|
| |
| |
[pagina XXIII]
[p. XXIII] | |
Aen de konst en sangh-minnende lief-hebbers van de
Hooft Rethorycke Kaemer van Brabant binnen de School-rycke Stadt van
Loven
Over het uyt-gheven van hunnen minnelycken Roosen-knop.
DE MIN, die weet den Mensch, soo soetjens aen te
locken,
Dat hy door drift van MIN, wordt tot de
deught getrocken;
Soo komt hy tot de eer; en eer, en deught 't begin,
Bekomen in den mensch, ter oorsaeck van de MIN.
Dees heeft den Auderdom, doen nerstigh onder-soecken,
d'Uyt-werckxsels van de self, die ons van hun in Boecken,
Voor-langh sijn med'ghedeelt; maer waer dien kloecken Man,
Die eyghentlijck wat MIN, te recht beschryven
kan.
Elck doet naer tyt sijn best', om 't selve te bethoonen;
En dees sijn naer hun werck, Uyt MINNE te bekroonen:
| |
| |
Want naer den mensch gestelt, is d'uyt wercken van MIN,
Meer in een Edel Maeght, min in een Herderin.
En soo men 't selfd' wilt sien, eens by der hant ghenomen,
Dit Boeckxken, eer gy sult, tot tweede deel sijn komen,
Soo onder vindt gy 't al, hoe dat de MINNE
spelt,
In 't aen-sien van de Maeght, en 't Maeghdelijcke Belt.
Meest als een soete stem', den Moordenaer der Herten,
Den trooster van de Ziel, versoeter van de smerten,
Met 't Snaer-spel 't saem-gevoeght, laet hooren sijnen
sanck,
Dan raeckt het herte vry, 't geen lagh in MINNEN d'wanck.
Een aen-genaeme Liedt, een Maeght pordt tot het MINNEN,
Die oock de soetste Tongh, int minst niet kost verwinnen,
Tot Vrye VVeder-MIN, het Singen heeft iet
in,
Dat Oogh, en Ziel, en Hert, verwecken tot de MIN.
Hier hebt gy Stem en Liedt, hoe vrye Minnaers MINNEN,
In 't eerst: het tweede deel, leert hoe de Herderinnen,
Door Herders-Sanck uyt MIN, ghetroffen,
haeren Vrint,
Uyt enckel VVeder-MIN, Beminnen die hun Mint.
| |
| |
Op Moesel, Tromp oft Fluyt, soo wel als op de Velen,
Met vreught men een soet Liedt, in 't Bosch kan hooren spelen,
En 't Spel heeft sijn vermaeck, de MIN heeft
oock haer vreught,
Het twee verliefde hert, int eens sijn hem verheught.
Die buyten MIN door ramp, van droef heyt in-genomen,
Kan uyt een Fabel-Liedt, een soeter vreught bekomen,
Als uyt het Herders-Spel; hy die den dranck
bemint,
Dat hy aen Taeffel singht, oock in dit Boeckxken vint.
Het slot is vol vermaeck, het is vol Boere vreughden,
Hoe hun op Kermis-dagh, de Buyte-lien verheughden,
Oft songhen aen den dans, oft ander voor-geval,
Dat u verheugen, en, te saem doen lacchen sal.
Het Boeckxken is vol vreught, op 't eynt en int'
beginne:
Ist wonder? tis gemaeckt, door Lieff-Hebbers Uyt MINNE,
En dat Uyt MIN geschiet, is soet en wonder
goet,
Hun loff sy van diet al, Om Beters VVille
doet.
| |
Ander
DEn groenen ROOSEN-BOOM, omringelt met sijn Bloemen,
De Eere van den Hoff, met reden ick magh
noemen,
| |
| |
Syn Bloem den reuck vermaeckt, en het
gesicht verheught,
Maer uwen ROOSEN-KNOP, veel soeter voor de jeught,
Want desen ROOSEN-KNOP, vol MINNELYCRE thoonen,
Vermaecken sal de jeught, soo die tot Loven woonen,
Als by het Princen Hoff, en voorder over
al,
Al-waer dit vreughdigh Boeck, in handen
komen sal.
