Den Nederduytschen Helicon

Het overlesen ende aenhooren van dese tsamenspraeck, dede my met ernst overdencken hoe dat het hier op Aerden onder het Menschelijcke gheslacht al toegaet, ende doe in sulcke overlegginghe, ick door veel vreemde aenmerckinghe byna versuft stondt, hoorde ick van verre eenen (al suchtende) den ellendighen standt der Menschen hertelijck gaen beklagen, in sulcker voeghen.

Klinck-dicht, van 's Menschen ellende.

AY Epimethëus, wat onbedachte sinnen,
Hoe hebdy broeders raedt niet bet ghenomen waer?
Wat mocht u overgaen, t' ontdoen het vat eenpaer,
Daer deught end' ondeught al sat vast ghesloten binnen?

Nu siet men siecten oudt gesontheyts jeught verwinnen,

Den twist verdrijven Vred', het onrecht 't recht eerbaer,
Het onverstandt 't verstandt, d' ontrauwe trauwe swaer,
Dus 's Menschen hert in angst en weet niet wat beginnen.

Al 't goede vlieght om hoogh', van daer 't gecomen is,

Behalven Hop' alleen, en 't quaet verspreyt hem wis
Ter Weerelt langs hoe meer, tot elcks ellende druckigh.

So dat all' ondeught quaet den mensche vast bestrijdt,

Geen deught is nau so goet, dats' hem daer van bevrijdt,
Dan Hope, die hem troost op uytkomst bet gheluckigh.

Doorsiet den grondt.