Op den Minnelycken roosen-knop.
KOmpt Minnaers van het dicht en d'Rethorycke konste,
Aen-siet het aerdigh werck bereyt door Minne-gonste
Ontsluyt u slaepend' Oogh, sy sal al-hier licht krygen
En nempt niet aen die ROOS, dat haer geheel is eygen;
Siet hier den ROOSEN-KNOP, siet hier die ROOSE open,
Sy is die Schoonste Bloem, daer van dat gy moeght hopen
'tOntfanghen goeden geur als gy die niet mishandelt:
Ruckt uyt het neydigh hert, kompt recht tot haer gewandelt
Volght naer die klaer Fonteyn tot Thienen
op-gesteyght
Door brant, en d' ongeval daer menich mensch aff heyght,
End' nochtans niet en kan haer houden in haer paelen,
Maer kompt seer spoedigh aen, om desen geur te haelen,
Sy is drey vervich selff, end' vloyende van Gratie,
Sy laet haer aeders daer, tot Loff der ROOS creatie.
DICTVM ENDE JAER-SCHRIFT.
DIe fontYn Van 't LeVen, gratIe, en berMhertICheYt.
Auteursrechtvrij