Maatstaf. Jaargang 40

[p. 106]

Hjalmar van den Akker
Rijtjeshuizen

Laatst schoot ik op een doordeweekse avond onze visite in zijn gezicht. Stukjes van zijn onaangename hoofd spatten over het net gewassen tafelkleed, en de kanarie blafte als een laffe hond om zich heen. De visite ja... hij deed altijd alsof hij me niet hoorde en bleef dan dat irritante deuntje fluiten. Altijd floot hij datzelfde irritante deuntje, om gèk van te worden.

Tante zette het schaaltje met zelfgebakken koekjes op tafel en ging in haar stoel voor de kachel zitten breien. De schaduwen van de koekjes op de muur als een wakkerend vuur.

Het door zijn kop geschoten bezoek keek stiekem vanuit zijn ooghoeken naar het geile gebrei van tante. Elke avond hetzelfde liedje. Het truttige patroontje dat van fascistische invloeden niet geheel ontbloot was, en die godvergeten koekjes.

Ik pakte een pilsje uit het krat en zette het in de ijskast. Het verse lijk lag nog te bloeden en deed alsof er niets aan de hand was. De klok op de schouw tikte gezellig, zoals je van een klok op de schouw verwachten mag. Maar buiten hoorde ik knarsend grint.

Toen er drie mannen op het raam klopten zette ik het lijk snel in een stoel, en ik stopte het de afstandsbediener in de hand. Met nog trillende handen liep ik via het halletje naar de voordeur, deed open en vroeg de heren binnen.

Eensgezind namen ze plaats op een kruk en terwijl tante de heren haar borsten liet zien, schoot ik het laffe lijk drie kogels in zijn kutkop. De drie mannen deden alsof ze niets in de gaten hadden en keken televisie. Ik schoot nòg vijf keer, nu in zijn benen en buikstreek. De kogels boorden zich de hun bekende wegen in de diverse lichaamsdelen terwijl de drie heren spontaan begonnen te masturberen.

Tante sprong op en schreeuwde dat het zo wel weer genoeg was. Trots liet ze aan de drie heren haar breiwerkje zien, waarna ze gedrieën hun zaad goedkeurend over het stukje huisnijverheid spoten.

‘Misschien iets om mee te exposeren,’ zei een van hen terwijl hij vrolijk in het rond sproeide. Hij deed zijn rits dicht, nam het vochtige breiwerkje voorkomend van tante over en legde het op de kachel.

Op dat moment kwam Pa met de hond door de voordeur het halletje binnen. Hij deed zijn jas uit en hing hem met de hondeketting aan de kapstok. De Dobermann die naar de exotische naam Goebbels luisterde, liep snuffelend de gezellige huiskamer in. Kwispelend en kwijlend liep de fascistoïde bastaard direct naar het breiwerkje.

‘Foei Goebbels, màg niet,’ riep tante boos. Waarop het laffe dier met de oren plat in zijn nek tegen het been van het lijk begon te rijden. Hoerig keek het daarbij naar tante, zich van haar instemming vergewissend.

‘Het is koud buiten,’ zei Pa, die elke avond nadat hij de hond had uitgelaten iets over het weer zei, en hij schudde de drie heren stevig de hand.

Terwijl de Dobermann nog steeds met het dode been bezig was, begonnen de drie heren eensgezind weer te masturberen.

[p. 107]

‘Daar zul je ome Arie hebben,’ zei Pa opgewekt, en tante stopte geschrokken haar borsten terug in haar blouse.

Ome Arie, die geen echte oom was, kwam bijna elke avond klaverjassen. Goedgeluimd kwam hij de gezellige huiskamer binnenlopen en terwijl de drie heren hun zelfportret kreunend tegen het gebloemde behang kwakten, pakte hij een pilsje uit het krat en hij zette het in de ijskast. Tante zette het schaaltje met koekjes op tafel en ome Arie begon zoals gewoonlijk over de aow te ouwehoeren.

Pa, die die praatjes zo langzamerhand kon dromen, stond zuchtend op en terwijl hij het derde pianoconcert in grote terts van de Japanse componist Burt Vallentine opzette, schoot ik de arrogante klootzak de afstandsbediener uit zijn dode hand, die als een versleten vlag aan zijn pols hing te wapperen.

De drie heren pakten de van een handige beschermhuls voorziene afstandsbediener van de grond, en ze zetten de televisie achtereenvolgens op een quiz, een talkshow, een actualiteitenrubriekje en een soap. Vakkundig lardeerden ze deze met reclameblokjes.

