Den minnelijcken roosen-knop

[p. 57]

Wat baet den Toom aen 't Perdt, oft Roer aen eenigh Schip
Als die het stieren moet, laet dryven op een klip.

Stemme: Gelijck als de witte Swaene.

PEysen, treuren, en duchten,

Doen my nu groot over-last;

Och Lief; mijn ellendigh suchten
Maeckt my 't hert aen u soo vast,
Noyt en bleef soo vreede smerte
Ongeblust,
Dies is mijn wee moedigh herte
Ongerust.

2. In 't gemoet ben ick verslegen,

Dervende u soet aen-schyn,
Woestynen, en vremde wegen
Moeten myn rust-plaets sijns
Laetende mijn deel, mijn erve
Seer verdult,
Waer van gy, tot dat ick sterve,
Draeght de schult.

3. Helaes! wilt toch over-pynsen

Ons Liefde sonder bedroch,
Wilt niet langer vynsen
'tRoer hebt gy in handen noch,
Stiert myn Schip weder te Lande,
Want gy siet.
Dat ick levendigh verbrande
In 't verdriet.

[p. 58]

 

4. t'Is in hert een groote wonde

 

Synde soo in 't net gebrocht;

 

Dat ick nu soo wordt verslonde

 

Daer ick niet dan eer en socht,

 

Gy veracht met staute sinnen

 

Die sulck doet,

 

Maer een ander sal u Minnen

 

Meest om 't goet.

 

5. Wilt gy my dan niet verhooren,

 

Baert my in 't vermaenen,, wee?

 

Soo moet ick om u versmooren

 

In droeve traene,, Zee:

 

Veel verdriet moet ick be-erven

 

Inde vlucht

 

't Hert geeft my daeghs duysent werven

 

Sucht op sucht.

 

6. Schoon Princersse; adieu schryff,, ick

 

Dit s voor 't leste mijn adieu;

 

Nochtans uwen Prince blijff,, ick,

 

Al verkiest gy nu een nieu:

 

Mijn Benyders wensch ick vrede

 

In 't vermaen

 

Oorloff Lief, want 't is hier mede

 

Al gedaen.

 

 

 

Den Seyl-steen die altyt meest naer den Noorden staet,

 

Is d'eygenthyt in hem, die nimmer en vergaet,

 

Hier mee de Schippers naer den Noordt Poel recht'lyck vaeren

 

Die anders konnen niet hun Schip en Seyl bewaeren

 

Dat ick dan naer myn Lief als naer de Naeld moet leven,

 

Is d'eygenheyt die m'is van s'Hemels wet gegeven,