Roman van Moriaen

(1878)–Anoniem Moriaen– rechtenstatus



[pagina 73]
Ga naar tekstkritische notentekstkritische noten
II. Van Waleweine ende van Lancelote ende van Moriane. Daventure doet ons gewach: 410[regelnummer] Des margens, alst was dach, Voren si wech alle beide Menege wustine, menege heide Ende hoge berge ende dale Om te vindene Perchevale; 415[regelnummer] Maer dat pine jegen spoet: Sine mochtens niet wesen vroet. Des hadden si menech swaer verdrach. Ende recht opten negenden dach Quam een ridder jegen hen gereden 420[regelnummer] Op een ors van sconen leden, Ende wel gewapent daer toe. Hi was al sward, ic segt u hoe: Sijn hoeft, lichame ende hande Was al sward, sonder sine tande; 425[regelnummer] Ende wapine ende scilt, sekerlijc, Was al enen moer gelijc, Ende alse sward alse een raven. Hi dede sijn ors serre draven Ende lopen sere mettien. 430[regelnummer] Doen hi die ridders hadde versien, Tirst dat hise hadde gemoet, Ende deen den andere gegroet, Sprac hi te Lancelote saen: ‘Riddere, nu doet mi verstaen 435[regelnummer] Van ere dinc, die ic begere, Oft wacht u jegen min spere; Ic wille weten die waerhede. Ic sal u secgen minen sede: Wat riddere daer ic come an, 440[regelnummer] Al ware hi starker dan vif man, Ende ict wiste wel te voren, In liet dor vaer no dor toren, In soude jegen hem vechten, Ofte hi soude mi berechten. 445[regelnummer] Bericht mi, ridder, bi uwer trouwen,
[pagina 74]
(Anders maget u wel berouwen) Die beste waerheit die gi wet, Die ic u sal vragen, ende nine let.’ Doe seide min her Lanceloet: 450[regelnummer] ‘Ic ware mi vele liver doet Dan mi een ridder dwingen soude Van dies ic doen nine woude. Die lachter en gesciet mi heden: Oft gi wilt, volget uwer seden, 455[regelnummer] Ic vechte houder dat ict late Om te velle uwe onmate; Want in begere niet den vrede. Ic wille noch heden u onsede Vellen, oftic sterve inden wille.’ 460[regelnummer] Die swerte hi en hilt niet stille, Die op Lancelote was erre: Hi onthaelde sinen loep verre Ende verrechte sijn spere, Alse die te vechtene hevet gere. 465[regelnummer] Mijn her Walewein hilt besiden Daer die andere souden striden, Ende pensde in sinen moet, Alse die hovesch was ende vroet, Dattet ware dorperhede 470[regelnummer] Ende geens goets ridders sede, Datmen enen ridder verlode Ende meer dan een man bestode, Hine sage dat an sijn leven ginge: Dan ward tijt dat hijt anevinge 475[regelnummer] Ende stonde sinen vrient te staden, Oft hine te sere sage verladen. Hier bi hilt Walewein al stille Alse een die vechten nine wille, Noch breken die gerechte wet; 480[regelnummer] Nochtan waende Walewein bet Dat ware die duvel dan een man Daer si waren comen an, Maer dat hine horde nomen Gode Men had hem niet mogen ontstriden ode 485[regelnummer] Hine ware die duvel oft sijn geselle Ende ware comen uter hellen,
[pagina 75]
Omdat sijn ors was so groet, Ende hi was merre dan Lanceloet, Ende daertoe sward, alsict seide. 490[regelnummer] Dus quamen si te gadere beide, Die riddere ende her Lanceloet. Manlijc hadde een spere groet: Si brakense ontwe alse riet, Maer manlijc en velde anderen niet. 495[regelnummer] Si bleven op harre orsse beide: Elc trac tswerd uter sceide, Ende gingen hen daer onderslaen. En had God selve niet gedaen, Si waren scire bleven doet. 500[regelnummer] Haer slage waren soe groet, Te rechte souts geen man genesen. Al had middernacht gewesen Ende alse donker alst noit was, Men mochte blomen ende gras 505[regelnummer] Hebben bekint van den lichte: Die sparken vlogen so bedichte Uten helmen ende uten swerden, Ende