Maatstaf. Jaargang 41

[p. 14]

Lenze L. Bouwers
Gedichten

Gezicht op Delft

De kerkklok staat stil op tien over zeven
en wolken drijven over de besloten,
door poorten te bereiken stad. Het leven
twinkelt fel in de druppels op de boten.
De ranke mensen op de kade geven
de indruk in alle rust over grote
zaken als angst, ziekte te praten. Even
schijnt het of zelfs de dood wordt uitgesloten.
Dreigend en beschermend in evenwicht:
één toren schuilt in de schaduw, de tweede
glorieert in de zon; de brug verbindt.
Het water wordt gekieteld door de wind,
stroomt verder zonder heden of verleden.

De kalktroffel, een fijn penseel van licht.

[p. 15]

Museum

Men kan oud worden als archivaris,
heb ik vaak gedacht: men moet zelfs bladeren
in het tempo van een slak, vergaderen
met de lang vergane honneurs als vernis;
iets concretiseren dat gelijk is
aan de opstanding van onze vaderen.
Dat is bovenmenselijk; er volgt wis
en zeker snel verkalking van aderen,

maar met een tegendraadse kracht erin
van geschonken zoektijd, open speurwerk,
de weg terug met de bloeddruk van rust:
een tastbare hand op de schouder sust
de gejaagde hartslag, vindt een keurmerk,
herleest met een loep de diepere zin.

[p. 16]

Stadhuis (van Delft)

De waarnemer met de lichtbron, de lens
en het object: zó keek Van Leeuwenhoek,
als kamerbeheerder met snor op zoek
naar microbengeheimen voor de mens.

In de burgerzaal vraagt hij mij de grens
te durven verleggen: ‘Juist hier werd boek
en prent en kaart verkocht; de zoete koek
was buiten verkrijgbaar. Vervul mijn wens.’

In de Schepenenkamer trouwt een paar.
De wanden tonen drie maal man met vrouw.
Ze kijken gloedvol maar niet naar elkaar.

De bruid heeft krullen in d'r opstaand haar.
Corsages bloeien op de kleur van rouw.
Een hand smal, een hand ruw zijn voor elkaar.

[p. 17]

Nalatenschap (van Johannes Vermeer)

Een tafel om de verruwe te vrijven,
een steene, met de steen daerby, een yser
harnis met de stormhoet, geele zatyne
mantel met witte bonte kanten, lysten
soo goed als quat, schildery vande drye
koningen, een met daerinne allerley
vrouwentuych en voorts twee slechte tapijte
sitkussens, groen cronesaeye gordijnen.
Met een tiene wiech en dertien kleerstocken
stond de vrijvtafel boven op de solder.
Opde voorkamer schilders eesels, spaense
stoelen en drye paletten; bysonder
gestelt te worden swarte lakenrock en
de tronyen: ter goeder trouwe gaende.