Matroosen vreught
(1696)–Anoniem Matroosen vreught–
AuteursrechtvrijStemme: De Engelsche Fortuyn.
MYn Geest ontwaeckt, door vlam en roock gedreven
Ontdoit mijn Inckt, mijn Pen begint te sweven:
| |
[pagina 76]
| |
Och! dat haer swier soo hoogh eens drijven kon,
Dat sy beschreef den strael van Hollandts Son.
De See-helt Tromp, so dra hy roepen hoorde,
Een Seyl, borst uit in diergelijcke woorde,
(Het volck droeg moed op ’t grijs ontsach des mans,
De naerheit weeck voor sulcken suyv’ren glans)
O Mannen! siet, de duyvelsche Tirannen,
Maer onder schijn van Enghelen inghespannen,
Belagen gins uw Vryheyt en uw Vree,
Ontseggen ’t recht der algemeene See.
Waer toe ons Bloet ghespaert, en niet vergoten
(Indien) ’t alsoo hier boven is besloten,
Voor Christi Kerck? hem selfs soo veel wel waert,
Dat hy daer voor sijn Bloet niet heeft gespaert.
Wie souw een dagh, jae een uer willen geven?
Tot roem besteet, voor langh wellustigh leven?
Daer qualijck doen al ’t quaet is, dat een Man
Van eer en oock niet anders quetsen kan.
Hy swijght hier op, sy sweren ’t Landt te wreecken:
Een Godlijk vier schijnt hun de borst ontsteeken:
Men mengt beleit en ’t woeden onder een,
Wat feller slag voor my ick weet’ er geen.
O Tromp, Triumf, Triumph, genoeg bevochten;
Sy hebben niet ghevonden dat sy sochten,
| |
[pagina 77]
| |
O neen! ’t en zy dat slagen buit beduyt,
Of waren zy belust op loot en kruit?
Schoon onse Vloot beladen is bevonden,
Gelijk een man met eenen arm gebonden,
En schoon dat al hun krachten en gewelt
Op ’t uiterst fel sijn in het werk gestelt.
O Parlement! en leert ghy noch niet schroomen?
Noch menig rust, die niet aen ’t werk kan komen;
Noch menigh Borst hout hier sijn handt gereet,
Die van geen doot, veel min van wijcken weet.
Vraegh Vlaend’ren dat, vraegh dat de Stadt Oostende,
Men vraegh ’t uw self; wie sich sal elders wende?
Soo kent men licht den Leeuw aen zijnen klaeuw
Den Hercules aen stappen wijt of naeuw.
Maer gy die ’t Landt behoed hebt door vallen,
O Helden schaer! gelukkigst van ons allen
In dien men nu geen tranen stort, gedoog
Uw eer is hier, uw loon is hier om hoog.
Mijn yver brant, ‘k benijd u dese glorie
En wensch, veel meer al ’t Parlemendt victorie,
Ter wagen, ja te storten al mijn bloet?
Wanneer daer uit kon spruite so veel goet.
O vriendelijckheydt van onsen hoogsten Vader,
Die ’t uw o Tromp! bewaart heeft in syn ader;
Op dat hy noch den Vyant swichten doet
Gelijk ghy nu de Schepen hebt behoet.
Dies danken u veel duisende van zielen
Die door u hulp, hun lijf en goed behielen,
Dies elk in ’t hart u Eere-poorten spant:
En Schermheer noemt van ’t vrye Vaderlant.
|
|