vilen neder opter eerden. Die smet, die hare wapine wrochte, 510[regelnummer] Ic secge dat hise nine mescochte, Hi verdiender meer goets an Dan Artur nie gewan Elken man talselker noet. Die riddere ende her Lanceloet 515[regelnummer] Deen wilde den anderen wiken niet Toter wilen datse sciet Her Walewein met sire bede, Ende hi elken achtertrecken dede; Want hem dochte jamber groet, 520[regelnummer] Soude daer deen ontfaen die doet. Ende hi saget te voren wel, Hare slage waren so fel, Die si slogen met groten nide, Het hadde geduert onlange tide 525[regelnummer] Sine hadden sulke wonden ontfaen, Dat over den enen hadde gegaen
[pagina 76]
Ende lichte over hen beiden. Doense Walewein hadde gesceiden, Diese beide moede gnoech sach, 530[regelnummer] Hi sprac an so hi irsten mach Toten swerten: ‘Hets onsede Dat gi pleget ende doet mede: Gi sijt hier af nu ontweget; Haddi hoveschelike gevreget 535[regelnummer] Daer u die sin toe hadde gedragen, Die riddere hads u gewagen Ende hads u bericht geerne, Dat wetic wel, ende niet te scerne. Gi sijt dul ende oec ries, 540[regelnummer] Ende deen sal bliven int verlies Van u beiden, gi ofte hi. Van desen soe ontsie ic mi, Gine toenter ander redene toe.’ Die swarte riddere antwerde: ‘Hoe 545[regelnummer] Sprecti dus te mi ward? Waendi dat ic ben vervard Te vechtene jegen u beden, Al hebdi noch gesijn versceden, Dor die vrese vander doet? 550[regelnummer] Al ware die een her Lanceloet Ende dander Arturs suster sone, (Dese twe die sijn gewone Te hebbene prijs ende lof Boven alle die sijn in Arturs hof, 555[regelnummer] Dies hebbic dicke horen gewach, Maer ic ben diese noit ne sach) In vloe hen beiden niet enen voet.’ Doe pensde Walewein in sinen moet: ‘Wi waren dul ende onwijs, 560[regelnummer] Die ons geeft so groten prijs, Wine daden onse hoveschede Al hier jegen hem ter stede.’ Maer mijn here her Lanceloet, Hi hadde ember wille groet 565[regelnummer] Te verwinnen die battaelge Ofte te speelne ter faelge; Ende Walewein, diet wel bekint, Bat Lancelote, oft hine mint Ende den coninc sinen here, 570[regelnummer] Dat hijt dade dor hare ere,
[pagina 77]
Ende hilde daer allettel stille Ende lite hem secgen sinen wille. ‘Ende ic maens u bider trouwen, Die gi sijt sculdech mire vrowen, 575[regelnummer] Die mins oems wijf es.’ Her Lanceloet seide: ‘Sijt gewes, En haddi mi niet dus dire gemaent, Des sijt seker ende nine waent, Ic soude mi wreken of bliven doet, 580[regelnummer] Dat mi dese riddere sonder noet, Met eenwige dus bestoet Ende met slagen overloet; Maer omdat gi mi so dire besweert Ic ben die hem nine deert 585[regelnummer] Dor goet datmen mi geven mochte, En ware oft hi mi irst besochte. Ende alst u selven donct tijt Lecgic den eenwijch in respijt. Also mote mi God beraden 590[regelnummer] Ende bringen ter genaden, Dat ict nine doe dor bloethede Maer dore u ende dor u bede.’ Dus warense alle .iij. int plein. Echt sprac min her Walewein 595[regelnummer] Toten swerten: ‘Gi sijt onvroet Dat gi sulke sake doet. Al eest u noch ons vergaen, Gi moget lichte dat bestaen, Het sal u costen u leven. 600[regelnummer] Ic sal u goden raet geven: Secget mi u noetsaken. Magic, ic sal u vroet maken Des gi den riddere sout hebben gevraget, Die noit dor man so was versaget 605[regelnummer] Dat hi van sinen orsse vel.’ Die swarte sprac: ‘Gi segt wel. Nu manic u bi al dien, Die ridderscaeps nu plien, Ende bi Waleweine oec te voren, 610[regelnummer] Die de beste es utevercoren, Hi ende mijn her Lanceloet, Waer soet es, in elke noet, Diemen in die wereld weet Over lanc ende over breet,
