Matroosen vreught
(1696)–Anoniem Matroosen vreught–
Auteursrechtvrij
[pagina 55]
| |
Stemme: Als ’t begint.’t JArent als de zon vertrock
Uyt het twelingh kinder hock,
(Om na de oude wijsen sangh
Weer te gaen de kreefte gangh)
Heeftse my na de oud’ gewoont,
Met haer na de strant getroont,
Na de strant die Hollant scheyd,
Daer tegen over Texel leyd.
Na ’t zant-duynigh helder strand,
Daer soo menigh zee-man land,
Daer soo menigh vreemdelingh
Met soo veel verwonderingh
Dagelijcks in Hollant treed,
Daer men soo veel well’komst heet,
Daer men van de kielen voort,
Soo veel vreemde tijding hoort.
Daer soo menig moeder, kind
Wacht op dienstigh weer en wind,
Daer soo menigh dapper quant
Raeckt met voeten ’t leste land.
Daer men soo veel droefheyts teelt
Als m’ elck-ander Godt beveelt,
Daer ’t soo vaeck aen ’t schreyen gaet,
Wen’ter op een scheyen gaet.
Daer men soo veel kussen siet,
Als men reysers lucken bied,
Daer me elk ander bedroeft te moe
Seyde adieu tot weersins toe.
Daer soo hebb’ ick mee verbeyd
Na des windts gedienstigheyd,
Die ter voorgekomen reys
Endelijck voldeed’ mijn eysch.
Soo ick ’s ochtends lach en sliep
Komt de Loots van ’t nieuwe diep,
| |
[pagina 56]
| |
Mannen (roept hy) op na zee,
‘k Sie de schepen op de Ree,
De Anckers winden, ’t is noch vloed,
Mannen op de wind is goet,
Yeder wert terstont geweckt,
De eene geeuwt en d’ander reckt.
De eene rust sich om te kleen,
De ander haest sich na beneen,
Dese voort na strand toe vliet,
Na de komst ter Schepen siet.
Loots die moet hem op den draf,
Die seyd, kijnt se keumen af,
Maeckje ree en haestje voort;
Goe wint, goe tye, je selt na boort.
Men doet een schey-dronck en men telt,
Voor kost en drank de waert sen gelt,
Van daer mee daet’lijck na de strant
De Pincken en de Galiotten mant.
Wie dan sen lief re selschap heeft,
Die troostse voor het laest beleeft,
Het krijten gater wel in zwangh,
Me kuster vaek een bracke wangh
Van tranen met een droeve lip,
Het scheyden is een harde klip.
Dan maeckt den Loots-man vaek getier
Wegh met die liffe laffen hier,
’t Is tijdt, het Ty vergaet te loor,
En set met een sen rugh te schoor
Hangh op, en torst jou in de boot,
Daer mee soo haelt me aen de schoot,
En af-steekt van de schreyer hoek,
Men siet somwijl een witte doeck
Staen weyflen op een duyntje, och!
(Soo veel geseydt) ick sieje noch.
Aen boort geraeckt, men onder dies
Daer ruyckt het in het eerst wat vies
Voor die de Zee onlijdigh haet,
Om datse tegen ’t schip aenslaet.
Die werd daer van swaerhoofdig mee,
Of spuwt van quaetheyt in de zee.
De loots terwijl sen merken set,
En nadert onder des te met
| |
[pagina 57]
| |
De eerst’ de tweed’ en derde ton.
En ’t Schip soo buyten gaets begon,
Des neemt de Loots syn afscheydt dan,
Daer op matroos met alle man
Goe reys roept, nu zijn we al gelijck
Hier binnen scheeps boort even rijck.
De Schipper roept met heerschappy,
Dray, man te Roer, ’t schip op de ly,
Hoog bootsman maeckt de takels klaer
En roept het scheeps-volck allegaer;
Hael op de Boot, sa repje voort.
Een wind-boom twee drie buyten boort,
Maeckt vast, en hijs nu voor wat bet,
Dus wert de Boot in ‘d schip geset.
