Mededelingen van de Stichting Jacob Campo Weyerman. Jaargang 20

Notulen van de grondvergadering, 11 januari 1997

Aanwezig: P. Altena, J. Bruggeman(vz.), M. Bouman, E. Groenenboom-Draai, A. Hanou, R. Hoogma, E. de Jong, F. van Lamoen, M. de Niet, J. Roos, B. Sierman, P. Turk, H. Verstraate, M. van Vliet, M. de Vries, F. Wetzels.

Afwezig met kennisgeving: K. Bostoen, M. Ruthenkolk

Plaats: Pieterskerk te Leiden

1.	Opening: De voorzitter opent met een welkomstwoord deze memorabeleen feestelijke grondvergadering. We gedenken dat Jacob Campo Weyermantweehonderdvijftigjaar geleden overleed op de Gevangenpoort te Den Haag; bovendien vieren we dit jaar het vierde lustrum van onze Stichting.
2.	Lezing uit het werk van Weyerman: De voorzitter leest een fragment voor uit aflevering 4 van De Doorzigtige Heremyt, waarin Weyerman de beschrijving geeft

[p. 65]

	van de beplanting van Meer en Nest.
3.	Lezing door Dr. Erik de Jong over de tuin in de achttiende eeuw. De spreker voert ons aan de hand van vele dia's langs fraaie tuinen, waaronder de tuin van Zydebalen, de buitenplaats van de zijdereder David van Mollem. Nieuwe uitgave: Voor de pauze presenteert de Abdera-redactie de nieuwe uitgave in de reeks: het tijdschrift De Naakte Waarheyt, ingeleid door A.J. Hanou.
4.	Notulen grondvergadering 1996: Zonder verdere aanmerkingen worden de notulen goedgekeurd.
5.	Observaties: Jan Bruggeman: ‘Literaire chinoiserie in het werk van Weyerman; Frans Wetzels: ‘Weyerman en Delft’; Marleen de Vries: ‘Weyerman als Heremiet, een onderzoek aan de hand van de tijdschriften De doorzigtige Heremyt en De Kluyzenaar in een vrolyk humeur.
6.	Jaarverslag van de voorzitter: In 1996 belegde het bestuur zoals gebruikelijk twee vergaderingen: de Grondvergadering en de Expeditievergadering. Op 20 januari vond de Grondvergadering plaats in de Pieterskerk te Leiden. Kunsthistoricus dr. F. Grijzenhout verzorgde een interessante dialezing over Cornelis Troost. Op 14 september ontmoetten zo'n twintig Campisten elkaar in de Koninklijke Bibliotheekte Brussel. In de Raadzaal was een kleine tentoonstelling ingericht van de gedrukte werken van Jacob Campo Weyerman uit het bezit van de bibliotheek en het handschrift van de Konstschilders. Prof. dr. J. Smeyers hield een voordracht over het literaire leven in het achttiende-eeuwse Brussel. 's Middags werd een rondwandeling gemaakt door het centrum van de stad onder leiding van Jan Parmentier. In mei studeerde Thrua Faber af aan de Universiteit van Leiden. In haar doctoraalscriptie beschrijft zij het leven en werk van Johan van Gool en onderzoekt zij diens kritiek op Weyerman. In december verscheen in het tijdschrift Literatuur een artikel van Rietje van Vliet, waarin zij het imago van tsaar Peter de Grote probeert te schetsen, zoals dat in de achttiende-eeuwse literatuur naar voren komt. Zij maakt daarbij gebruik van teksten van Hendrik Doudijns, Jacob Campo Weyerman en Hermanus van den Burg. Aan het eind van het jaar verscheen bij uitgeverij Astraea een geannoteerde uitgave van de inleiding en de eerste acht afleveringen van Den Amsterdamschen Hermes. Dankzij de inspanningen van Riet Hoogma en Mandy Ruthenkolk kunnen deze moeilijk begrijpbare tijdschriftafleveringen na 275 jaar weer gelezen worden. De redactie van de Mededelingen stond weer garant voor drie afleveringen. De artikelen werden uitstekend geredigeerd en keurig verzorgd uitgegeven. Naast deze plezierige gebeurtenissen moet ik ook melding maken van enkele trieste. Het ledental van de Stichting is ook dit jaar weer enigszins teruggelopen. De Stichting telt op dit moment 138 betalende leden en vrienden. De terugloop wordt mede veroorzaakt door het overlijden van drie van onze vrienden: de heer J.C. Villerius uit Rotterdam, de heer G.H.Th. Weyerman uit Den Haag en Bernt Luger uit Amsterdam. De heer Weyerman bezocht met zijn vrouw regelmatig de Expeditievergaderingen. Hij was een nazaat van Campo's broer. Bernt Luger was vriend van het eerste uur. Hij was bijna altijd aanwezig op de vergaderingen en heeft verscheidene bijdragen geleverd. Het is vreemd te moeten bedenken dat de man die vorig jaar nog in ons midden was, er voortaan niet meer bij zal zijn. Velen van ons herinneren zich nog de voordracht die hij in Amsterdam hield ter gelegenheid van het tienjarig