[pagina 78]
615[regelnummer] Dies hebbense over al den lof (In weter anders niet of Dan ics hebbe gehort tale): Kindi iet her Acglavale, Perchevaels broder des Waloes? 620[regelnummer] Om hem hebbic gevraget altoes, Dies es lange wile leden. Ic hebbe harentare gereden Binnen desen halven jare, Ende soekene harentare. 625[regelnummer] Ic hebber om gedoget menge noet: Ic sal hier bliven ter stede doet, Oft gi sult mi beide berichten, In vrinscapen oft in gevechten, Oft gi iet wet van Acglavale. 630[regelnummer] Nu laet ons corten dese tale, Het es hedemeer wel tijt, Oft beginnewi weder den strijt, Ende siet welc es u genoech.’ Dit horde Walewein ende loech 635[regelnummer] Om des swerds ridders seden. Hi seide, bi sire manwaerheden, ‘Maect mi vroet wat gi eescht, Acglavale daer gi om vreescht, Ic salre af secgen dat ic weet.’ 640[regelnummer] Die swerte antwerde hem wel gereet: ‘Soe willics u berichten algader. Acglavael dat es min vader; Hi wan mi an mire moder. Noch salics u maken vroder: 645[regelnummer] Het geviel hier te voren, Alse gi nu moget horen, Dat hi quam in Moriane; Dor sine utvercorne gedane Vermindene daer ene joncfrowe: 650[regelnummer] Dat was min moder, bi mire trowe. Ende so vort lipen die saken Bi harre beider spraken, Dat si sinen wille dede Dor sine grote hoveschede, 655[regelnummer] Ende om dat hi was so scone. Des viel si in cranken lone Ende dogeder omme groten rouwe. Manlijc gaf anderen trouwe
[pagina 79]
Eer si viel in sire genaden: 660[regelnummer] Dies was si harde omberaden, Want hi hare ontfor daer naer, Dies es wel leden .xxiiij. jaer. Ende doe hi daer van hare sciet, Droech si mi, ende hine wist niet. 665[regelnummer] Hi seide hare sine noetsake Daer hi af was doe tongemake. Ende wi hi quam oec daer ane Dat hi van mire moder vor dane, Dat magic u nu tellen hier. 670[regelnummer] Mijn vader sochte enen ridder fier, Die te dien tiden verloren was, Ende Lanceloet hiet, sijt seker das. Ic saels u noch maken vroder: Hi vertelde doe mire moder, 675[regelnummer] Dat hi ende vele andere gesellen Hadden gesworen, als wi tellen, Ende gedaen enen groten eet, Lancelote te soekene, Godeweet; Ende niet en souden wederkeren 680[regelnummer] In twe jaren oft in meren, Oft sine soudene vinden dan Ofte iewent gevreiscen daer an, Ende nigerinc oec dagen souden, Noch in geen lant stille houden 685[regelnummer] Achter enen nacht oft twee. Dit dede minen vader soe wee, Dat hi om dese sake, Godweet, Om te behoudene sinen eet, An mire moder orlof nam. 690[regelnummer] Maer eert hier toe oec quam Geloefdi haer te keerne saen, Alse hi sine queste hadde gedaen; Maer hine dede niet sijn belof. Ic hebbene gesocht in menech hof. 695[regelnummer] Al dit dede mi verstaen min vrowe Mijn moder ende oec vander trowe; Dies bringic een goet littekijn Dat hi min vader soude sijn Ende dat hi hare sijn trowe gaf 700[regelnummer] Doe hi achters sciet daer af,
[pagina 80]
Ende tharre vromen ende tharen eren Tote hare weder souden keren. Ende leeft hi, God geefs hem spoet, Dies biddic Gode dor oetmoet; 705[regelnummer] Ende eest dat hi doet es bleven, God moet hem sine sonden vergeven. Ic ende min moder sijn onteerft, Om dat wi sijns hebben gedeerft, Van groten gode ende van lene, 710[regelnummer] Dat hebwi verloren al gemene, Dat haer verstarf van haren vader; Het es ons ontwijst algader Bider wet vanden lande. Daertoe haddic grote scande 715[regelnummer] Dat ic daer vaderloes hiet, Ende inne const getonen niet Noch nieman gemaken te vader, Wie mi wan an mire moder, Om dat min vader dus was gevloen. 