Hael nu de zeylen van de mast,
De Stuerman set de koersse vast,
Terwijl hoog bootsman met syn maet
’t Volck dat te Roer en wake gaet
Ordentelijck in quartieren deelt,
De Schipper elck syn ampt beveelt,
Op dat sich nae de waerde quyt,
Daer mee soo wort het schaffens tijdt.
Dan treckt de Iongen aen de Bel,
Gelijck als of meer preken sel
Hier elck in syn gewoone hoeck
Sich set met syn devoti-boeck,
Men singht een Lof-zang tot Gods eer,
Den leser statigh voor hem neer
Syn oogen slaet, en overluyt
Het algemeen gebedt spreeckt uyt.
Terstont Kocks jongen of syn maet
Gaet eten (roept) ghy Heeren gaet,
Elck voeght sich na beneden strack,
Men brenght de grut of erret-back,
Een hachjen met soo’t vlees-dagh is,
Of anders stock of soete vis,
Een boots-mans praetjen dan daer by,
Van ouwe kousjen Iaer gety,
Dat gaeter om, men drinkt eens toe,
En daer mee weer na boven toe,
De man te roere werdt verlost,
Die vindt dan by de Kock sen kost.
| |
[pagina 58]
| |
Terwijl me elkaer een quack
En suygh met een pijp Toeback.
De jongen haelt de swabbert t’wijl,
En dwaylt het speecksel op en quyl,
Quartieren pompers werdtder dan
Geroepen van den Stuyre man.
Eerst pompen, dat is de oude toy,
En dan voort slapers na de koy:
’t Quartier-volck past dan op de wacht
En slaen op wind en zeylen acht.
Daer vaeck een waterlantsche Boer
Die roept, niet hooger man te Roer
Of oock niet lager, soo ’t dat raeckt,
Na dat den Roer-man gieren maeckt.
Gebeurtet dat men dan gevoelt
’t Schip hellen, of wat meerder koelt,
Zet mars-zeyl, roept de Schipper snel,
’t En sy saeck dattet hart en fel
Begint te waeyen, dat me op ’t lest
Roept, mars-zeyl, mars-zeyl in, is best,
Hael neer, maeckt los de toppen ras,
Los boelijn schooten en Lybras.
Gie voor de schooten, Kees en Fop
Zijn in de mars die pudsend’ op:
Met dies de man te Roere klopt,
Hou pompers! ’t leste glas glas dat lopt.
Het pompen gaet voor ’t slapen wis,
Daer mee ’t quartier verstreecken is,
En voort so roept men dan, quaert, quaert
Godt geef ons al behouwen vaert.
Op dese vaert, en alle vaert,
Het jongste varen Godt bewaert:
Het liedt dat endight niet soo dra,
Of de ander komen voor en na.
In py en bollick vangers dost,
Met werd de man te Roer verlost:
’t Quartier dat werd van Wagt verruylt
De slaep in andere koyen schuylt.
En ondertusschen scherpt de wint,
Die langhs hoe heftiger begint:
’t Voor mars-zeyl dat leyd op de rand,
Maer ’t werd nu in de mars gemant:
| |
[pagina 59]
| |
Daer na komt vaeck een regen-vlaegh
Dan komt de Zee-kap wel te staegh:
Wie met sijn voeten droogh wil gaen
Die treckt dan vry sijn Leersen aen.
Dan roepter een beneen ’t verdeck,
Iong’ o brengh een keers, hier isset leck,
En seght het aen den Timmerman,
Die tekent dan met krijt daer an.
En met het eerste moye weer
Hy ’t drijft en wrijft met pick en teer:
De Stuurman wert terwijl onwaer
’t Paerdt Pegasus of Adelaer.
Of kooren-aer, of Leeuwen hart,
Oft eenigh ander luyd gestart,
Daer sit hy dan in rust of ’t want
En spriet-oogh na den Fomohant.
Of na een Starre, daer hy dan
In ’t boeck heeft declinate van,
Op dat hy ’t dan te beter vat,
Zoo roept hy vaeck, hou dragen wat.
