|
| |
| |
| |
De Liefde van Thysbe die was soo
groot
Dat sy om Piramus stierf de Doodt.
Stemme: Cesse bel object de charmer.
Veel schoonder als Didalus,
Die hadden hem eens versint
Op Thysbe, die hy bemint,
Hadde gewoont by haere deur
Als gebuer,, maer wel suer,,
Moest hy winne,, sijn Vrindinne,,
Want laes hun scheydē daer eenen muer
2. Men hadden het noyt gemerckt,
Speurt 't gene de Liefde werckt,
Sy spraecken door eene spleet
Heel heymelijck, en secreet;
Waermed sy voorderden hunnen sin
Als den lust,, was tot rust,,
Voor het scheyden,, van hun beyden,,
Wirde den muer van hun saemē gekust.
| |
| |
3. Sy sloten daer eenen raet,
Sy waeren daer-med' te vre
Thysbe sou vinden gaen; het was by
Een Fontyn,, daer s'allijn,,
Inden nachte,, hem verwachte,,
't Was in het lichten der Maene schyn.
4. Soo quaem daer een vreede Leeuwin
En brischend' ten Boschwaert in:
Soo Thysbe die wierde gewaer
Sy vluchten terstont van daer,
Vallen een doecxken van klijn bediet;
Die wau sijn,, aen 't Fontyn,,
Om te drincken,, sagh sy blincken,,
Op d'aerde dit doecxkē ontrent een plijn
5. Sy sleurd'et met haeren Muyl,
Die waere van Bloet noch vuyl
Van eenen Osch, die door kracht
Sy hadde ter doodt gebracht:
Maer hy van Thysbe niet en vernam;
Dan wel vant,, in het sant,,
Als doortrappen,, Leeuwe stappen,,
Den bloedige Doeck vont hy aen dē kant
6. Syn Oogen ten Hemelwaerts sloegh
Sprack, waer ick gekomen wat vroegh,
k' Heb u de doodt aen-gedaen
Dat ick u alleen liet gaen,
| |
| |
Speurt wat de Liefden heeft uyt-gevoert
Piramus gaff,, selver hem straff,,
En ter eerde,, viel in 't sweerde
Hy staeck hem daer selver herte doen af.
6. Noch Thysbe die was verborght,
En niet te min seer besorcht,
Dat Piramus haer verwacht,
Want 't was al diep inden nacht
Maer sy vondt Piramus dat hy swam
Inden vloet,, van sijn Bloet,,
Vrongh haer handen,, en in 't sande,,
Wirp sy haer neder voor hem te voet.
8. Doen sloegh sy voor haere borst,
Van droef heyt, haer niet en schorst
Sy spraeck, my Lieff siet m'eens aen
Voor 't lest dat ick troost ontfaen.
Maer aen de doot en was geē vernoegh:
Sy aen-veert,, 't bloedigh sweerdt,,
Sy valt'er inne,, siet wat de MINNE,,
Vermagh, sy viel daer oock doot te eerdt
Siet dit spectakel aen en speurt de kracht der MINNEN
Gebleken aen dees twee, wîens
leven voor den noodt
En waeghden daer d'ontrauw hun niet en kost verwinnen,
Maer d'een voor d'ander heeft kloeck onder-staen
de doodt.
|
|
Auteursrechtvrij