|
| |
| |
| |
Samen-spraak, tusschen Coridon en Damon.
| |
Voys: Boere Dachille.
Wel Coridon zeg wat ‘er schort,
Wie heeft u iets gedaen te kort,
Uw zinnen staen geheel verwart,
gy ziet ‘er uyt, zo loens als ’t dient,
Begraeft geen Wolven in u hart,
Maer zegt het aen uw Vriend.
Nog deuntje meer kweelen,
| |
Voys: Boere Dachlie.
Wel wijlje my dan zeggen doet,
Ik zo armhartig ben van moed,
Kom luystert dan maer toe,
Mijn lieve Man ik ben verlieft,
Cupido heeft mijn hart doorgerieft,
En ’t is die zeldermentse Guyt,
Die mijn zo drommels bruyt.
| |
Gaet, Gaet wagtme voor dat laantje.
Wel mag men dan niet weten,
Kom zeg my eens wie ’t is;
| |
| |
Als dat het is Lebijntje,
| |
Voys; Foelie d’Espanje.
Kwijt bent gy jou pintje,
In wiens gebied mijn ziel is,
Die my ’t hert doorboort.
| |
Voys; Gaet wagtme voor dat laantje.
Ik kan het niet verdragen,
Zo groen ben ik om ’t hart.
| |
Voys: Vrinden zou men niet vrolyk weesen.
Ik let niet langer op mijn Schapen,
Ik laet haer loopen na haer zin,
‘k Leg heele nagten zonder slaapen,
Zoo denk ik om haar die ik min. bis.
Maer als ik dan eens raek aen ’t droomen,
Dan ben ik waerlijk buyten toon,
Hoe kan ’t in ’s mensche sinnen komen,
‘k had gisteren nagt een raere droom. bis.
| |
Voys: Boere Dachile.
Myn dagt dat ik met wedermin,
En dat ik reeds was na mijn zin,
Verwinner van die schoont,
Ik had haer menigmael met lust,
Voor haere rooder mond gekust,
Maer wat ik dee, ‘k was niet gerust,
Mijn brand was niet geblust.
| |
Voys: Vrienden zou men niet vrolyk weesen.
Ik was begeerig om te weeten,
Of sy my nog meer toe sou staen,
Waerom ik aen haer sy geseeten,
Aen haer een bede heb gedaen. bis.
Toen ging ik in haer schoot neer sijgen,
En wat ik meer dee sal ik nou,
schoon ’t maer een droom is,
Wijl ’t tot geen stigting dienen sou. bis.
| |
| |
| |
Voys, Gaet wagt me voor dat laantje.
Maer wijl ik zo in vreugde,
Vermakelijk droomde hoe wy ons te saem verheugde,
Verliet de slaep mijn oogen,
’t Schijnt nogtans een teeken,
Gy sult in ’t kort zien breeken,
En schoon dat die Propheeten,
die brood hier moeten eeten,
Zo denk nog eens om mijn.
| |
Stem: Verlaat gy my verheeve Ziel.
‘k Wil hoopen dat mijn Amarel;
de flonkerster der Herderinne,
eens buygen sal haer wreede wil,
En koridon eens weer beminnen,
Maer ach ik zie geen kans:
Want schoon sy me beleeft,
Geen bitter antwoord geeft,
mijn bee met vrindelijkheyd,
’t Geen my nog meer misleit.
| |
Stem: Hoord Kees Myn Vryer.
’t Is slegts maer ydele brand,
Schoon sy uw oog behaegd,
Daer zijn meer Herderinnen,
die u als gy ’t haar vraegt,
| |
Voys: Vrienden zou men niet vrolyk weesen.
Zoud gy de ontrouwigheyd my raden,
Verleyd gy my zo ligt van aert,
Dat ik my daer me sou versaden,
En haer in ’t minnen waert. bis.
| |
| |
Gy laet het daer te slegt me leggen,
En zo ‘k je raed volg hoorje knaep,
Geef ‘k je vryheyd om te seggen,
Dat ik ben een regte Aap. bis.
| |
Voys: Boere Dachille.
Nu luystert, toe ik zal je raen,
Nu nog eens voor het lest,
Wat dat van u moet zijn gedaan,
loop doet nog eens je best,
En vraag je zoete Amaril,
of zy het u vergunnen wil,
dat gy jou liefde in haer schoot,
| |
Voys: Gaet wagt me voor dat laantje.
Krijg ik dan geen genade,
So blijf, zou ik u raden,
Wat veer af van het vuur:
Als je u niet warmen meugt.
|
|
Auteursrechtvrij