Of is ’t in ly, haeck aen de wind,
Op dat de Stuurman hoogte vind:
Terstont soo singh men weerom quaert,
t’ Wijl past de Stuurman in syn Kaert,
Waer heen ’t met dese gangh belend,
En oft niet beter dient gewend:
Met komt den Schipper voor den dagh,
En vraeght de stuurman, die gewaegh
Maeckt van de treking van ’t Compas
Hoe veel die Oost of Westlijck was:
Die ’t in den opgank heeft gepast,
En maecket door bewys-reen vast.
Dat hier schaers ander halven streeck
De Lely na ’t Noord oosten weeck,
Daer toe soo wraeckt het ruym soo veel
Dat maeckt drie streecken in ’t verscheel.
Bereeckent, daer uyt blijckt gewis
Dat de ander boegh de beste is:
Tot wenden stemt men voort besluyt,
Dan roept men Ree, Ree, overluyt.
Goeree antwoorden de ander bly:
Legh man te Roer dan ’t Roer in ly.
| |
[pagina 60]
| |
De Fock wert aen de wind gebrast:
Maer ’t wil niet wenden, dies belast
Men ’t voor de windt te wenden om,
Beyd’ dat waer seker al te dom,
Antwoord de stuerman, want de koelt
Men langer naeckt en langhsaem voelt.
’t Is best groot mars-zeyl by gemaeckt;
Met dies een man na boven raeckt,
Die ’t los maeckt, en te mars uyt stoot
Hael aen dan loef en ly mars schoot,
Ga by, hijs mars-zeyls allegaer,
En maeckt de smijten schooten klaer.
Het schiet nu vry wat beter voort,
Dies duwt het Roer in ly aenboort;
Daer na soo raeckt dat over staeg,
Laet leggen Fock, hal ofter slaegh.
Los bras, hael groote schoot eerst aen,
Geef op groot haels, laet boelijn gaen,
Moet wat, hals toe met alle man,
Stouw deur bazaen, hael brassen an,
Hael of de fock, en setse kant,
Vest boelijns, en schiet op het wand.
Met gaet de Man te Roer sen gang,
De slapers gaen te koy, soo langh
Tot de jongen vroe kost kraeyt;
De windt hoe langhs hoe sachter wayt,
De schipper op de vleugels let,
’t Voor mars-zeyl werdt’er by geset,
Met ruymt de windt, de schooten viert,
Klaes het de goede wind gestiert,
Los boelijns boven en beneen,
De wind is backstaegh soo ick meen,
Hael op fockhals, maeck los de blind’,
De koopman op de goede wint
Verteert matroos, of met Arack,
Of Brandewijn, of goed Toeback,
Voor dat hy dese tijding kreegh.
Met roept de Schipper houw om leegh,
Hals op quartiers volck in bazaen,
En rijght het groot bonet dan aen.
Terwijlen zijn de grutten gaer,
De Kock die maeckt de vroe-kost klaer
| |
[pagina 61]
| |
Sen jongen voor een Koster streckt,
Die onder dies de belle treckt.
Elck een sich by de wercken set,
Men singht, en doet het vroeg gebedt,
En daer mee aen het schransen weer,
Elck Boots-man dan verstreckt een Heer.
En na de vroe-kost yder gaet,
Den slaper daer sen koye staet,
De waeckers, de eene marlingh windt,
En d’ ander schiemans garen spint;
Hier eener staet en stervingh vlecht,
Den Timmerman die klutst en sleecht.
Een ander ’t staende wand bekleet,
Aldus werd scheep den tijdt besteet:
Nu man te Roer op’t stueren siet,
En maeckt so gros te gieren niet;
De Sonne, na ons koers, ick gis
Dat over ’t Zuyd zuyd oosten is.
De stuer-man op sen saken past,
Die krijght quadrant en Graedboog vast
Of Astrolabo, soo’t vereyscht,
Na dat men ver’ om ’t Zuyden reyst.
