Maatstaf. Jaargang 41

[p. 78]

Eva Gerlach

Kracht 9

In de storm zwom een meerkoet plat
naar de kant, een waterrat dachten we maar hij klom
rechtop het weiland in met zijn takkige voeten
onder zijn ronde buik.

Waarom hij er uit moest vroeg ik me later wel af,
waarom moest hij zo nodig
zijn onbeschermde emoe-achtige land-
lopersbuik in de wind. En dat hij niet weg-,
er hoogstens hier en daar een veer opwaaide.

Weer keert

Terwijl de merel voor het raam zijn verzen
aangaande eeuwig leven, wellust, kracht
en het belang van plaats liet klimmen en vallen

zei verderop een spreeuw aldoor verbaasd
en schor Grutto grutto?
Steeds op dezelfde toon.

[p. 79]

Eugenio Montale/Vedo un uccello

Ik zie een vogel stil in de dakgoot zitten,
iets als een duif maar dunner
en met een kuifje of misschien is dat de wind,
wie zal het zeggen, de ramen zijn allemaal dicht.
Als jij hem ook ziet, als je straks wakker wordt van de
buitenboordmotoren: dit
is alles wat wij weten van geluk
Meer kost te veel, niks voor ons en als je het krijgt
kun je er niets mee beginnen.

Vedo un ucello fermo sulla grondaia,
può sembrare un piccione ma è più snello
e ha un po' di ciuffo o forse è il vento,
chi può saperlo, i vetri sono chiusi.
Se lo vedi anche tu, quando ti svegliano
i fuoribordo, questo è tutto quanto
ci è dato di sapere sulla felicità.
Ha un prezzo troppo alto, non fa per noi e chi l'ha
non sa che farsene.