Maatstaf. Jaargang 40

[p. 46]

Paul Gellings
Gedichten

Prinsenhof

Septembermiddag, weet het nu zeker: tijd
bestaat niet, nee, ieder moment kan zich
achter ruitjes een ganzeveer vertonen.

Hoog in de toren tintelt stil kristal
van brons zijn kil moment;
dan wordt het koel.

Resten licht nog op de zonnewijzer en
van de hagen valt de schaduw langer
als een bladzij uit een andere eeuw.

Weet het nu zeker, mijn pen
krast over perkament.

[p. 47]

Februari

Mijn kalender op een kier gezet
en alvast geroken aan
onzichtbaar groen.

Mijn oor op het papier gelegd
en geluisterd naar het lied
van ieder jaar.

Begraven in het flets gazon
schopt de krokus, wentelt
zich de narcis.

Deze dagen niet verscheuren, maar
koesteren als een raam met
zicht op zilver water.

Avond aan avond nog de stilte van
het wachten, de aarde houdt zich
in, geen kat schreeuwt

om gezelschap en van takken
beweegt alleen de schaduw
in de maan.

Zo vluchtig deze tijd, een altijd
nieuw seizoen dat ik in huis
haal om te vangen.