Daer sit hy op’t luyck en wickt,
Of achter by de hut en mickt;
Kocks jongen komt aenloopen snel,
Vraeght schipper of noom schaffen sel,
Wegh bengel (seght hy) segh jou maet
Het schieten voor het schaffen gaet.
Dat oock soo haest niet is gedaen,
Of daed’lijck kraeyd de middaghs haen.
Ian hagel gaet aen ’t eten, maer
De Stuerman (na den tijdt van ’t Iaer
’t Verschil des Sonnen evenaers
Hy tot sijn hooght (al isse schaers)
Of af, of toe doet, daer mee vaert
Hy voort, te stellen in de kaert
Men Passers punt en stuckje krijt,
Besteck op sijn gegijste wijt.
En schrijft de hoogh van yder dagh
Dan achter in den Almnach,
Kajuyts-gast setje, roeptme dan,
De jongen draeght het eten an,
| |
[pagina 62]
| |
Die gasten hebben ’t mael te lijf,
Die soecken boven tijdt verdrijf;
Den een klimt op den ander neer,
Dan sieter een daer ginder veer
Wat wits, die roept een zeyl een zeyl,
Een ander weer geluck en heyl,
Waer ist? voor uyt, of van ter zy?
In ly voor uyt, hy nadert vry.
Indien het dan de schipper hoort,
Die komt dan met sijn kijcker voort,
En spriet-oogt dat hem d’ooge traent,
De lucht is dan te bruyn getaent.
Of ’t schip dat hobbelt al te veel,
Dan komt de Kock en kijckt wat scheel,
Seyd dat hy voor ons wil,
Dat sie ‘k (seyd hy) wel sonder bril:
Het is een Kruysser of een aer,
Die graegh in ’t Vlie of Tessel waer:
Constabel seyt den Schipper, gaet
Ontsteeck de Lontstock, roep jou maet,
En haelt wind-veerdig stucken uyt,
Wat weet men offet waer een guyt;
Voorsichtigheydt die kan niet schaen
’t Is haest weer uyt de weegh gedaen.
Een ander van dien selven slagh
Roept mannen, ‘k sie een Prinse Vlagh
Terstont ist jonge repje vry,
Ga set ons Prince Vlagh daer by.
Hy nadert t’ wijl men maeckt gewagh
Oft ook van kennis wesen magh:
’t Woort holla staet elck op de lip
En dadelijck, van waer het Schip?
Van Amsterdam daer hoortet t’ huys,
Van waer het jou? Van Maeslantsluys:
Soo, dat vaer wel, van waer de reys?
Van Danzick, waer hebb’ jy jou eysch?
Heen na Moscovien dat is goet,
Ian Hagel weyffelt met den hoet
t’Wijl komt de jongen met de kroes,
Die toont me elckaer, en roept avoes.
Avoes behouwe reys daer mee,
Met gaet elck weer syns weegs door zee:
| |
[pagina 63]
| |
Dus volgt me ’t ongebaende spoor,
Dan schiet de dyningh hart van voor.
Dat is quaet teeken, onder dies,
Zoo bied de goede wind verlies:
Dan roeptme met een luy de klock,
Set toe groot hals, schevijl jou fock.
Met wortet stil, de wint loopt schuyl,
Daer mee soo vanght den uyl een uyl:
Daer na soo komter bruynte, kaap
Set toe, fock hals, hael zeylen schrap.
Blind in, blind in, basaen weer by,
Hael boelijns uyt, bras aen in ly:
Daer komt een kaeck met mottig weer,
Laet loopen beyd de mars-zeyls neer.
Gy op, met eenen in de mars,
Hael in het sietter uyt soo bars,
Als of het katten spouwen wou,
Zoo dat mer schier af grouwen sou.
Wijl deel-dagh schaft de bottelier,
Daer na soo gaet de kock te vyer:
Quartiers volck, roept de schipper straf
Kom bomen, haelt bonnetten af.
