Den minnelijcken roosen-knop

Eenen Minnaer die beklaeght
Dat sijn Lieff geen weer-min draeght.

Stemme: Van Alemande havere.

SAl ick nu niet klaegen,

Mijn swaer ongeluck,

Hoe kan 't hert verdraegen
Soo een vreetsaem stuck.
Als my nu wert aen-gedaen,
Die wel geminde
Liefste Lerinde
Die in 't hert mocht staen,
Helaes is my aff-gegaen.

[p. 72]

 

2. Van mijn Kindtsche daegen

 

Heeft sy my verheught:

 

In mijn sins behaegen

 

Stont geen liever jeught,

 

Die my mocht verblijden gans

 

Lijff, goet, en leven,

 

Was haer gegeven;

 

Maer sy gaet nochtans

 

Met een ander aenden dans

 

3. Cupido Godt der Minnen

 

Gy syt daer van de schult,

 

Wat dat soet beginnen

 

Is met leet vervult,

 

Haer wesen heeft my verdooft;

 

Voor vaste trauwe,

 

Geeft sy my rauwe

 

Als mijn over-hooft

 

k'En hadts nimmer-meer gelooft.

Maer Hemel staet my by wat lijden doet my 't vryden
Ist niet een wonder saeck soo droeff van haer te schyden
Noot had ick dit gepeyst geen weer MIN my te draeghen
Nu magh mijn droeve ziel wel suchten ende klaeghen
Ey had ick noot gepeyst op sulcken die mijn herte

In treVren LeVen Doet, nV proeff ICk groote sMerte.

EYNDE VANDE

MINNE-LIEDEKENS.