Den minnelijcken roosen-knop(1667)–Anoniem Minnelijcken roosen-knop, Den– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 5] [p. 5] Minne-liedekens. Schoone Maeght met deught beperelt Ghy trotseert de heele VVerelt. Stemme: Belle Iris sans cesse je me suive. PHilis mijn Goddin, Mijn eenigh Engelin, Om wiens twil dat ick moet sterven, Om dat ick u min, En uwen herten sin Niet en kan na wensch verwerven; Waerom gy my Houdt in tyranny, Sal dit altydt blijven duren? Seght my hoe langh Dat ick in bedwangh Ongetroost moet dit besuren? 2. Troost toch uwen Vrient, Die u soo heeft gedient, En wilt hem het leven spaeren; Weest niet als den windt Dat ghy hem soo verslindt, Die soo langhen tydt van jaeren Heeft nu geslaeft, Die nu dient gelaeft Laet al uwe vreetheyt vaeren U stuer gemoet Is t' die hem soo doet t' Hert benouwen, en beswaeren. [pagina 6] [p. 6] 3. Gy schynt versteent Die my geen troost verleent, Laes! wat sal ick nu gaen maecke, Ach! comt ver-eent Weent mijn ooghen, weent, Om dees droef benoude saecke; Al mijne lust En mijn eensaem rust Leydt helacen! nú in stucken; O stuere Maeght! Die geen Min en draeght, Die mijn ziel uyt t' lijf comt rucken. 4. Ha! ghy blinden Godt, Die hier soo dryft den spot Aen die vreesen uwe krachten, Al u vreedt gebodt Die my eerst heeft versot, En sal ick in 'tminst niet achten Voor gy mijn hert Sult brengen uyt smert, En my weder troost sult geven, Want gy alleen Syt, die my baert ween Dat mijn Lief my wilt begeven. 5. Treurt gy Bosschen treurt Aen die ick ben verbeurt: En gy hooghe groene Linden, Speurt 't geen my gebeurt, Al-waer ick seer bekeurt Quam haer inden avont vinden Als wy ons Ree, En ons wolle Vee, Dreven uyt de groene weyden, Langst 't groene gras [pagina 7] [p. 7] Daer het lief'lijck was, Gongen ons te saem vermeyden. 6. Thoont nu metter daet Dat mynen druck, en smaet U mishaeght, en kompt het tuygen Van 't begonnen quaet En oock den boosen haet, Laet u tacken tot my buygen: Van 't groot verdriet, Dat my nu geschiet, VVilt haer al mijn leet bedieden, En t geen ick lij Nochtans van my VVilt gedurigh wegh gaen vlieden. 7. Princelijcke Maeght Die my alleen behaeght, VVilt u Dienaer wat ontfermen Die u Minne draeght, En u soo daenigh claeght, VVilt hem in u gunst erbermen; Die comt tot u Vermoeyt wilt hem nu In u herte laeten woonen, En die alteyt Uwe zeedbaerheyt Met getrouwe Min sal loonen. Wie aenhaudt, die verwint, Wie weldoet, wordt bemint. Wie klopt, wordt op-gedaen Wie bidt, sal loon ontfaen. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij