De Middelburgsche avanturier. Of het leven van een burger persoon

[p. 11]

IV. Hoofdstuk.
Bevattende
Eene aanmerking over het voorgaande, die den Lezer kan overslaan.

Gy Ouders, die u huwelykslot bekroont ziet met telgen, waar in gy uw beeld ziet speelen, volgt in de opvoeding uwer Kinderen het voorbeeld myns Vaders, en gy zult u bevryd zien van een grievend naberouw, wanneer gy uwe Kinderen, in weerwil der kosten, door u aangewend, in de allerdomste staat der weereld ziet, magteloos om hunnen evenmensch, veel min het Vaderland van eenig nut te zyn.

Hoe veele zyn 'er, die, wanneer hunne Kinderen slegts het A. B. C. van buiten kunnen opzeggen, ofschoon zy in het boek geen een letter onderscheidentlyk kennen, en het Vader Ons stamelen, zich niet weinig kittelen, denkende dat deze voortgang hen veel belooft. Hoe zeer pynigen zy zich, om hun de vragen van de Catechismus, en eenige Schriftuurtexten weeklyks te doen opzeggen, en wat straffen moeten die arme knapen niet ondergaan, wanneer zy daar in te traag bevonden worden. Maar laten zulke Ouders vry

[p. 12]

verzekert zyn, dat zy met hunne Kinderen een verkeerden weg in slaan.

Het geen dezen in de eene week hebben geleerd, vergeten zy, door het van buiten leeren der volgende Vragen, in de andere week weder. Hunne tedere Zielen zyn veel te zwak, om zulke opstapeling van woorden te onthouden: vind men 'er evenwel een, die schrander in het van buiten leeren is, men vind met een in den zodanigen, dat hy woorden kan na vertellen, zonder de zaak zelf te doorgronden. De lof die zulk een Kind toekomt, is niet grooter dan die van een Papegaay, welke wel heeft leeren klappen; en de Hemel weet, indien 'er zo veel moeite aan een Papegaay, als aan diergelyk een Kind wierd besteed, of zy het zelve niet zoude overtreffen.

De Ouders zyn verplicht, de neiging hunner Kinderen naauwkeurig na te gaan, en zich te schikken na derzelver zinlykheid, indien dezelve eenigzints redelyk is, ofschoon zy juist met hunne geaartheden niet ten vollen overeenstemmen. Willen hunne Kinderen speelende leeren, wat zwarigheid steekt daar in: men moet in hen den moed niet uitblusschen. In het straffen van hunne Kinderen moeten zy voorzichtig te werk gaan: zy moeten zich benaarstigen, om zelf, wanneer zy hunne Kinderen straffen, derzelver genegentheid tot hen te doen aanwakkeren. Een zeker

[p. 13]

voorval schiet my hier te binnen, waar uit alle Ouders kunnen leeren, wat bestier het beste zy, en hier mede zullen wy dit Hoofdstuk sluiten.

Op een zekeren tyd onder eenige Jongens geraakt zynde, die de gewoonte hadden als Mannen een pypje te roken, scheen het veel te mannelyk in myne oogen, hen daar in niet na te volgen. Hun voorbeeld volgende, wierd ik wel haast van myn Vader in dit werk verrast. Ik verbleekte op dit gezigt, menende zagtjes weg te sluipen; doch hy nam my by myn arm, leidende my in zyn kamer, stopte my terstont een lange pyp in de hand, en gebood my, met hem een pypje te roken. Ik wist niet waar my van verlegenheid te bergen, en verzocht hem om verschoning, met belofte, zorg te dragen, van nimmer met de Jongens te roken: Draag daar zorg voor, sprak de oude Man, maar het staat u vry, zo dikmaal als gy trek tot roken hebt, zulks in myn vertrek te doen. En ik kan den Lezer verzekeren, dat deze liefderyke behandeling van myn Vader, my dermaten aankleefde, dat ik tot heden, terwyl ik dit schryve, nog geen liefhebber van de Tabak ben.