Merlyn. Jaargang 3

[p. 395]

[Gedichten van J.F. Vogelaar]

Jacq Firmin Vogelaar

Kajuit als een volgegeten buik
Tussen de bladeren van het logboek
Telt men veel gedroogde insekten
m.m.s.-meisjes strelen en blazen in de doorrookte
Schoorsteen.
Terwijl jack the ripper, kapitein,
Een stuk onder uit de kiel knipt en
In een gestreepte kniebroek
Met een meerminnige zaagvis onder de arm wegzwemt
En zich op zijn vlucht
Verschuilt in een toch al bibberende school witvis.

[p. 396]

Jacq Firmin Vogelaar

Ook al was hij oud en overreden,
Toch is hij even diep als stalmest
Op hangende poten de grond ingegaan:
Zaad en water ter plaatse
Komt hij met een zacht vel en reeds geopende ogen
Boven aarde, als een molshoop eerst
Dan een schutblad van een gekweekte plant, die
Als het nacht slaat blaft
En als de poten afgeknipt zijn
De straat oploopt.

[p. 397]

Jacq Firmin Vogelaar

Slaper

drijfhout verwondt de zwemmer,
zijn zoute ogen bloeden - mascara.
't vasteland wordt zwart, drijft, is 'n rottend schip:
de zieken

(hun laatste jaar kurend in glazen dekhutten)

zijn overboord gezet
met tafelrozen in 't zachte vlees gedrukt,
in kalfsleren lieslaarzen (als) riviervissers.
vleesvliegen vermenigvuldigen zich hier.

de verstarde

spier v.e. gekruisigde
is geen wapen meer.

zilveren kransen -

kwallen voelen aan als steen.

vuurvliegen deinzen.

[p. 398]

Jacq Firmin Vogelaar

(exiles IX)

breekbaar grondschrift voetafdruk van rotte palen
toont waar ze schreiend

onhoorbaar ontstond, 'n dichtgegroeide

vijver waar niets weerklinkt,
het luisterend oor verzandt,
de vinger tastend vastgroeit aan 'n ovale steen bijna
in de ogen,

in haar diep verdronken

wordt de drinkende schimmel zo groot

(als) 'n drijvend wolkenveld

om te zien door 'n netvlies van verlies
Robin,

sluierstaartvis met glazen gebaren