|
| |
| |
| |
O roose-blom in 't Lovens sael
Gy zegen-prael van
altemael.
K'VV As op een seker dagh (de Lente lest geleden)
Tot lust en tydt verdryff, de Poorte uyt-getreden;
Nu sagh ick dit, nu dat, en 't stont my al wel aen,
En om noch meer te sien, ben altyt voort gegaen
Tot dat ick vondt een plaets beplant met schoooe Boomen,
Waer-lanx de snelle Deyl en 't Voerken
sendt sijn stroomen
k Sagh onder op de aerd' het lieffelijckste gras,
't Welck door de blaederen van 't haut belommert was;
Hier sagh ick Bloemen staen, daer sagh ick groene Haegen,
En wat ick sagh oft niet, noyt sagh ick sulcx mijn daegen,
En soo ick moede was (op dat ick mijnen lust
Te beter sou voldoen) begaff ick my tot rust
Beneden in het gras. Soo ick was neer gelegen,
Mijn hooft dat wierdt heel swaer, en tot den slaep genegen,
Mijn handen vielen neer, ick als een dooden lagh,
| |
| |
En strax (als in een droom) veel wonder dingen sagh.
Want soo ick hier, en daer verbaest herkeer mijn wesen,
Soo sagh ick uyt de aerd' een Rooselaer geresen,
En op den selven Boom veel schoone Roosen staen,
En siet, van d'ander kant daer quam een Leli
aen,
En sprack (haer buygende.) Al is 't dat my veel prysen
Van schoonheyt, ende geur: nochtans moet ick bewysen
Eerbiedingh aende Roos, en gerne ick
beken,
Dat ick met al de rest, haer onderworpen ben.
En schuyfden aen d'een syd' als sy dus had gesproken;
En op den selven stont sagh ick dat wird' ontloken
(Die oock eerbiedingh gaff) een groot, en schoon Pioen
De Vlas, en Vreughde-Blom,
die quaemen 't selfde doen.
De Gaut-Blom ick daer-naer haer hooft oock uyt sagh
steken,
Die met gebuyghden steel aldus begost te spreken:
Al ben ick in 't coleur, en naem aen 't gaut gelijck,
En schier meer als de rest door cracht, en deughden ryck.
| |
| |
Nochtans verr' aen de Roos beken ick my te wycken
En als voor' Admirael voor haer de vlaggen strycken.
Doen quam de Kore-Blom en sprack met klijn
gerucht:
't Is waer, ick wonder kracht heb tot de waeter sucht,
En als-men van my maeckt veel ander Medicynen,
Soo can ick uyt den mensch verdryven vele pynen,
Nochtans ick aende Roos moet wycken. En
terstont
Ick onder op de aerd' veel Violieren
vont,
Die (schoon sy groote kracht hebben) soo s'uyt hun struycken
Voort quaemen, schenen sy door schaemte sich te duycken
In 't leste wat vercloeckt, dees woorden spraecken s'uyt.
Wy weten dat ons kracht veel Bloemen ende Kruyt
Te boven gaet: van ons gy allen sap kont maecken,
Siroop, en Tabelet, oft diergelijcke saecken,
Wat Bloemen dat het sijn sy wycken aen ons kracht,
De Roos wy nemen uyt die wordt als Prins geacht,
De Roos ons waeter geeft, de Roos geeft
ons Conserven.
| |
| |
De Oogh, het Hooft, en Hert en can de Roos niet derven:
De Roos, Siroop, en Seem, de Roos ons Oli geeft,
De Roos geeft Medicyn wat sieckten datmen
heeft,
Wy wycken aen de Roos. soo sijn sy affgeweken.
Terstont een schoon Gennet die quam haer hooft
uyt-steken,
En had' voor med' gesel een lieffelijck Tulpaen,
En van een ander zyd' quam d'Animoni aen,
En spraecken alle dry (soo s'hadden eer bewesen)
'tIs kennelijck genoegh, hoe dat wy sijn gepresen
De heele werelt door, door schoonheyt, reuck, en glans,
Met wonderlijcke cracht; soo wycken wy nochtans
Ootmoedigh aen de Roos; en strax de Christus-Oogen
Die schenen met de Hey, en Breem-Blom te
verdroogen
Door schaemte, want den steel geheel gebogen was,
In 't leste (wat verquickt) en spracken op dit pas:
Wy kennen voor ons Prins de Roos: en
willen vlechten
Een Kransken van ons al om op haer struyck te hechten:
| |
| |
De Roos ons Koninck is,
haer dient het Koninck-Ryck
En 't selven wirdt geseyt van d'ander al gelijck.
En ick die inden slaep gesien had' al dees saecken,
Door 't roepen, en 't geluydt, begost ick te ontwaecken,
Van blijdtschap spronck ick op, en dacht in mijnen sin,
Wat heeft het blij getier van al dees Bloemen in?
d' Eerbiedingh aen de Roos, wat heeft den Loff te seggen?
En, met van stuck tot stuck den Droom te overleggen,
En dickwils siende om, ben ick naer Huys gegaen:
Maer gaende lanxt de Deyl, quam dit gepys my
aen.
Gelijck de Bloemen al de Roos voor Koninck groeten,
Soo leert my desen Droom dat d'ander Kaemers moeten.
Bekennen voor hun Hooft, en voor hun Overhandt,
De Kaemer vande Roos, van Mechl'
en en Brabant.
Komt dan s' Hertogenbosch met Jonge Lauwerieren,
En met den Moyses-Bosch d' Hooft Kaemer oock verçieren,
Komt, Brussels Kore-Blom, comt met Marie-Krans,
| |
| |
En Mechelsche Pioen comt maecken eenen
Dans.
Komt Vlas-Blom van Helmont,
Diest met u Christus-Oogen
Wilt al te saem de Roos (u Hooft) eerbiedingh toogen,
Antwerpsche Gaud' Blom oock Olijf-tack, Violier
Eerbiedingh al bethoont met de Gennet van
Lier.
Komt Turnhaut, ende Gheel,
met d'Hey, en de Breem Bloemen
Gaud' Blomme van Vilvord'
wilt aen den dans al coemen,
Oock met u Vreughde-Blom, comt Berghen op den Zoom
De Roose Kaemer eert, naer 't leeren vanden
droom,
Wilt Arschot voor den dagh u Terwen Bloeyd'sel bringen
Met Thienen ende Leeuw wilt
oock een Loff-sanck singen,
Komt Kaemers al-gelijck Loff aende Roose geeft,
Seght dat lanck uwen Prins, lanck uwen Koninck leeft.
WIJ geVen De roose-CaMere Loff
ooCk Wt MIn, In Dorotheas LVst-hoff.
|
|
Auteursrechtvrij