De bloedarmoedige tijdgeest was onmiskenbaar aanwezig, en het werd weer eens tijd voor zijn dagelijkse shot insuline.

Tante schudde het brutaal onderuitgezakte lijk op en vervolgens liep ze naar de kachel om te voelen of het gehate breiwerkje al droog was.

‘Dat duurt nog zeker dertien minuten,’ zeiden de drie heren trots en ze sloegen hun benen over elkaar.

Terwijl snel ouder wordende mensen aan het unieke rijtjeshuis voorbijgingen, vroeg ome Arie aan tante of ze haar tieten niet wilde laten zien. Waarop tante verbouwereerd naar Pa keek.

‘Ik heb ze net wel gezien hoor, door het keukenraam,’ zei ome Arie. ‘Onzelfzuchtigheid is een mooie eigenschap.’

En terwijl tante met tegenzin haar borsten uit haar blouse haalde, schoot ik precies op de mond van het geile lijk.

‘Schoppen troef,’ riep Pa luidkeels, en hij gooide triomfantelijk drie kaarten op tafel.

‘Je kunt me nog meer vertellen,’ zei ome Arie met een uitgelezen pokerface, en hij toverde vijf azen uit zijn nauwe bilspleet te voorschijn.

‘Ja, zo kan ik het ook,’ zei tante pissig. Ze stopte haar borsten in haar blouse en ze ging nog eens met de koekjes rond.

Het was gezellig, en terwijl de televisie pruttelde en het koffiezetapparaat aanstond, verkondigde de omroepster hoe de avond er nu weer uit zou gaan zien.

‘Doe mee met de mákers,’ klonk het niet lang daarna. En de werkloze maatschappelijk werker die boven op kamers woonde, gooide zijn televisietoestel uit het raam. Gewend aan groepsspelletjes en assertiviteitscursussen als hij was.

‘Godverdomme,’ zei Pa boos. ‘Elke avond hetzélfde gezeik met die lul van hierboven.’ Hij gooide zijn kaarten op tafel, pakte de bezem en hij bonkte ermee tegen het plafond.

Terwijl ome Arie weer over de aow begon werd er op de keukendeur geklopt.

‘Kijk eens wie we dáár hebben,’ zei Pa druipend van gastvrijheid.

De buurvrouw liep zoals gewoonlijk ongevraagd de huiskamer binnen en deed alsof ze thuis was.

‘Doe alsof je thuis bent,’ zei Pa nog, maar ze hoorde hem niet.

Ze liep naar de kachel, warmde haar achterwerk en handen, en deed alsof ze het breiwerkje niet zag liggen.

Vervolgens ging ze met haar dikke reet in een volgens tante te strakke jurk voor de drie heren staan. Ze boog zich verleidelijk langzaam voorover en ze pakte traag een koekje van de schaal.

Duidelijk geïrriteerd door dit hinderlijk gedrag liep tante nu naar de kachel en ze hield het genegeerde breiwerkje vakkundig tegen het felle licht, waarna ze het demonstratief weer op de kachel legde.

[p. 108]

De koekjes boden zich als straathoeren aan en waren bruingebakken. Terwijl de buurvrouw zich voor de drie heren op een hoogpolig tapijtje inmiddels behoorlijk onsmakelijk zat te betasten, schoot ik verveeld een kogel in de strot van onze stille gast. Opgewonden likte Goebbels de wankelende kop schoon.

Terwijl Pa de stukken kalk van het plafond stootte zat de buurvrouw de drie heren te pijpen dat het een lieve lust was. Haar dikke kont, die onder de blauwe plekken zat, schoof over het hoogpolige tapijtje heen en weer als een loopse teef die jeuk heeft.

‘Heeft u een momentje,’ riepen de heren in koor, en ze spoten hun zaad als vanouds in dikke klodders over de ordinaire kop met krulspelden heen.

Tante keek naar het kruis boven de deur en ze vouwde haar handen vroom.

De dertien natte minuten hadden het breiwerkje weinig goed gedaan. Eigenwijs lag het daar op de hete kachel te bobbelen.

Het blinde lijk zat onderuitgezakt naar de televisie te gapen, en de regen tikte net gezellig tegen de ruiten toen er weer werd gebeld.

‘Kun je hier nou nooit eens een avond rúst aan je kop hebben,’ zei Pa kwaad. Hij zette de bezem tegen de muur, liep naar de hal en hij deed de deur met koperen brievenbus open.

Niet veel later kwam hij met de man van het gasbedrijf de huiskamer binnenlopen, en zonder iets te zeggen ging hij met de bezem in zijn hand hoofdschuddend aan tafel zitten.

