil, die 't hert is naest gheleghen.
Oft heeft Apol noch niet den Leydschen inckt ghedoyt?
Oft heeft den Noorden windt de sinnen schier verstroyt?
Den Westen windt die komt, en tweelingh sal haest baren
In Vestas groenen schoot, om daer de sinnen garen.
Oft ligghen noch in slaep de susters altemael?
Oft schorter vyer oft kool, om puntigh smeden stael,
Soo gaet in 's hinckers smes, en neemt Vulcanus hamer,
[pagina 209]
[p. 209]
En klopt een stijven klop op Iovis Dochters kamer,
Daer Jonst deurwachster is, wat geld 't sy laet u in,
Ghy krijght daer wel te wil een Nimphe naer u zin,
Die 't schijn gedempte vier haest vlammig sal doen roocken,
De liefde sal dan hout om hoogher laeyen stoocken,
Ons beyder soet gheschil te stillen door u gift,
Oft hebt ghy niet verstaen de meening van mijn schrift,
Doorsiet den gront nu vraeght, die sal 't u wel verklaren,
Hier mee segg' ick goed' nacht, en wensch u wel te varen.
Auteursrechtvrij