Met dies de zee voor over spat,
Matroos die wort sijn rockjen nat:
Duw op je Roer wat lichter ga,
Set beyde groot en fock-ra.
Wat leger nu mars schooten los,
Belegh dat soo, set aen je tros:
De wint die maeckt verbolgen ty,
’t Schip leyt gelijck een Krap op zy.
Het volck wert uyt de koy geport,
’t Gebedt terstont gesproocken wort:
Daer mee soo set hem yder schrap,
Hou vast de back en botter-nap.
Int zout-lock, set jou voeten pal,
Wel Kees waer henen, wordje mal?
Hy rolt na ly gelijck een kloot,
Klaes krijght de grutten in de schoot.
’t Waeyt hart goe mannen, ‘k weet het maekt
Dat haest de fok op steven raekt:
Terstont men boven overluyt
Roept, mannen over al her uyt.
| |
[pagina 64]
| |
Fock in, duw ’t Roer te loefwaert aen
Basaen eerst in ’t sal beter gaen,
Voor Wind, op dat men mackelijck
De fock met draghten neder strijck.
Hael in soo lustigh, licht jou Roer,
Een Ra band jongen, voort jou loer.
Loef man te Roer jou gangh weer gae,
Laet drijven nu op Gods gena.
Met komter een vervlogen Zee,
En smackt het Galjoen ontwee’
Dan is’t ga by, houw en belegh,
Maer al vergeefs, ’t Galioen is weg.
Een ander die wat verder gaet,
Geheelijck over ’t Schip heen slaet,
Wie die niet kan ontloopen rat,
Die siet als een versoopen kat.
Quartieren, repje, droogh jou dost,
De plat voet werd van’t Roer verlost,
En daer mee dan den nacht begint,
Men uyt de ly een ruymer wint
Komt barsten, lijck een donder vlaegh
En smackt het Schip heel over staegh.
Her uyt terstond, dan isset drock,
Hael om groot Zyl, maek by je Fock,
‘t Stampt dan voor eerst te hart in Zee,
Was dat gedaen, ’t groot mars-zyl mee,
Dus hijst men op, dus haelt men neer,
Dit is schier alle dagen weer.
Hier werd den zee-man toe gewent
Die meest sen tijd op’t water endt.
’t Schip over steven dapper in,
Ter Noort-kap, ’t Koll, of Keyserin.
Wie ’t hensen dan niet of en koopt,
Wert van de Ra in zee gedoopt,
Dit gaeter om, en meerder dan
Ick t’ seffens wel bedencken kan.
Tot dat men komt ter plaetsen daer
Men eerst werdt van de stengh ontwaer
Een Toren, warder duyn of Kerck,
Een Lootsmans schuyt of baek of merck
Van de inkomst ofte havens kust.
Van daer men op was uyt gerust.
| |
[pagina 65]
| |
Dan set men ’t Ancker van de pleght,
De Boey-reep by der handt geleght,
Het touw domt voor de kluysen uyt,
Terwijl soo naeckt de Lootsmans schuyt:
Soo niet, neemt de mercken net,
De boot wert over ’t boort geset.
Men roept voor uit en peylt de grond.
Dus komt me door der have mond,
En anckert ter gewenschter Ree.
Daer ist dan well’kom uytter Zee.
Dan lostme rondom ’t grof geschut.
De Vlagh brom achter op de hut,
Den Schipper, Koopman of Comijs,
Na landt vaert volgens de oude wijs:
Soo oock matroos eens beuren magh,
Kom dan land-ganger voor den dagh,
Hey Kees die toond hem op soo knap,
En Kees dat is sijn koopmanschap.
Dit draeght hy mee na landt te koop,
En Klaes met Kaes vermeert de hoop.
Ist datter dan wat overschiet,
Soo siet men op een kleyntjen niet,
Matroos die soeckt een moye Trijn
En dese Bier, Taback en Wijn:
Dus werdt aen lant het gelt verspilt:
De winbaer handt is rijck en milt.
Matroos gelijck een Keuning streeft
Tot men weer sen ladingh heeft.