De man van het gasbedrijf deed zijn tas open, pakte de lange gasmeter en stak deze zonder verder oponthoud in het smachtende achterwerk van de buurvrouw. Gechoqueerd begon ze langzaam op en neer te bewegen.

Tante zat vanuit haar stoel stiekem toe te kijken en voelde haar kruis warm en vochtig worden. Ontroerd en met volgeschoten gemoed liep ze naar de kachel. Ze pakte het gebobbelde breiwerkje en met een natte en spinnende poes tussen haar benen ging ze voor de kachel zitten breien.

‘Nou, iedereen komt hier wel aan zijn trekken,’ zei ome Arie jaloers, terwijl hij zijn enorme reukorgaan snuffelend in de lucht stak.

Pa haalde ongeïnteresseerd zijn schouders op en pakte een kaart van het stapeltje.

‘Sommige mensen weten gewoon niet van ophouden,’ zei tante misprijzend, terwijl ze stiekem haar poes onder het breiwerkje zat te strelen.

Doordat ze het natte dier steeds tegen de haren in streek werd het statischer en statischer. Ze was zich echter nergens van bewust totdat de vonkjes door het droge breiwerkje heen omhoog knetterden.

De drie heren zaten ondertussen al masturberend in hun agenda te bladeren op zoek naar een gaatje voor de volgende week. Ze verkeerden klaarblijkelijk in een geweldige fysieke conditie.

Ome Arie zat weer, of nog steeds, over de aow te lullen, en zonder naar hem te luisteren schoot ik het steeds doder wordende lijk twee kleine gaatjes in zijn verwaande voorhoofd. Ongecontroleerd gooide de aansteller zijn hoofd in zijn nek... niemand was er van onder de indruk.

De man van het gasbedrijf trok zich behoedzaam uit de buurvrouw terug en Opa, die zoals gewoonlijk de hele avond stil in zijn rolstoel voor zich uit had zitten doezelen, ging langzaam iets voorover zitten. Alle ogen waren op hem gericht toen hij nauwelijks verstaanbaar het woord ‘pruimebloesem’ voor zich uit mompelde.

Hij keek verdwaasd om zich heen en hij begon vervolgens geluidloos tegen de parkiet te fluiten.

‘Je hebt je gebit niet in ouwe,’ zei tante spottend.

Iedereen lachte en de huiskamer bulderde van plezier. Pas járen later bleken het zijn laatste woorden te zijn geweest.

[p. 109]

Terwijl de buurvrouw slaafs en bezweet over haar schouder toekeek hoe de man van het gasbedrijf zijn gasmeter langzaam maar zeker uit haar zuigende reet te voorschijn haalde, ejaculeerden de drie heren hun nijvere sperma deze keer over de nietsvermoedende televisiepresentatrice heen.

De Dobermann kwam de boel kwispelend inspecteren en lustte er wel pap van. Hij likte de beeldbuis gulzig schoon, en na een korte adempauze ging de onverstoorbare presentatrice ingetogen verder.

Met de lange kwijldraden nog uit zijn bek zwiepend liep Goebbels naar ome Arie, die hem door een koekje hoog in de lucht te houden op zijn achterpoten deed staan. Steeds als de hond het koekje bijna te pakken had deed ome Arie zijn hand iets verder omhoog.

Uit pure frustratie begon het dier vervolgens aan de broekspijp van het dode been te sjorren, waarop tante ome Arie maande Goebbels niet zo te pesten.

Als troost liet de man van het gasbedrijf daarop de hond zijn gereedschap aflikken, terwijl hij notities van zijn bevindingen maakte. Hij borg zijn gereedschap en notitieboekje op en sloeg de buurvrouw op haar ontblote achterwerk.

‘Zo, die kan er weer effe tegen,’ zei hij tevreden, en hij verdween door de voordeur weer naar buiten.

Tante die in de televisiegids zat te lezen keek op het gebloemde behang hoe laat het was. Er hing een verdraaid gezellige sfeer in de gezellige huiskamer.

De buurvrouw lag uitgeteld op de grond en pruttelde nog wat na. Geleidelijk bracht de sluitspier zichzelf weer in haar oorspronkelijke vorm en omvang terug.

Terwijl ik het inmiddels koude pilsje uit de ijskast pakte, liep ik onopvallend om het lijk heen en schoot het van dichtbij drie kogels in zijn onverzorgde hoofd.

‘Die was goed raak,’ zei ome Arie terwijl hij het weggespatte bloed uit zijn nek wreef.

De kamer lag dubbel, en met de tranen nog in mijn ogen ging ik nog eens met de hoerige koekjes rond.