Mededelingen van het Cyriel Buysse Genootschap 7

12.

Den Haag. 11 Laan van Meerdervoort
16 Maart 99

[p. 17]

Zeer geachte Heer,

Ik neem de vrijheid U een stuk ter inzage te sturen voor het Tweem. Tijdschrift. Zooals u merken zult is het grootendeels getrokken uit mijn vroegere novelle De Biezenstekker.

Ik meende de dialoog uitsluitend in 't Vlaamsch taaleigen te moeten stellen. Als dit soms een bezwaar mocht zijn voor het opnemen in uw tijdschrift, of indien het stuk u ook om andere redenen niet geschikt voorkwam, dan verzoek ik u beleefd mij het manuscript terug te willen zenden.

Hoogachtend

uw dw.
Cyriel Buysse

P.S. Dit stuk zal, in 't Fransch vertaald, te Parijs door de troep van Lugné-Poe worden opgevoerd, zeer waarschijnlijk nog deze winter.

Op 4 mei 1899 had Van Deyssel nog geen gelegenheid gevonden deze inzending: Driekoningen-avond, Drama in drie bedrijven, te lezen. Wel schreef hij op die datum aan Verwey: ‘Is er soms gebrek aan kopie, dan heb ik nog een groote bijdrage van Buysse’. (Briefw., II, p. 111). Maandag 8 mei 1899 las hij het stuk in zijn geheel. Dinsdag 9 mei 1899 tekende hij te 9 uur 12 ochtend voor zichzelf aan: ‘Gisteren het tooneelspel gelezen, waarin Vrouw Cloet voorkomt. Den naam heb ik vergeten.⁽¹⁾ Het is, even als Ghetto van Heyermans, met Maeterlinck-imitatie van de realiteit uit. Het is echter zwakker dan Heyermans.⁽²⁾ De angst-attributen in het 3e bedrijf zijn los dekoratief aangebracht, zonder wezenlijken samenhang met het gebeurende.’ Terstond hierna schreef hij een brief aan Buysse van ‘22 korte r[egels]’, die door de geadresseerde werd bewaard en

(1) Natuurlijk Driekoningen-avond of, zoals Van Deyssel die titel consequent placht te spellen: Drie Koningen-Avond. Zo bestond voor hem wel Het Bolleken, maar niet 't Bolleken.

(2) In zijn opstel over Doctor Juris' Tobias Bolderman, in de Zevende bundel Verzamelde Opstellen, Amsterdam, 1904, p. 13-23, zou Van Deyssel het toneelstuk Ghetto van Herman Heijermans Jr. op één lijn stellen met Buysse's Driekoningen-avond en van beide stukken vinden dat zij “bewegende schilderijen” gelijken, “wier verdienste in de kracht van het afbeeldings-vermogen hunner makers is, hiérin, dat zij met sterke kunst levenstafereelen geven, terwijl de eigenlijke dramatische compositie tot het strikt noodige technische blijft bepaald.”

[p. 18]

die nu, evenals brief nr. 4, in het Nederlands Letterkundig Museum berust.