Terwijlen doet me elckaer de weet,
Het Oorlogs-schip dat leydt gereet,
En toeft de gantsche Vloot voor Zee,
Daer maeckt men Admiraelschap mee.
Den Admirael voor een oppermacht
Vice-Admirael en Schout by nacht:
Met de ander Schippers allegaer
Beschrijven dan den Zeyn-brief daer,
En ander de windt werdt goedt,
Men kabelt ty en mette vloet.
Maeck los Basaen, het touw om spil,
Met dies Ian hagel op den dril,
Het ancker voor de kluysen wint;
Stoot uyt dan Mars zeyls, men ontbint
| |
[pagina 66]
| |
de Fock, en hael de schooten aen
Dus plagh men zee-waer t’ zeyl te gaen.
Men wacht door gaets de leste man,
Wie aen de grondt zeylt helptmer van.
In’t eerste vuyrt den Admirael,
En de ander volgen allemael,
Verachtert yemand al te seer!
Men smijt op ly en wacht hem weer.
En’s avonds loopt de vuyrman by
Den alderlaeghsten man in ly.
Wie niet en volligh, heeft verbeurt
De boete, die de schout bekeurt.
Dan beurtet veeltijts onverwacht,
In mist of harde stroom by nacht,
Dat dese yets aen stucken zeylt;
t’ Wijl gene ’t ander over peylt;
Schoon dat men al int wenden schiet,
De een wenden d’ander hoortet niet.
Dus dwaelt de Vloot, dees Oost, die west
Die dan alleen is, doet zyn best.
Dit gebeurt ook dat men veeltijds wel
Vind d’ een of de ander mee-gesel,
’t Sy vrind of Vloot, somwijl
Is ’t ook eens schelm of rover kiel:
Een sneege wel bezeylde Fluyt
Stoot bram-zyl, staegh en ly zeyl uyt,
De voorloop vry den looper maeckt
Die anders wel in klem geraeckt.
Maer wie wat mee voor’t vragen heeft
En ’t hart, die liever slagen geeft
Dan buyt, die sen swanger schut,
De bloedvlagh achter op de hut.
Dan seydt indienje niet te laf
Wat van men eyscht, soo hael ’t hier af.
En voort soo rust men om te slaen,
De ketens vanght men om de raen.
Mars schooten vast, en water by
De stucken, ’t zeyl dan in de gy,
Maeck vast dan boven ’t boevenet,
Steen stucken voort langs scheep geset.
Is’t tijds genoeg, schans kleeden aen,
Soo niet, het moeter soo op staen,
| |
[pagina 67]
| |
Dan springht mer lustigh in de bocht
Het Buskruyt geeft de Koegels locht.
Geef vuyr Constapel, neemt hem wis
En raeckt wat, siet toe, schiet niet mis.
Los Tali, set ’t raem baert wat om,
Dray in de wisscher, buygt wat krom.
Man aen Lantarens, Koegels hier,
Geef aen Kardoesen nomber vier.
Met reft beneen ’t verdeck een schoot,
De splinters treffen meer dan’t loot.
Voor tusschen wind en water komt
Een ander, daet’lijck eens gepomt,
Terstont heeft Bijl een prop gevat,
Vlieght na beneen en stopt het gat.
Daer na den roover klampt aen boort,
Waeg-halsen over, repje voort,
Daer staense, ’t Schip is boven dicht
En worden voor en na gelicht:
Steen stucken, schroot en steenen brack
Dat boven op haest ruymte maeckt.
Vyer kisten (voor en achter op)
Die barsten uyt haer swanger rop.
Oud yser, steenen, spijkers roest,
Dat alles daer omtrent verwoest.
Den rover des ontsiet de buyt
En rept sich voor de weder-stuyt.
Wie mee aenvaelt, dat’s even veel:
Want flauwen hart heeft groot verscheel,
Soo dit Sinjoor van daegh behaeght
Dat hy ’t sen donna morgen klaeght.