[p. 66]

	bestaan van de Stichting. Het slot van deze toespraak is bewaard gebleven en wordt hieronder als bijlage bij het verslag afgedrukt, zodat zijn woorden van toen en zijn humor nooit vergeten zullen worden. Financieel jaarverslag en verslag van de Kascommissie: De penningmeester geeft een toelichting op het financieeljaarverslag van 1-12-1995 tot 2-12-1996. De Kascommissie, bestaande uit mevrouw M. Bouman en F. van Lamoen, heft de boeken gecontroleerd en in orde bevonden.
7.	Vaststelling jaarlijkse bijdragen: De contributie blijft ongewijzigd.
8.	Voorstel nieuw leden: Het bestuur stelt voor mevrouw M. Bouman te benoemen tot lid van de Stichting. De vergadering gaat hiermee akkoord. Mevrouw Bouman heeft in een drietal artikelen het genre van de schertsbegrafenis in de achttiende eeuw behandeld. In 1993 publiceerde zij De Uitvaert van het Vryje Metzelaersgilde, Een anti-maçonnieke klucht uit 1735. Verder kende zij Weyerman een plaats toe in het boek Maar wie droomt er te Rotterdam! 650 literair leven aan de Maas.
9.	Voorstel expeditievergadering 1997: Het bestuur stelt voor om begin september een bezoek te brengen aan 't Woudt en Delft. Weyerman heeft in 't Woudt gestudeerd bij dominee Petrus Santvoort en in Delft volgde hij schilderslessen bij de kunstschilder Thomas van der Wilt.
10.	Bestuurswisseling: Tijdens de wisseling van het bestuur leidt A. Hanou als interimvoorzitter de vergadering, die unaniem akkoord gaat met het voorgestelde nieuwe bestuur: J. Bruggeman (voorzitter). F. Wetzels (secretaris), M. Bouman (penningmeester) en M. Ruthenkolk (secretaris publiciteit). Marleen de Vries wordt zeer bedankt voor haar voortreffelijke bestuurswerkzaamheden.
11.	Rondvraag: ■ De voorzitter vraagt wat er met de oude Mededelingen moet gebeuren, die nu voorlopig op het Instituut in Amsterdam zijn opgeslagen. Ze kunnen worden gebruikt als studiemateriaal bij colleges, uitgereikt op congressen of verdeeld onder de auteurs. ■ De voorzitter vraagt of er vrijwilligers zijn om mee te doen aan een gesproken uitvoering van het blijspel De Hollandsche Sinnelijkheid. De animo hiervoor blijkt niet erg groot. Er worden wel enkele alternatieven aangedragen voor de extra bijeenkomst aan het einde van het lustrumjaar. ■ Peter Altena doet het voorstel om Bernt Lugers toespraak, gehouden bij het tienjarig bestaan van de Stichting JCW, te publiceren in de Mededelingen. ■ Marco de Niet oppert het plan om de mogelijkheden van het Web te gebruiken: dus het WWW op met een site over Weyerman!
12.	Sluiting: De voorzitter dankt iedereen voor zijn komst en sluit de vergadering.