720[regelnummer] Ende sint dedic mi riddere doen, Ende swoer enen swaren eet, Brakicne het ware mi leet, Dat ic nembermer ne quame Daer ic enegen riddere vername, 725[regelnummer] In soude jegen hem vechten Oft hi soude mi berechten Oft hi iet bi eneger liste Van minen vader te secgen wiste Dies ic ware iet te vroder. 730[regelnummer] Al gemoettic minen broder Ic en brake niet minen eet Noch min gelof, Godeweet; Ende noch hebbict wel gehouden Ende niet tebroken bi minen scouden. 735[regelnummer] Ende noch biddic hier u beiden, Oft gi met minnen van mi wilt sceiden, Dat gire mi af segt dat gi wet Al ut ende ute bi uwer wet; Ende indet nu hier dese sprake; 740[regelnummer] Oft laet ons corten dese sake Also als wi heden begonnen. En leeft riddere onder der sonnen
[pagina 81]
Daer ic om brake minen eet, Gevals mi lief ofte leet.’ 745[regelnummer] Doen ne waser har negeen Van diere waren onder hen tween, Noch Walewein noch Lanceloet, Hen ne lipen die trane groet Nederward ut haren ogen, 750[regelnummer] Doe si die tale horden togen Dat dien riddere so comen was. Hen ontfermde sere das: Si worden bleec ende roet, Ende ontecten haer ansichte bloet, 755[regelnummer] Doe si horden tridders clage. Lanceloet sprac: ‘Biden goden dage, In wil u nembermer wanconnen Noch nijt dragen noch wanconnen Van engenen evelen mode. 760[regelnummer] Sijt jegen mi sonder hoede: Mijn herte en es niet tuward fel, Ende wi selen u berichten wel.’ Doe was die swarte ridder blide Ende scoet ane Lanceloets side 765[regelnummer] Ende ontecte sijn hoeft aldaer, Dat pecsward was oppenbaer; Het was die sede vanden lande: More sijn sward alse brande. Maer datmen an ridders soude prisen 770[regelnummer] Haddi also scone na sire wisen. Al was hi sward, wat scaetde dat? An hem was sake die hem messat; Ende hi was langer een halven voet Dan enech ridder bi hem stoet, 775[regelnummer] Nochtan was hi van kinscen dagen. Hem begonst so wel behagen Doe hi horde hare tale, Dat si spraken van Acglavale, Dat hi knilde ter eerden neder; 780[regelnummer] Ende Walewein hiven op weder, Ende seide hem die niemare Dat haergelijc een bode ware, Ende behorden tArturs hove, Die werd was van groten love;
[pagina 82]
785[regelnummer] Ende si voren beide te male Perchevale soeken met Acglavale, Die de coninc beide begeert: ‘Ende sinen sin daer ombe verteert Om hen te sprekene ende te sine. 790[regelnummer] Mochtewi bi enegen engiene Beriden die edele heren, Wi soudense sconincs hove doen keren Indien dat sire wilden comen (Wine willens ons vorder niet beromen) 795[regelnummer] Dor onsen wille en dor haer doget, Ende si den coninc daer mede verhoget. Si behoren ter tavelronden, Ende hebben gedaen lange stonden: Si sijn beide van sconincs hove, 800[regelnummer] Ende sijn oec van groten love. Ende oft gi werken wilt bi rade Ende scuwen wilt uwe scade, Soe sit op ende rijt TArturs hove, ende nine bijt. 805[regelnummer] Ic hope an Gode hi salre comen, Acglavael, diewi hier nomen, Oft gi sult daer horen niemare Waer dat hi becomen ware; Daer comen dicke niemaren van verren. 810[regelnummer] Vart te hove sonder merren: Die coninc sal u wel ontfaen. Segt hem ende doet verstaen Wie gi sijt ende wanen gi comt, Ende alle uwe noetsaken nomt, 815[regelnummer] Hine laet u niet danen sceden Vor wi comen onder ons beden Ende wi uwen vader bringen, Wille ons God dies gehingen. Soudi dus achter lande riden 820[regelnummer] Ende jegen elken riddere striden, Die comen soude in u gemoet, Gi moest hebben geluc groet Soudise verwinnen dus al Sonder ramp ende ongeval. 825[regelnummer] Die gene die ember wilt striden Ende heme dies niet vermiden,
