Madoc. Jaargang 1997

[p. 236]

Waar is Claes!?

Voor kleine kinderen was het vele water in Holland levensgevaarlijk. Gelukkig schiet Maria bij ongevallen nogal eens te hulp. Maar zelfs de moeder der barmhartigheid doet niets voor niets - In de Oude Kerk in Delft stond in de late Middeleeuwen het beeld van Maria Jesse, de moedermaagd met het kindje Jezus op schoot.

Item in den jaer Ons Heren M CCC LXV quam voir denselven voirscreven notarius heer Martijn een vrouwenpersoen, gheheten Hildegunt Jansdochter, ende seide bi haren eet dat omtrent Kersavont in denselven jaer op Ruven in der prochien van Delf was een knechtgen van drien jaren gheheten Claes Dircsz, ende liep mit sijn suster, gheheten Margriet [Dircs]dochter, omtrent vijf jaren out, spelen omtrent den huse. Ende Hildegunt voirs. sach dat maechdekijn in den huyse comen ende tknechtgen niet. Doe vraghede si wair hair broederkijn wair. Dat maechdekijn seide ten wistet niet. Doe stont si haestlic op ende sochte tkint, ende vant het in die slote onder dat ijs verdroncken. Si nam tkint op ende sprac hem toe ende si scuddet, mar si en vant dair gheen lijf an, ende begonde mit screyenden oghen aen te ropen ende te bidden der glorioser Maghet ende Moeder Marien, ende loofde haer te Delf oetmoedeliken te versoeken ende tkint te offeren. Ende doe si dit aldus gheloeft hadde doe voelde si rechtevoirt dat kint leven.
Ende des anderen daghes quam si mit sommigen anderen van den vrienden ende deden hair bedevaert voir den voirs. beelde, ende dancten ende loveden Gode ende Marien sijnre liever Moeder van der gracien die si desen kinde van horen lieven Soon Jhesum verworven had.

[p. 237]

In het jaar van Onze Heer 1365 verscheen voor de reeds genoemde notaris, heer Martijn [Claesz. van Zantbommel], een vrouw, Hildegunt Jansdochter genaamd. Zij verklaarde onder ede het volgende. Omstreeks kerstavond van datzelfde jaar was in Ruiven, binnen de parochie van Delft, een driejarig jongetje, Claes Dircsz. geheten, rondom het huis gaan spelen met zijn zus, Margriet Dircsdochter, ongeveer vijf jaar oud. Genoemde Hildegunt zag het meisje thuiskomen zonder het jongetje. Daarop vroeg zij waar haar broertje was. Het meisje zei dat zij het niet wist. Hildegunt stond vlug op om het kind te zoeken. Zij trof het aan in de sloot, verdronken onder het ijs. Ze tilde het kind op, sprak ertegen en schudde het doorelkaar, maar het vertoonde geen enkel teken van leven. Met tranen in haar ogen richtte ze smeekbeden tot de glorieuze moedermaagd Maria en beloofde haar in Delft met deemoed te zullen bezoeken en aan haar te zullen opdragen. Zodra ze dit had beloofd, voelde zij dat het kind weer tot leven kwam.
De volgende dag kwam zij met enkele van haar vrienden op bedevaart naar het eerdergenoemde beeld [van Maria Jesse]. Zij dankten en prezen God en zijn moeder Maria voor de genade die zij voor dit kind van haar lieve zoon Jezus had verkregen.

vertaling Erwin Mantingh

Uitgave van negen tussen 1432 en 1439 verzamelde ‘Mirakelen van Maria Jesse’ in: Gerrit Verhoeven, Devotie en negotie. Delft als bedevaartplaats in de late middeleeuwen (Diss. UvA; Amsterdam 1992), citaat op p. 201.