Den Nederduytschen Helicon

[p. 66]

Aen d' ander sijde van desen ingangh, hingh een onuytsprekelijcke schoone Schilderije, inhoudende een aerdigh wel ghemaeckt Landtschap, daer onder de schaduwe van eenen groenen Laurier boom, eenen onsen tijts Dichter soetelijck lagh en sliep, ende by hem stondt (met een ghewronghen slangh-roede in de handt) den ghewieckten Goden bode, die voor eerst een langhe bootschappende reden tot hem dede, welcke reden alsoose my meest uyt den sinne is, ick voor best, om niet te missen, hier onbeschreven wil laten, verhalende alleenlijck een korte t' samenspraeck, die sy, na dese ghedaen boodtschap, met malkanderen hadden, in sulcker voeghen.

Klinck-dicht.

T'saemspraeck tusschen I.D. la rue, ende Mercurius.

L. MErcurius ghy dwaelt, 't zijn van u oude trecken.
M. Doe ick? 'k en doe voorwaer: 't is my also belast.
L. Ghy hebt den rechten man gevonden, houdt hem vast.
M. Ey hoort, wat reden vreemts, sal ick met u dan gecken?
L. Kan ic Vlaemsch talens lof, in dichtens Konst ontdecken?
M. Ja ghy, waeromme niet? toont dat de Konst hier wast.
L. Ick bidd' u gaet van hier, soect ander, die 't bet past.
M. Sal ick, noch Manders vloet, noch Pallas u verwecken?

L. Och mocht' ick doch eens sien zijn stroomen vloeyen klaer.

M. Vertaelt een schrijver kloec, maect licht u tale swaer.
L. Men laet hem doen die 't kan, sal icks my onderwinden?

M. Hy zy vertaelder dan, end' vreucht-spel Dichter ghy.

L. Dat waer wel mijnen sin, waer sulck verstandt in my.
M. Vangt aen, die 't u belast, sal u verstandt ontbinden.

     'T werck gheeft ghetuyghe.