Merlyn. Jaargang 4

[p. 65]

[Gedichten van Jacques Hamelink]

Jacques Hamelink

De bomen werden sinds eeuwen terneergedrukt.
De lucht is te dun voor vuur. Geen stad
Tornt als onweer tegen de hellingen op.
Geen vleugel, geen vin verroert zich hier. Niemand
Graaft zich in, niets vermenigvuldigt.

Zilverkoud spat soms schitterende regen uiteen.
Kontinenten schaven onafgebroken aan de schaal van het water
Dat inscheurt als bij het baren.
In de holle stapelplaatsen van kelp en witkalk
Vreten dodende planten elkaar aan.

Het enige dier is de mens, in zijn teken -
Een breekbare regenboog - bedrijft hij vogelvlug liefde
En huist in zichzelf verdeeld in vliesdun geworden kathedralen en schelpen.
De stilte hangt ademloos in ontbinding.
De aarde klinkt steeds verder in.

[p. 66]

Jacques Hamelink

Zoals in de decemberbossen

[Om privacyredenen is dit tekstgedeelte niet zichtbaar.]

[p. 67]

Jacques Hamelink

Vliegende tering, boerenkrijg, bloedvergieten
Zet de akkers op stelten,
Teistert het geweldig najaar
Waarop ik drijf,
Een wijf niet een bezemsteel,

En scherpt mijn kromsnavel,
Maakt mijn skelet heel met ijzerdraad
Nu ik zwavelgeel hoest in de walm van kroegen
En uit excrementen de toekomst voorspel
En verheel:
Een andersoortige stomme zondvloed.

(De kraaien zijn nog wel kalvinistisch, maar ik?
Worg nijpt een ei in mijn keel.)

IJs dekt mijn hoeve toe, ik kap een bijt;
Zwijgzamer, korzeliger, wondbaarder keer opnieuw
Naar mijn aardwarme vruchtkamers terug.

[p. 68]

Jacques Hamelink

Nu zesentwintig jaar her ontschaald

[Om privacyredenen is dit tekstgedeelte niet zichtbaar.]

[p. 69]

Jacques Hamelink

Onder de steeds bewegingloze schorsschubben

[Om privacyredenen is dit tekstgedeelte niet zichtbaar.]

[p. 70]

Jacques Hamelink

Soms wanneer ik

[Om privacyredenen is dit tekstgedeelte niet zichtbaar.]

[p. 71]

Jacques Hamelink

Op het verkoold houten veld

[Om privacyredenen is dit tekstgedeelte niet zichtbaar.]