Eine neui entreprise.
Gepubliceerd op de laatste Momus vergadering, door den Tempelier.
Momesse, en bezunder geer Momelinekes, die hy vergadert zeet,
Ig verzeuk 't ug, bezeet mig toch zoe sterk neet;
Want in gein passage van men hiele leeve,
Heet me mig van angs zoe erg zien beeve.
Noe zeen ig iers, wat veur en onderscheid
Dat tusse maan en vrouw besteit:
In hun presentie, woas ig gaar neet bang,
En noe, bin ig zeker, is gein kleur mie op men wang;
Mair dee de consiencie van ein weldoad heet, (zag zekere grijze)
Dee hoof toch zoe zier neet te vrijze;
En doa allein dat but mig hei guideert,
Vin ig mig al gans gerassureerd.
En eeder heet ongetwiefeld met vreug vernomme,
Dat er Momes Annale op de proppe zouwe komme,
Aug doorblonk de goedkeuring op eeders weze,
Wie Momus Zwetzer de prospectus heet geleeze.
Er heet ug met welsprekenheid oetgelag,
Wat in Momus Journaal zou weurde veurgebrag.
't Ventje, wis de harte op verschillende maneere te beweege,
En heet 't bleedje doadoor dadelik abonneminte gekreege.
Aug de roemrieke talente, van hun die 't dirigeere,
Is ene zekere waarborg um 't doen te floreere;
En zou men ziel diegeene doen schrikke,
Die deurven op de concurrentie mikke;
Doch de verdeenste weurde zeldzoam beloend,
Daageliks zuut me ummers uile met 't geleuk bekroend;
En zonder mig perceis onder dat geslach te telle,
Kon ig doa toch min hoop van reussite in stelle.
Ig riskeer 't dus tegen hun op te bleffe,
In alles zul ig hun trachte te euvertreffe.
't Zou mig soms oan logique konnen ontbreeke,
Joa mair dan, begin ig mair hel te keeke,
En leuk 't mig nog neet hun te euverwinne,
Dan weet ig hun einen anderen droad te spinne,
Dan doon ig wie de redacteur van zeker gazet,
En stel mig onder de protectie van de wel.
| |
Of nein, ig zek wie de kinder, ig speul neet mie met,
Wijl allein op heum, en neet op mig weurt gelet.
Mair tot die extreme zal ig neet hooven euver te goon,
Eure soutien, Momelinekes, heub ig allein van doon;
En geer zult veurzeker dee neet goon verloate,
Dee neet es in eur veurdeil wilt proate.
Komt dus tot mig, Vreumeskes, die get heubbe te zegge,
Zonder censure zal ig het oan den daag legge,
Gratis wil ig 't op 't peerdje debiteere,
En zonder onderscheid, diegeene de pokkel smeere,
Die zich deurven tegen ug oet te loate,
Al woaren 't, verdeuld, de welsprekenste avecoate.
Eur klagte zal ig by schrift of mondelings ontvange,
Dit loat ig allein van eure wil oafhange;
Mair ig heub eigenlik liever dat geer in persoon komp kloage,
Zeet dan kaan ig ug beter ondervroage.
Wat oangeit den aard van zake,
Dee ge r zoudt wille bekind doen rake,
Zeet mair neet blue of neet bescheemp,
Niks is op miene bureau vreemp.
In y woord veur niks hoof geer te schrikke,
Alles kont geer by mig schikke,
En van de nudige gestie vergezeld,
Weurt het hy openbaar verteld.
Ig weet, um te reusseere by de vroowe,
Dat me moot verdeene hun hoeg vertrouwe;
Aug wil ig ug ein proof goon geve,
Dat ig ug gedevoueerd bin tot het leeve,
En um de nagel reg op de kop te rake
Goan ig ug allemoal van adel make.
Ig huur ug al, de ein oan d'ander zegge,
Wat drommel, wie geit dee dat euverlegge?
Wel, 't is ein juffrouw, hei oet de stad,
Die schyns heure ware rang vergete had,
Die mig dat kunske wel heet wille liere,
Opdat ig ug aug kos met ein titelke versiere.
