Den minnelijcken roosen-knop

[p. 198]

Gaept als-men u den Lepel biet
Oft nader-handt en kryght ghy niet.

Stemme: Mijn Schipken dat valt om.

MOet ick dan alleen,

Mijn groene jeught in rauwen

Verslijten met geween?
Quaemer jmant uyt,
Die my versocht te Trauwen,
Soo waer ick haest de Bruyt;
Maer k' heb te langh gewacht:
Wat droes cost ick niet gaepen!
Alsmen my den Lepel bracht,
k' Sauw nu alleen niet slaepen

2. Seppen my versocht,

En quaemp naer my geloopen
Die my gebeuren mocht:
k' Wilde al te dier
Mijn Velleken verkoopen:
Maer g'lijck den winckelier
Die al te spytigh is
Syn waeren moet behauwen;
Seppen ick nu oock gemis
Noch vind' daer toe geen mauwen.

3. Quaem hy weder aen,

k'En sou hem niet verfoyen,
Soo ick wel heb gedaen;
Ons Blom dient gepluckt

[p. 199]

 

Terwyl sy staet in 't bloyen,

 

Oft anders het misluckt:

 

,,VVant daer den Autaer breeckt,

 

,,En sietmen niemant comen

 

,,Die daer voor en Keers onsteeckt,

 

,,Den tydt dient waer genomen.

 

4. Orloff dan te gaer

 

Gy Dochters wilt gy paeren?

 

Nempt uwen tydt wel waer;

 

Tusschen seventhien,

 

En vier-en-twintigh Jaeren,

 

Tracht om u te versien,

 

Soo gy dan niet en vist,

 

Moet g'op u duymken fluyten;

 

Siet dat g' u Fortuyn niet mist,

 

Maer grypse by de Tuyten.

 

 

 

De ROOS, daer menigh Dier quam eertydts om-gevlogen

 

Staet nu helaes! en treurt, van niemant aengetogen,

 

Geen Mugge sitter op, geen Biecken suyghter aen;

 

En vraeght ghy waerom dat! haer jeught die heeft gedaen

 

Pleeght Liefde Jonge Lîen, en stelt u om te paeren

 

Dat is het rechte wit van uwe groene Jaeren

 

Mindt eer u Bloemken ruyft, oft naer de aerde duyckt

 

V Beste goet verslijt al worter niet gebruyckt.