Geen wonder ist dat menigh hert
VVordt dickwils
inde MIN verwert.
Stemme: Hoe wel soo moet het luyten.
KAn wel een Minnaers herte
Synde in sorgen,, groot,,
O neen, 't moet somtyts spreken
Off t sauw in stucken breken
Door den verborgen,, noot,,
2. Alsoo ick oock mijn klaegen
t' Versoeten van veel plaegen,
Welck deel noch zeerder,, wast,,
Te lijden (sonder woorden)
Sulck hymelijck vermoorden
Waer vintmen meerder,, last,,?
3. Ter doodt gaen ick ontschuldigh,
Nochtans alsoo verduldigh:
Dat menigh tonge,, smaet,,
Ick draege 't Jock tormentigh,
4. Soo swaer is sulck versuchten
Als een belemmert duchten,
't Mergh uyt ten gronde,, heft,,
Cupid met sijne schichten
Mijn herte sonder plichten,
Soo menigh wonde,, treft.
5. Aen wie sal ick verklaeren
Mijn inwendigh beswaeren!
't Welck noodigh swichten,, heeft,,
Verbergh ick al mijn pynen,
Plaesters, noch Medecynen,
My geen verlichten,, geeft,,
| |
6. Ick moet mijn klacht beginnen
Aen u mijn schoon Vrindinne,
Van desen bangen,, stryt,,
Oft heymelijck verbranden
Moet ick eer langen,, tyt,,
7. Is my 't herte door-steken!
Al waert verslegen,, doot,,
En menich wonde,, bleven,,
Voor druck, en tegen,, stoot,,
Geen hulp en komt te spaede,
My (van 't lastigh verwegen:)
Hoe heymelijck verswegen,
9. Aen-siet eer ick vertrecke
Aen u Meestersse,, mijn,,
Der banden die my drucken,
Dus wilt tot myn gelucken
Een ryn Princersse,, sijn.
Cupido die gonck lest met ongespannen Bogen;
Ick vraeghden 't wicht hoe 't soo hem quam aen my
vertogen,
Die my voor antwoordt gaff: die altydts
jaeght, en tracht,
Vermoeyt sigh al te seer, en
maeckt hem sonder macht
Dees spraeck beviel my wel, en
dacht op dit termyn,
Dat altydt geenen Boogh en moet gespannen
sijn.
|
|
Auteursrechtvrij