't Is de dochter van ein hiel groete autoriteit,
Want ze dreug rouw veur zen Majesteit,
Die zich begoaf noa de winkel van de juffrouwe Witte Mouwe,
En vroog, of ze heur ein dozein neusdeukskes teikene wouwe
Goot Mamselle, ig zal ze zich dat wel maak,
Mair hei is ze zich eine andere zaak,
Geweunlik, zet ze zich drum y blumke of y guirlentje,
Zeuk ze zich mair ein oet, hei op dat printje.
- Och y guirlendsche dat heub ig, en y blumke d'as neet schoen,
Ig hei al veul liever yn kroen.
Excelent, excelent! Doa heub ze zich die stoalkaart van die kruuntjes,
Doa zeet ze zich van die groete prince tot die klein baruntjes.
Oan de twiede ry, toen wouw ze al neet wyer goon,
Op de kroen van Duchesse, schynde ze heur aug te sloon,
En in ins reep ze met alle blieke van pleseer,
Vin ig dan eindelik eus kruuntje weer,
Dat is ze woe veer reg op heubbe,
En die wil ig op men neusdeuk heubbe.
Es ug noe ein van die titels oanstoon zouw,
Dan goat mair noa dee winkel touw,
En geer zoudt wel vys moote zien gevalle,
Es ug neet ein van die kruuntjes zou bevalle.
't Is neet umdat ig eur protectie vroag,
Dat ig ug zoe geere nobel zoag,
Want zoegeliek, goat ger met eur eige auge zien,
Dat ig ze verdeen en neet oan vleyery wil verscheuldig zien.
Geer heub 't zeker nog neet vergeete,
Wie de zwetser, hei les woar gezete,
En wie heer met zen gracieuse maneere,
Ug de Annale printjes kwoam presenteere.
Heer moot neet dinke, dat heer mig doa met veur oe zal laupe
Of mig, zen appele kan veur citroene verkaupe,
Printjes. God wilt mig doa van bevrye
Mair hei heub ig compleete schilderye,
En die zien bewirk door de ierste hand
Dat is eigenlik de fynen trand.
No. I.
Dit hy representeert ug de rawage
Die ein moes kan make in ein menage.
't Is yn zier jong koppel hei oet de stad,
Die zich zoedoanig verschrik had,
Veur ein moes, die euver hun woas gespronge,
Dat ze met hun beddegood loupe gonge.
Zeet ins wie ze allebei zien verslaage,
En let ins op de gratie bei 't draage,
Hij herkint men iers de ware schilder,
Zeet ins! de moes die weurd wie langer wie wilder.
Ze gonge neet allein tot op 't portoal,
Mair onder sloote ze zich in de zoal;
En van angs dat hun de moes nog hei verras,
Stiepte ze tegen de deur yn kas.
's Meurgens wie ze allebei nog sleepe,
Toen zoag me wie de domestieke 't hoes doorleepe,
En zeukde noa de juffrouw en noa den hier;
Want die wiste van de moes gei spier.
De winkeldochter hauw zoo yn vette troane gekreete
Dat me ze met 't elle hei konne meete;
God wet wat zig die bleuts al hauw in heure kop gehange,
Ze meinde dat heur hierschap woas bankrot gegange.
Enfin, van alles kwaume ze heur aug vertelle,
Toen heur in ins de brouwers knecht gereus kwoam stelle,
Want, 't alliewig leeve, wat dee met zen dansscheun maakte,
Woas de scheuld dat de koppel eindelik wakker raakte;
En tot de vreug van het hiele hoes,
Vertelde d'historie van de moes.
Es ig eus jeegers eets dorf vroage,
Dat woas van get op muis te joage;
Want noch deure, noch hon, noch katte, of woe op ze auch zouwe mikke,
Hei die jong leui zoe neet doen schrikke.
No. 2.
't Is in yn van de ierste hoeser van Mastreeg,
Dat deez' grap kwaom oan het leeg.
