Momus Program

[...?]

Ich stont oppe Vriithof.

Et waos ene lekkere zomersen aovend. De maon stont boven den tup van et kruus op Sintervaostoren wie en tippel op en i, en tússen de blajer van de buim speulden zen straolen mét zélverdreúi, die oppe grond et schoenste kantewerk vlochten.

Gei windje dat wêide, gei bleedje dat beefde, en ouch gein ziel die oppe plaots wandelde es de schéldwacht, dee vol slaop, en misschien vol honger, al gapenteere zich in zen einigheids verveelde.

Twelf ooren sloog de klok.

Ich weit neet wat mich euvergong; mer die scherpe koperklanken, die zoe langzaam en deftig in de stélle nacht veelen, gaoven mich en akelik geveul.

Zonder et te wéllen, spiegelde zich de kindertiid veur mene geist. Ich dacht aon men jong jaoren wie de kindermaog mich de kop met beuzelpraot en et hart mét angst volhong door al heúr vertélselkes van heksen, spooker, duvelen en katten, die 's nachts in de maoneschiin oppe Vriithof kaomen dansen.

En men hersens gongen aon et dúllen. Mich tochs, ich zaog ene gansen tróp van vrouwen met hangende haoren en katten op hun echterste puui, hand aon hand, poet aon poet, in slingerreien veur mich springen. De lang Greet, en auw heks, gong veurop mét ene groete stek in de haand, en speúlde daomét wie ene tamboermajoor. Ouch Kaat oet de middelste laoi, de greun Trine, de auw Trees, en de dochter van Pie van Mei aon de brúk, die ich, keend zeende, alle drei es heksen had gekind, waoren van de partij.

In ins kaom de lang Greet, mét ten hiele start van geister achter zich, en dansde um mich rond.

En zwoer benauwdheid bekroop mich; men bein waoren aon de grond genegeld. En den daans gong altiid door.

De vroului lachden mich schaterenteeren oet, en de katten miauwden op enen hélsen toen.

Men haoren stonten mich recht oppe kop; eeder haor zwédde en drúppel. En den daans gong altiid door.

De vroului begrijnden mich, en de katten speiden vuur oet hun ougen.

Ich voolt mich versterven; men hart smolt weg. En den daans gong altiid door.

Ein oor sloog de klok.

En júst mette slaag van de klok reep deschéldwacht werda, en gaof mich de lang Greet ene slaag van heúre touverstek op men schouwer.

Ich leet ene keek, en woort wakker.

Ich vont mich in me béd. Mene knecht had mich op men schouwer getikt veur mich te zéggen dat et al élf oore 's mörgens waos. De zon schijnde vruntelik nao men kamer in.

Doe herinnerde ich mich dat ich mét einige vrun den aovend te veuren al te good gesoepeerd had. De Bourgogne waos ouch zoe lekker!

Momuskinder, geluift mich, onthauwt uch van dee wiin. Er deit uch veúl zweiten en gief uch lieleke druim.

G