Daer mee soo heeft de storm een end,
Des yder na sijn koerse wend,
Schevijl matroos je zeylen dra:
De man te Roer, jou gangh weer ga.
Daer na passeert me ’t doggers zand,
Daer schiet een dogger uyt sen wand,
Die geeft dan voor een haghjen vleysch,
De varsche Zoo op schippers eysch.
En daer mee Zuydwaerts aen gezeylt,
De windt die werd Noord west gepeylt,
Het vlieght door ’t water als een pijl
Veel harder dan men gist, terwijl
| |
[pagina 68]
| |
Men ‘snagts een lant-vyer siet voor uyt
Maer weten niet wat dat beduyt,
Dies werp men ’t loot dat stom is, seydt
De gront op twalef vadem leyt.
Dan ist, Ree, Ree, je Roer in ly
Her uit met alleman, ga by,
Pael om de Zeylen setje pal,
Op dat men ’t wenden van de Wal.
Met des de toomeloose wind
Sen krachten t’eenemael ontbind,
En dondert tegen ’t vlacke strand,
En roert het onder grondigh zand,
En buldert, blixemt, woed en raest,
Dat al de Seylen metter haest
Door dwangh (geraken in de bandt
En ’t Schip drijft voor de wind na land.)
Helpt tuy (help dagelijcx) anker, houw
’t Een sleept, en ’t ander breeckt het touw,
Help Godt, hier is men t’ ende raet,
De dood elck een voor oogen staet.
’t Plecht-ancker dan (naest God) gewis
De laetste hoop des levens is,
Dat moet dan end’lijck buyten boort,
En mids het krachtigh sling’ren, voort
Met Axen en met Bijlen vast
Gekorven groot’ en focke mast;
Daer leyt men masteloos en laf,
En rijdt het op sen Ancker af.
Daer na des winds verbolgen kracht
Allenskens meer en meer versacht,
Het ancker werd gewonden op:
Met recht de groote Ra in ’t top,
Op de afgehouwen mast en stomp
Getakelt toe, al statet plomp,
Het streckt maer voor den nood-behulp
Om uyt dees woeste barnigh gulp
Te soecken beter haven aen,
Daer op dan weerom t’ zeyl gegaen.
’t Groot mars-zeyl dat behouwen was
Komt hier voor ’t Schover-zeyl te pas,
Voorts Fok, veur mars zeyl en Basaen
Voor wind in ’t dry en vierkant staen.
| |
[pagina 69]
| |
Het land genaeckt, me keert en wend,
Men werd by kijckers duyn verkend.
Den Loots (terwijl) komt der rat,
Men siet de eerste ton in ’t gat,
En soo me by de derde komt,
De vlagge van ’t Compangie bromt.
De Koopluy en Comysen strack,
Landgangers aen met brief en sack
Na Land toe varen, daer men weer
Voor ’t laetst adieu seyt, welkom Heer.
Daer eet me drinkt en maekt wat moets
De paerden spant men voor de koets,
Kom voerman eens gedroncken, dan
Zit op, sla voort nu als een man,
’t En wraeckt niet in de wagen-streep,
De wind die heeft men in de sweep,
De voerman Paerd’ en Wagen ment
Tot Beverwijck of Purmerent,
Van daer te schuyt te water bly
Tot over ’t Scheeprijk swalpend Y,
Beland men aen het Veen-moeras,
Dat over al om ’s Werelts as
Met soo veel macht van kielen sweeft,
Daer in de kracht van Holland leeft,
Dat niet alleen by d’ Africaen
Geroemt werdt, maer by de Indiaen
In de Oost en Wester Indiën beyd’,
Daer soo veel Zee-vaert tusschen leyd:
Daer laest mijn Zeevaert landen quam,
Ick meen ten Amstel aen den dam.
Die wereld, die by sonder heeft,
Dat aller wereld wonder geeft,
Doet dav’ren in haer Burgers throon.
Die geener wereld Konings Kroon.
En seght ghy, dat ick ’t maeck te grof,
‘k Seg, ’t dient tot slot mijns zeevaerts lof.
|
|