[pagina 83]
Selen sijs langen tijt plegen, Bi wilen selen si ontwegen, Ende oec haren meester vinden, 830[regelnummer] Die hen dies willen bewinden. Nu doet, riddere, onse bede Dor uwes selfs vromechede, Ende rijt te hove op desen tijt, Live here, gewerd dijt; 835[regelnummer] Want eer gi daer iet lange ontbijt Hopic dat gi sult sijn verblijt Ofte horen niemare daerof: Tot diere wilen blijft int hof. Gi sult wesen wel te gemake 840[regelnummer] Van wel menegerhande saken. Ende geloeft ons des algader: Wi selen soeken uwen vader, Ende mogewire comen an, Ende God ons der eren an, 845[regelnummer] Wi selen keren soe wi irst mogen Ende u ende den coninc verhogen.’ Alse dit die swerte ridder horde Sijn herte loech hem vanden worde, Ende sijn mont op dien tijt: 850[regelnummer] Sine tande waren wit alse crijt, Anders was hi sward algader. Hi seide: ‘God, onser alre vader, Mote u lonen, edele heren, Al dies goets ende al der eren, 855[regelnummer] Ende oec diere groter doecht Dat gi min herte hebt verhoecht, Die lange heeft gesijn beswaerd. Mi en gebreke mijn part, Ic sal riden daer gi mi wiest, 860[regelnummer] Ten coninc, dien gi mi so priest.’ Hi boet den heren sine hande Ende sijn ridderscap te pande, Ende daertoe onsen here Gode, Dat hi staen soude tharen gebode 865[regelnummer] Alse lange alsi mochte leven, Getrouwelike, sonder begeven. Doe seide mijn her Lanceloet: ‘Riddere, oft u gevile noet, Ende gi quaemt in Arturs lant, 870[regelnummer] Ic waent u es al onbecant,
[pagina 84]
Lijt op ons tween die gi hier siet, Men sal u anders doen niet Dan ere ende hoveschede Waer gi comt, telker stede, 875[regelnummer] In dien dat gi onsen name noemt. Ende alse gi ten coninc coemt, Segt dat gi ons spraect ende saecht, Eer gi anders iet gewacht, Gi sulter wesen wel ontfaen, 880[regelnummer] Dit secgic u al sonder waen.’ Die swerte sprac: ‘Dits wel geseit; God lone u deser hovescheit! Maer wistic uwer beider name, Ende u wille ware ende bequame, 885[regelnummer] Ic waers te blider, sonder waen.’ Her Walewein seide hem saen Hoe si hiten ende wie si waren. Done waser geen langer sparen, Die swerte en knilde ter eerden neder. 890[regelnummer] Her Walewein hiven op weder. Echt leide die swerte sine hande te gader Ende seide: ‘God, onser alre vader, Die es der werelt toeverlaet, Die late mi noch mine mesdaet 895[regelnummer] Gebeteren noch tuwer ere. Her Lanceloet, wel live here, Ic kinne mi selven sculdech wel Dat ic quaet dede ende niet el.’ Her Walewein seide: ‘En acht niet 900[regelnummer] Wat saken dat hier es gesciet. U ne gesciets niet te wors.’ Her Walewein sat doe op sijn ors Ende her Lanceloet op dat sine. Die swerde sprac: ‘Hets verloerne pine, 905[regelnummer] Soe gode ridders alse gi sijt, Nadien dat gi op desen tijt Vart om te sokene minen vader, Bi ons heren macht algader, In bliefs oec heden achter, 910[regelnummer] Dadict oec, het ware lachter, In sal met u beiden riden.’ Her Walewein sprac: ‘So moetti vermiden
[pagina 85]
Van uwer groter onmaten, Ende riden wech uwer straten; 915[regelnummer] Ende wat riddere die u gemoet, Ende u hovescelike groet, Groetten weder ende laten liden Sonder vechten ende striden, Ende blijft sijn gestade vrient, 920[regelnummer] Hine hadde quaets jegen u verdient: Dit radic u harde wel. Ende die ondadech es ende fel Jegen u oft jegen anderen man, Proeft uwe macht daer an 925[regelnummer] Ende velt sijn ondaet oft gi moecht; Ende alle vrouwen verhoecht, Ende bewerd haren lachter Daer gi moget eer ende achter. Sijt hovesch ende godertiren 930[regelnummer] Jegen die gi vint van goder maniren; Ende die der doget nine begeert Jegen hem en spard niet u sweerd Noch u spere, no uwen scilt.’ Die swerte sprac: ‘Sint dat gijt wilt 935[regelnummer] Ic saelt dor uwen wille ontberen; Nochtan so motic mi versweren, God moets mi genadech wesen!’ Doe reden si alle wech mettesen Toter wilen ende toter stonden 940[regelnummer] Dat si ene wegescede vonden, Daer een scone cruce stoet, Ende letteren daer an roet alse bloet. Walewein was van clergien vroet: Hi las die lettere diere an stoet, 945[regelnummer] Dat daer Arturs lant sciede, Ende elc man hem wel beride, Die daer toten cruce quame Ende die hadde ridders name, Dat hi soude onverre riden 950[regelnummer] Sonder vechten ende striden Ende te vindene aventuren, Die hen werden souden te suren, Ende lichte laten dlijf daer mede: Dlant was van so fellen sede. 955[regelnummer] Dit telde Walewein hen beden. Doe sagen si bider wegesceden
[pagina 86]
Ene cluse wel gewracht; Doe worden die heren dies bedacht, Dat sire voren onder hen drien 960[regelnummer] Om horen ende om sien, Ende om te wetene wiet daer ware. Doe sagen si den clusenare, Die wel goet man was in scine. Si beetten tsinen vinsterkine, 965[regelnummer] Ende vrachden hem om niemare, Ofter enech ridder leden ware Die rode wapine hadde an. Doe antwerde die gode man Ende seide dat hire .ij. liden sach 970[regelnummer] Des ander dages vor middach, Die harde gelijc scenen beide. ‘Oec docht mi, na die waerheide, In gelate ende in gebaren Alse oft si gebrodere waren. 975[regelnummer] Haer ors scenen mode buten mate. Si quamen al die selve strate Die vanden landewerd coemt, Dat men hier Bertaengen noemt. Si waren beide starc in scine. 980[regelnummer] Des eens ors ende wapine Dat was roet alse een bloet. Si beetten beide daer te voet Te desen cruce, dat gi daer siet, Daer menech rechtenesse gesciet; 985[regelnummer] Daer verloes een riddere dlijf, Beide hi ende sijn wijf, Die des wel hadde verdient Jegen alle ons heren vrient, Dattie zile met rechte si verhoget; 990[regelnummer] Want si storven in groter doget. Si hadden enen sant versocht, Ende penninge ende perde brocht, Daer toe andertiren goet, Alse hogen lieden wel bestoet. 995[regelnummer] Doe quamen si in ere scaren Van quaden scakers gevaren. Si doetden den goden man Ende namen dat hi hadde an, Ende sijn part ende sijn goet. 1000[regelnummer] Dies hadde die vrowe droven moet,
[pagina 87]
Dat haer van rouwen ende vander smerte Breken moeste ontwe die herte. Dus moesten si hier sterven bede Teser gerechter wegescede, 1005[regelnummer] Daer gi dit scone cruce siet, Ende daer menech gerechte gesciet. Het was dor sridders wille gemaect. Sulke liede comen hier naect In haer broec, sonder scoen, 1010[regelnummer] Die haer pelegrimage doen, Die met evele sijn bevaen; Ende die hier riden ende gaen Hebben daer menege bate bejaget. Die ridderen daer gi na vraget, 1015[regelnummer] Si daden daer hare orisone, Alse hen wel stont te done; Maer in can u berechten niet Waerward dat elc henen sciet; In leider ane genen sin, 1020[regelnummer] Ic seide min getide hier in, Daer ic besech over sat, Daer ic haers bi al vergat. Maer si waren starc ende groet, Ende seens wapine waren roet; 1025[regelnummer] Ende oec voerde die ander man Des conincs Arturs teken an.’ Doe worden die heren in dole, Ende ontstaken als een cole Van rouwen, dat si nine wisten 1030[regelnummer] Met engerehande listen Werward dat si henen reden. Doe vrachden si na slans seden, Ende te wat landewerd si lagen, Die straten, die si daer sagen. 1035[regelnummer] Doe antwerde die gode man: ‘Ic salt u secgen so ic best can. Die strate die gi sijt comen, Daer af hebdi den wech vernomen; Ende die strate die daer bi vort gaet 1040[regelnummer] Scuwet die, dats min raet; Hets een lant van groter onreden Ende daer men pleget quader seden: Diere best mach doeter wors. Oft elc behouden wilt sijn ors
