Den minnelijcken roosen-knop

Coridon stedts singht, en tiert
Door een eydel hoop gestiert.

Stemme: Je languis malgré moy.

SIet hoe ick desperaet,

Door u vreede Goddinne,

Mijn jonge jeught vergaet,
En heel verdwyn van binne

2. Sal mijn bedroefde klacht

U noyt tot MIN bewegen?
En mijn verliefd' gedacht,
'tGheen is tot u genegen.

3. k'Verlangh weer op een nu

En dat met vierich haecken
Om Sylvia met u
My noch eens te vermaecken.

4. Hier staen Claverkens dicht

Laet u Schaepkens weyden,
En Phebus berght syn licht,
En gaen wy wat vermeyden,

[p. 115]

 

5. Alwaer een beexken stroomt

 

In die schoon groene plijne

 

Onder dat dicht geboomt

 

Daer vloeyt die ryn Fontyne.

 

6. En u coralen mont,

 

Oft ick hem dan eens, kusten

 

En op u borstjen ront

 

Met soete vreughde rusten.

 

7. Soo sou mijn swaere pyn

 

En al mijn bitter Lyden

 

Dan haest vergeten syn

 

En konnen my verblijden.

 

8. Jont my Princers t' gemoet

 

Gedult aen t' blijdich Leven,

 

Geeft my naer t' suer het soet,

 

Soo sal de droefheyt sneven.

 

 

 

Den Mey, de Bruyloft van 't gediert

 

Het dorre-Waut met loof verçiert:

 

Elck Herder lockt sijn Herderin

 

Met desen tydt tot soete MIN.

 

Het schynt dat alles weer her-leeft,

 

Wat inde ruyge Bosschen sweeft.