Mededelingen van het Cyriel Buysse Genootschap 25

[p. 181]

In memoriam Livine Verschoore-Sevens
(Gent 15 september 1914-30 januari 2009)
door Joris van Parys

Livine Sevens was een dochter van de onafhankelijke flamingant Alfons Sevens (1877-1961), die tijdens de eerste wereldoorlog als uitgever van het kritische Gentse weekblad De Witte Kaproen werd gedeporteerd naar Duitsland. De brieven die haar vader tijdens zijn Duitse gevangenschap (1915-1918) aan haar moeder in Gent stuurde, werden van 1998 tot 2001 door haar dochter Nicole Verschoore uitgegeven in een tiental afleveringen van Boek en Bibliotheek. De grootvader van Livine was de dichter Theodoor Sevens (1848-1927), die bevriend was met Guido Gezelle. Livine zelf werd een van de eerste vrouwelijke rechters in België en de allereerste bij de Gentse Handelsrechtbank. In september van dit jaar zou ze vijfennegentig geworden zijn. Tot een paar jaar geleden was ze nog opvallend actief. Elke onderzoeker die bij haar kwam aankloppen, kon rekenen op haar volledige medewerking omdat ze zich zeer bewust was van het belang van het archief van haar familie voor de geschiedschrijving van de Vlaamse Beweging en de Vlaamse literatuur.

Na haar huwelijk met advocaat Paul Verschoore (1913-1977), een kleinzoon van Arthur Buysse, had Livine Sevens geregeld omgang met zowel Augusta Beaucarne en Madeleine Buysse, de weduwe en de dochter van Arthur, als met de hoogbejaarde Alice Buysse, zodat ze bekend raakte met allerlei bijzonderheden uit de geschiedenis van haar schoonfamilie. Dankzij Livine is een groot aantal documenten uit de nalatenschap van Arthur en Alice Buysse bewaard gebleven, evenals het handschrift van Het recht van de sterkste dat Cyriel Buysse in 1929 cadeau deed aan zijn schoonzus, en een aantal bijzondere exemplaren van zijn boeken, met geschreven opdrachten aan Arthur en Alice. De foto's en documenten zijn door Nicole Verschoore overgedragen aan het Liberaal Archief in Gent. De boeken en het hand-

[p. 182]

schrift worden opgenomen in de collectie van de Gentse Universiteitsbibliotheek.

Beste Livine,

Twee weken voor het einde heb ik je nog eens kunnen zeggen dat ik mijn boek over Cyriel Buysse nooit had kunnen schrijven zoals ik het geschreven heb zonder het vertrouwen en de enthousiaste steun die jij me van meet af aan, nu twaalf jaar geleden, zonder enige reserve hebt gegeven. Keer op keer stuurde je me briefjes met bijzonderheden over de familiegeschiedenis, vaak met foto's en kopieën van correspondentie of andere documenten. Het ontroerde je dat ik het boek daarom aan jou wilde opdragen, en voor mij was het de ultieme voldoening jou in oktober 2007 het eerste exemplaar te kunnen overhandigen. Dat moest helaas gebeuren in een kamer van de Gentse kliniek waar je toen verbleef. Je hebt het boek na je thuiskomst niet meer zelf kunnen lezen, maar je had niets liever dan dat ik je tijdens mijn bezoeken van vorig jaar af en toe een paar bladzijden voorlas.

Beste Livine, we zullen ons nooit meer solidair kunnen ergeren aan de oppervlakkigheid en de hypocrisie die de wereld regeren, maar het zal mij een blijvende troost zijn te bedenken hoeveel mensen jij in je lange, vruchtbare leven hebt verrijkt met de wijsheid en de warmte van je menselijkheid. Het was een voorrecht jouw vriend te zijn.