[pagina 88]
1045[regelnummer] Ende sine wapine ende sijn leven, Soe suldi dien wech begeven. Ende die strate ter rechter hant Gaet in een wel wilt lant, Daer nieman en woent in; 1050[regelnummer] In can gepensen in minen sin, Dat ic man oft wijf gesach, Dies leden es jaer ende dach, Dat ic sach comen van daerward. Ende gevalt dat gire vard, 1055[regelnummer] Gi sulter sulc wonder vinden; Wildi u dies onderwinden Te berechtene die onsede, Het sal u costen lijf ende lede, Dat vorsecgic u al hier. 1060[regelnummer] Gi sulter vinden tfelste dier Daer noit man af horde lesen: Nu vorwacht u van desen: Hets die duvel, wetic wel, Ende loept in ere beesten vel. 1065[regelnummer] Jegen hem ne diet gene were; En was nie so scarp spere Noch swerd van so goden snede, Dies wetic wel die waerhede, Dat dien duvel mochte scinden, 1070[regelnummer] En moeste breken oft wederwinden: Dits dicke geproeft hier te voren. Nu hevet sine woninge vercoren In een cleine foreestkijn: Daer willet alle nachte sijn; 1075[regelnummer] Dages lopet allombe Die rechte wege entie crombe. Het et die beesten metten lieden: In mochte u niet wel bediden Dwonder dat icker af weet. 1080[regelnummer] Het heeft verwoest een lant breet, Ende dlantvolc al verdreven, Datter nieman in es bleven. Nu hebbic u die waerheit Vanden tween straten geseit, 1085[regelnummer] Ende watter u af mach comen; Nu willic u die derde nomen:
[pagina 89]
Die gaet hier bi toter zee; In wister u af wat secgen mee.’ Doe seide mijn her Lanceloet: 1090[regelnummer] ‘Bi den here die mi geboet, Her Walewein, wi moten sceden Op desen tijt onder ons beden, Selewi dese ridders vinden. Ende ic wille mi onderwinden 1095[regelnummer] Vander felster aventuren. Gi selt riden ter goder uren Welke straten gi wilt kisen, Oft wi selen daerbi verlisen Die ridders die hier sijn leden, 1100[regelnummer] Sine sijn noch verre gereden: Ende eest dat gire comt ane, Soe biddic u ende vermane Dor minen wille en dor u doget, Brincse vor u, oft gi moget, 1105[regelnummer] Ende keert weder hier ter stede. Dit doet, here, dor mine bede. Ende doet desen clusenare verstaen Hoe uwe saken sijn vergaen, Op aventure oft ic hier come, 1110[regelnummer] Dat hijs mi die waerheit nome. Ende dese riddere sal met u varen, Daer God u beiden mote bewaren, Daer wi nu sijn comen an. Doet hem ere als enen goden man, 1115[regelnummer] Dies biddic u dor uwe doget, In allen steden daer gi moget.’ Her Walewein antwerde hem Ende seide: ‘Live here, ic bem Gereet te done uwe bede: 1120[regelnummer] Nu mote ons God lijf ende lede Behoeden ende onse wereltere. Nu kiest voren, live here, Welke strate gi wilt riden; Hier nes geen langer biden.’ 1125[regelnummer] Doe seide min her Lanceloet: ‘Ic wane dattie meeste noet Jegen dat dier te vechten leecht, Daer ons die gode man af seecht: Mi donct goet dat icker vare.’ 1130[regelnummer] Doe antwerde hem die clusenare:
[pagina 90]
