Den minnelijcken roosen-knop

[p. 46]

Wie weet hoe 't hert hem lijden,, doet,
Die geirne bleef, en scheyden,, moet.

Stemme: Troppe Triumphante.

A Dieu mijn Engelinne,

Adieu mijn toe-verlaet,

Moet ick met droeve sinne,
Gaen scheyden desolaet?
Moedt ick u lod'lijck wesen
Derven voor altyt?
Moet ick heden,, sonder reden,,
U sijn quyt?

2. Adieu die my baert smerte,

Adieu noyt meerder grieff,
Adieu dan mijn jongh herte,
Adieu mijn eenigh Lieff,
Adieu al mijn verblijden’
Adieu dan mijnen al;
Ach! wat lijden,, is het schyden,,
By geval.

3. Wilt eerelijck u draegen,

En peyst eens op een ent
Want nu en 't aller daegen
Blijft g'in mijn hert geprent;
Schoon Lief wilt daer op dencken
'tGeen u is bekent;
Laet geschiede,, dat ick vliede,,
Dit torment.

[p. 47]

 

4. Dan sal ick sijn genesen,

 

't Is door u gedaen,

 

Wilt my gedachtigh wesen,

 

Want ick van u moet gaen;

 

Adieu mijn velt Goddinne,

 

Laet gy my in 't gequyn,

 

Gyle Minne,, doet versinne,,

 

Wys te sijn.

 

 

 

Vaert wel ô Oogen 't licht der mijne,

 

Dat door u glans het dagh licht dooft.

 

Vaert wel ghy die my dus doet quyne.

 

Vaert wel, ghy die mijn vryheyt rooft.

 

Vaert wel ô voester van mijn vreughden:

 

Vaert wel ô brom van mijn geluck,

 

Vaert wel ghy die mijn ziel verheughden.

 

Och wat is 't scheyden my een druck?

 

Vaert wel ô ziele van mijn leven.

 

Vaert wel mijn soete vyandin

 

Vaert wel ick moet u gaen begeven,

 

Gedenckt altyt op onse MIN.