Mededelingen van het Cyriel Buysse Genootschap 24

[p. 177]

In memoriam Georges Boone (1920-2008)
door Joris van Parys

In Aalter is op 2 mei 2008 Georges Boone overleden. Toen ik ruim tien jaar geleden begon met de research voor de biografie van Cyriel Buysse, was Georges de eerste die ik in Nevele ben gaan opzoeken. Tijdens dat eerste bezoek liet hij me een kostbaar souvenir zien: de nummerplaat van de Buick waarin Buysse in de jaren 1920 reed.

In 1997 was Georges al 77. Ik leerde hem kennen als een bijzonder aimabel man, die bereidwillig vertelde over zijn vroege kinderjaren in Afsnee, waar vader Alfons Boone tuinier van Maison Rose was. De meest levendige herinneringen bewaarde Georges aan de verjaardagen van meneer Cyriel, die hij moest opluisteren met een gevoelvolle voordracht van Rosalie Lovelings gedicht Het geschenk. Maar vooral herinnerde hij zich ook de dag in juli 1932 toen hij - jongetje van twaalf, spelend in het park van Maison Rose - als enige zag hoe Cyriel Buysse buiten op het bordes een luchtje kwam scheppen, daar ineens vooroverviel en bleef liggen. - Het begin van het einde, dat een paar weken later kwam.

Een jaar na de dood van Buysse stierf ook de vader van Georges. Moeder Julia Bijtebier (1893-1987) verhuisde met haar drie kinderen naar Nevele, waar ze dankzij Alice Buysse voortaan als conciërge van de cichoreifabriek in het vroegere ouderlijk huis van de Buysses in de Tieltstraat (nu Cyriel Buyssestraat) kon wonen. Georges kreeg als jonge jongen allerlei klussen en karweien op te knappen in de fabriek, en bleef later als handelsreiziger zijn actieve leven lang in dienst van de NV Buysse-Loveling. Hij trouwde met Anna Heyse, die in 1922 geboren werd in Mishawaka bij South Bend (Indiana), het stadje waar Cyriel Buysse zijn laatste roman Twee werelden situeert (in de roman is de naam Blue Springs). Anna's ouders Antoine Heyse en Maria de Cloet waren aan het eind van de jaren 1920 definitief uit Amerika teruggekeerd naar Nevele.

[p. 178]

Na de Tweede Wereldoorlog moest Georges op de zolder van het beschadigde huis in de Tieltstraat hele zakken vullen met ‘oud papier’ dat verbrand zou worden. Toen hij zag dat er tussen de facturen en andere papieren van de fabriek ook briefomslagen met vooroorlogse postzegels en met de hand beschreven vellen papier zaten, bedacht hij dat zijn kameraad Antoine Janssens daar als folklorist wel belangstelling voor zou hebben. Georges vertelde me eerlijk dat hij zelf alleen interesse had voor de oude postzegels. Het vervolg is bekend: hij nam zijn kameraad mee naar de zolder, en wat Janssens kon redden werd het begin van de collectie van het door hem opgerichte Nevelse streekmuseum Rietgaverstede. Niet alleen aan de folklorist, maar om te beginnen ook aan de gelukkige reflex van Georges Boone is het dus te danken dat een aantal handschriften van vroege romans en verhalen van Buysse bewaard is gebleven.