't Woas einen hier, ig verzeker ug, er deid gein hanteering,
| |
Want onder zene mantel, dreug' er yn monteering,
Dee doa schyns belet hauw loate vroage,
En zich op den trap oan de moag wou bekloage,
Euver de styvigheid van heur juffrouwe,
Umdat z' heum nog neet ins, wouwe in zen handje douwe,
Zoe verstond dee de maneer van visite te make,
En dach zeker by Truike te reg te rake;
Mair dat braaf meitske beschouwde dit boeten heur plig,
En stoak heum de brannende keers in 't gezig.
Wie heum de vlam langs zene kop opgeit,
En wie eindelik de scène zich completeert,
Door Mevrouw, die zich op het portoal presenteert,
En zag: Wel Truitje, 't is voorwaar eene schande
Myne visites zoo te brande,
Nu kyk eens aan wat blaar,
't Vuur dat zit tot in zijn haar.
Wat zou zich zoe eine kaale hier verbeele
En wat kaane mig eur visite scheele;
Mevrouw wie veer accoord heubbe geslaage
Zag der neet, dat ig zoe eets mos verdraage,
Wat lig jy te praate van verdraage?
Als ik Mevrouw was, ik zou je de deur uitjaage.
- Wat zouws dich...... - Truitje wil je wel eens gaauw gaan zwijgen
Ik wil voor jouw hier geen affronte krijgen.
- Ig bin zoe ordentelik, es heer durf te dinke,
Alschoen loat ig zoe veul goud neet blinke,
En veur de beste heur die zich in de stad bevind,
Verwach ig zoe gei complemint.
- Onbeleefderik, denk jy, je was de eenigste meid misschien?
- Wel met Poasse kont ger uch op en ander moag verzien.
Mevrouw, ik wil mij maar liever retireren,
Want zoo kan ik mij onmogelijk presenteren.
Goeden avond Mevrouw, maar als ik u een verzoek mag maken
Spreekt doch aan niemand van die zaken;
Want u weet, en het is niet te betwisten,
Als ze zulks in de Momezij ooit wisten.....
Mijn God! laat daar maar niets van blijken,
Van 't idée alleen zou ik bezwijken.
- Nu wij zullen daar wel eens over praten;
Truitje, wilt Mijnheer na buiten laten.
- Joa loat heum mer noa zen hoes touw goon
Dat zal heum al veul schoender stoon.
Gooije nach? jongen Hier!
Komp get vreuger op en ander kier! -
En zoo woord deen ermen duuvel oetgelach,
En met zen bloar op zen wang, oan de deur gebrag.
Dat ig uch goot wil, en neet es in eur veurdeil wil werke,
Dat heub geer al genogzaam konne merke;
Aug kom ig ug van ein proof te geeven,
Wie ig kan schildere noa 't leeve.
En um hun eindelik de groetste bluf te sloon,
Wil ig tot de oan mig ingeschikte annonces euver goon.
No. 1.
Adres veur diegeene die met economie door de wereld moote rake
By Momus zwetser, die van auwd neu kan maake.
No. 2.
Yne jonge mins, ongeveer 24 joar,
Neet slech gemaak, en broen van hoar,
Deit mig vroage, of ein van uch bedaurde of jong vrouwe,
Van zinnes zou zien van hoas te trouwe.
't Ein en 't ander moot geer weite,
Heer heet zeker oardige kwaliteite.
Op ei klei bitsche zuut heer neet,
Es ze mair veul cente heet.
Euvertuig, dat 't eigebelang en eeder tot geleidsman moot strekke
Kaan ig mig auch van dee generoale regel neet onttrekke
Doch ig wil neet te veul salaris reclameere,
En verzeuk slechts, ug neet allein met de membres van de redoute te engageere
Want veur gein kroen of wat weerde 't zou zien
Wou ig dezen oavond weer geweigerd zien.
Joa, Momelinekes, geleuf mig op men weurt,
Dat is oan mig, en ander Momesse gebeurt.
Doch doa ig neet reg oet durf proate,
Zulle ver alles mair blouw, blouw loate.
Mair hoop dat veer us neet mie doaveur hoven te bekloage
Es veer ug laater komme ein denske vroage.
|
|
Auteursrechtvrij