Al die van minne-quelt, vint heelingh voor de MINNE,
En door een soete Liedt, sal oock een Herderinne,
Aff-keeringh van haer Lieff, liefd' thoonen haeren
Vrint,
Soo kryght een Herders-Kint, door sanck
te sijn bemint,
Hy die den droeven geest, in vreught soeckt te vermaecken
Van droef heyt wordt verlicht, soo hy alleen kan naecken,
Den soeten ROOSEN-KNOP, want door een soete klucht,
Het droeff en swaer gemoet, verandert in ghenucht.
De Vrinden die by een, uyt MINNE sijn ghekomen,
Die worden door den dranck, en sanck soo in-genomen,
Dat alles is in vreught, en volle vrolijckheyt,
Soo grooten troost en vreught, den ROOSEN-KNOP bereyts
| |
[pagina XXVII]
[p. XXVII] | |
Voor die hem nemt ter hant; want hy vol vrolijckheden,
Vol MIN en Herders-Sanck, Drinck-Lieden, Boertigheden
Van d'eynde tot t' begin, nempt hem en leest met lust,
Hier vindt gy wat gy soeckt, tot vreught en soete rust.
En als gy van 't beghin, tot d'eynt hem hebt door lesen,
Seght met een vry gemoet, die Kaemer dint gepresen,
Die van den ROOSEN-BOOM, soo vele KNOPPEN heeft,
Dat sy een ROOSEN-KNOP, uyt MINN' ten besten geeft.
Laet ons den ROOSEN-KNOP, de Lieff-Hebbers die
woonen,
Tot Loven uyt ryn MIN, met ROOSEN gaen bekroonen,
En dat Om Beters VVil; Eer
Loff en Prys de ROOS.
Door die den Bant Vermant, met BOECK en TYTELOOS.
| |
Liedeken.
Stemme: Contesse vous beaux
jeulx. &c.
Ick een nieuwt Liet begin,
Als vanden Boeck onder de Tyteloos
Tot Loff en Eer der Purper Roode ROOS,
Die in dees tyden aen ons jeught,
Gegevē heeft eē Boeckxken vol van vreught
Vol Minne-Voncken, Herders Sanghen
soet,
Dat onse jeught uyt MIN verblijdē doet.
| |
[pagina XXVIII]
[p. XXVIII] | |
Met dinst tot Liefd'verwecken moet een Maeght
Die onse jeught tot echte deel behaeght
Hoe dat een teere Maeght den Vrint
Met wederminne die haer dient bemint
Om soo te komē tot den MINNEN lust,
Onder gelieven is de volle rust.
3. Het Tweede Herders Sanck,
Begrypt met soeten klanck,
Hoe Herders vryden met hun Herderin,
Door sanck hun wecken tot de wedermin
Het derden, hoe der Goden MIN,
Hun tot der aert treckt by een Bos-Goddin
En wort eē Nymph bemint van haerē vrint
Dat m'in den Hemel van gelijcken mint
4. Het vierden ons sal sijn,
Want eenē dronck na t'singhē ons verheught
Den wyn en sanck, sijn voor de jonge jeught
De Boerticheden vol genucht,
Besluyten 't Boeckxken met een Boereklucht
Het is vol kluchten ende vrolijck heyt
Den droêven geest, door 'tsingen hem verblijt
5. Van Boeck en Tyteloos,
Hooft Rethorycke Kaemer van Brabant,
Gesongen van hem die den bant vermant
Loff met 't beghinsel van het Jaer,
Sy u Lieff-hebbers t'saemen altegaer,
Mits mē door u soo soeten Boeckxkē heeft
Dat uwe Kaemer langh in MINNE
leeft
Op-gedraegen door de Lieff hebbers der Reden-rycke Caemer
genaemd den BOECK schuylende onder het Spreuck Om Beters Wille
|
|
Auteursrechtvrij