Maatstaf. Jaargang 40

[p. 27]

Peter Ghyssaert
Gedichten

Het geparfumeerde salon

Ondersteboven hangt de kabeljauw;
zijn heimwee naar de zee,
de geuren van zijn oude schubben
wiegen hoog boven de kachel
heen en weer.

Ondersteboven hangt de kabeljauw;
ondersteboven aan een touw
zoekt hij met lauwe ogen
naar de zee.

Zijn visser heeft hem zout beloofd,
zijn koper heeft hem kou beloofd;
ondersteboven hangt de kabeljauw,
ondersteboven aan een touw.

[p. 28]

De koude herberg

In de koude herberg staat het stof
tot aan de lippen van de dode waard;
het vuur dat brandde in de open haard
is uitgegaan met een schijnheilig plof-
geluid. Wie levend lijkt doet maar alsof
maar is de moeite van zijn pose waard;
het waaien heeft de hoogste nood verklaard
en slaat in pot en pan met fijn en grof.
Nog altijd glanst een welkom in de ramen
en de luiken maken het geruis
van huurlingen die hurken en beramen,
schurend met hun wapens rond het huis.
De wind roept in een dode mond hun namen;
schaduw voegt zich weer bij zijn gespuis.

De kristalfabriek

Spookachtig blauw kristal werd er gemaakt;
het was er altijd warm; er waren
kleine, trieste ruiten waar
het licht in stond
als het imago van een vaas.

Er werkten ongezonde mannen:
tekenaars van dode bloemen, vissen
en poreuze bladeren;
de grond werd in een stil, wit vuur
omhooggetrokken waar
de kristalfabriek stond.

Er was een kamer waar mislukte vazen
stukgeslagen werden;
een geluid als van neerstortend grind
waaide uren door nabijgelegen bossen
en ging verloren in de koude,
troostrijke gewassen.