‘Acharme, here, gi sijt so scone, Ic wane men niet onder den trone Uwe gelike soude vinden; Ende wies wildi u bewinden 1135[regelnummer] Te doene dat nieman can gedoen? Tfolc es uten lande gevloen: Nieman en caens hem verrechten; En vlogen nie so felle scechten Alset sciet sijn venijn 1140[regelnummer] Optie gene, die bi hem sijn. Ende dient geraect, ende daert op vliecht, (Ic ben die u nine liecht,) Hi sterft binnen derden dage Al ne haddi anders gene plage. 1145[regelnummer] Des es den mengen te wors; Ende hets merre dan een ors, Ende loept serre dan een ors doet. Scuwet den duvel so sidi vroet, Dit versecgic u te voren. 1150[regelnummer] En had niet die warande vercoren, Ent lipe achter lande, alst wel mochte, Biden here die ons gewrochte, Het soude die werelt noch onteren. Ende daetdi wel, gi sout keren.’ 1155[regelnummer] Maer dat was pine jegen spoet: Al haddemen hem gegeven al tgoet, Datten coninc Arture toe horde, Hine hadde niet sine vorworde Gelogen noch sine tale, 1160[regelnummer] Hine sout besoken nu te male, Dan lite hi dor engenen vaer. Doe namen die heren orlof daer Onderlinge ende souden sceden. Die swerte sprac tote hen beden: 1165[regelnummer] ‘Over wat houdi mi dan? Benic minder of cranker man Dan die een van u beden, Dat mi Walewein soude geleden? In waens niet hebben te done. 1170[regelnummer] En es ridder geen soe coene Inne darne wel anevaen, Canicker ondaet ane verstaen. Nu siet waer gi u wilt bewinden, Ende welke strate gi mi wilt sinden:
[pagina 91]
1175[regelnummer] Ic darse anevangen wel, Al waer si noch also fel. Bi ridderscape ende bi al dien, Die nu kerstendoems plien! Ic sal mi allene aventuren 1180[regelnummer] Ende nemen dats mi mach geburen.’ Doe seide her Walewein: ‘Mi es leet Dat gi sword desen eet; Maer sider dat ember wesen moet, So rijt en wech, dat donct mi goet, 1185[regelnummer] Die strate ter zeeward Hastelike, ende nine spard, Om te sokene uwen vader; Ende doet dat ic u rade algader: Soe wien dat gi gemoet, 1190[regelnummer] Als gine hoveschlijc hebt gegroet, So vracht hem oft hi iet sach riden Iwerincs ofte ontbiden Twe ridders: ende die een man Die hadde rode wapine an, 1195[regelnummer] Ende dander die voerd Arturs teken. Aldus seldi irstwerf smeken. Ten passagen waer gi coemt, Bid datmen u die waerheit noemt: Optie zee vrachter ombe mede, 1200[regelnummer] Waer gi comt in elke stede. Ende en condire niet af verstaen, Soe comt te derre stede saen, Ende volget der straten die ic sal riden, Haestelike, sonder ontbiden; 1205[regelnummer] Wi mochten sceden wel so verre Dat wijs mochten werden erre. Ende volget mi na, ende niet te spade, Ende werct bi minen rade, Dan mach u niet scaden, secgic nu.’ 1210[regelnummer] Die swerte sprac: ‘Here, God loens u.’ Dus namen si orlof ende scieden. Nu willic u van Waleweine bediden.	[tekstkritische noot]Vs. 415 dat, J. dats. [tekstkritische noot]Vs. 456 velle, lees vellene. - Vs. 462. omhaelde, lees onthaelde (Zie Dr. Verdam, Tekster. bl. 33-38). [tekstkritische noot]Vs. 512. Hierna zijn denkelijk drie verzen, op oet rijmende, uitgevallen, daar vs. 513 in dit verband onverklaarbaar is. Er zal misschien van de wapens zijn gezegd, dat zij goed waren voor iedereen ‘talselker noet.’ [tekstkritische noot]Vs. 662. XXIIII J: XIIII, terecht. Vgl. vs. 775. [tekstkritische noot]Vs. 702 souden, J. soude. - Vs. 717. Vader, J. vroder. [tekstkritische noot]Vs. 757. wanconnen, lees wanonnen. (Zie Dr. Verdam, Tekster. bl. 79-80). Vs. 774. ridder bi 1. ridder, die bi. [tekstkritische noot]Vs. 789. sine, lees siene. Vs. 795. en, lees ende. [tekstkritische noot]Vs. 904. swerde, lees swerte [tekstkritische noot]Vs. 1078, bediden, lees bedieden. [tekstkritische noot]Vs. 1212. bediden, J. bedieden.

Vorige Volgende

II. Van Waleweine ende van Lancelote ende van Moriane.

II.
Van Waleweine ende van Lancelote ende van Moriane.