Bijlage: Fragment uit een toespraak tot de verzamelde jubilerende Campisten op 28 februarij 1987 in theater De Balie te Amsterdam

U dient nog te weten dat de Stichting J.C.W. onder zijn aanhangers twee bloedgroepen onderscheidt: leden en vrienden.

Op het eerste gezicht lijkt de band met de vrienden het hartelijkst. Maar dat is slechts schijn. De leden zijn van hoger orde; zij nemen de echte beslissingen zoals over de hoogte van de contributie, over liquidatie van de Stichting - een besluit dat al tien jaar is uitgesteld - en over de plaatsen waarheen de excursies, in hun eigen taal: de expedities, gaan twee maal 's jaars.

[p. 67]

De tweede soort, de vrienden dus, mogen dan mee naar een van die vele plaatsen waar destijds de beruchte Campo zijn potsen en snakerijen bedreef, kortom, waar hij menig schelmenstuk versierd heeft. En van die bedevaartsoorden zijn er zó veel dat de Stichting nog voor jaren werk heeft en dus zijn volgend jubileum zeker halen zal.

Nu kàn men wel van vriend tot lid promoveren, maar eenvoudig is dat allerminst. Hoewel ik vriend ben sinds het eerste uur - om het in N.S.B.-termen te zeggen: een zeer laag nummer heb - is het mij nimmer gelukt iets over Campo te ontdekken - dat anderen niet al eerder en vaker ontdekt hadden. Om lid te worden moet men zich dan ook terdege in de Campologie bekwamen en met iets nieuws komen: een nog onbekend geval van chantage, een herberg die hij zonder zijn gelag te betalen wist te verlaten, de bewaarplaats van een bloemstuk of portret vinden of een buitenechtelijk kind van de schuinsmarcheerder achterhalen dat onze schavuit in een reeds eeuwen geleden gesloopte boerenhoeve bij een goedlachse maar al te goedgelovige boerendeerne verwekt heeft.

Na zo'n ontdekking, mits met authentieke documenten gestaafd, bestijgen de Campisten terstond hun rijwielen om zich naar de plaats van het overigens verjaarde misdrijf te spoeden.

Een locaal-historicus houdt een degelijke lezing met lichtbeelden over achttiende-eeuwse boerenschuren en derzelven geschiktheid voor de procreatie. Dan begeeft het gehele gezelschap, de vrienden met gepaste bescheidenheid in de achterhoede, zich naar de plaats des onheils. De boerin heeft zich in de keuken teruggetrokken en gluurt door een kier in het boerenbonte gordijntje, de kippen gaan van de leg en de boer houdt zijn mestvork in de achterhand. Het zijn per slot van rekening stadse mensen van de universiteit of zo. Maar hij hoeft hem die middag niet te gebruiken. Campisten zijn, in tegenstelling tot het woeste object van hun belangstelling, de vuige achttiende-eeuwse eerrover, de vredelievendheid en rust zelve.

Zèlf werk ik al jaren aan een baanbrekende voetnoot. Ik doe naspeuringen naar de samenstelling van in drielingsflessen gebottelde claret zonder ooit verder te komen dan de eerste de beste kinkluys in De Engelse Reet. Het bestuur van de Stichting roep ik tot getuige...

Niettemin blijft het wijs van de club mij niet verder te laten komen dan tot die afstandelijke vriendschap. De Stichting is mijn ferne Geliebte! Ik heb omgangsrecht, maar kom nooit onaangekondigd en zonder ooit de huissleutel mee te krijgen.

Ze houdt de deur op een kier.

Misschien kent ze mijn reputatie.

Ik ben [lid] van diverse letterkundige genootschappen,

maar niet altijd een vriend.

..........

Het omgekeerde bevalt mij al tien jaar beter!

Amsterdam, febr./aug. 1987.

Bernt Luger