Maatstaf. Jaargang 40

[p. 102]

Jaap Harten
Gedichten

Ragazzo Paolo

Jij slenterde door Rome
herkende in mij de onhandige toerist
je floot een tergend deuntje
met spot voor mijn reisgids -
ik vroeg je toch niks?

hij deugt voor geen cent
wist ik, gelikte glimlach
en ogen flikflooiend van
kop naar gulp, mij
sluipend achterna in de kille kerk vol Madonna's

[p. 103]

 

noodweer barstte los

 

het leek wel op bestelling

 

zonder commentaar sloeg

 

je bruusk die paraplu

 

open voor 2 schoffies met 1

 

 

 

doel: steeg achter de Piazza Navona

 

 

 

heidens gewoon doken we

 

naakt in je onopgemaakte

 

bed, rumoerige

 

boksmat, kletsnat

 

vochten we

 

 

 

goochem lachend

 

stak je een sigaret op

 

kamde mijn kuif, waste onze

 

staarten als het slapie

 

uit mijn soldatendroom

 

 

 

hijgend onder de hanebalken

 

keek ik in je zon

You Don't Know What Love Is

Postpuber, die werkt voor een 06-Eroslijn
je gekreun komt uit een ouderwets hoorspel

dat dubbelzinnige klakken van je tong
en wauwelen met putlucht - kelderrat!

bedplezier sneuvelt met roestige sabel
zolang je ironie en zelfspot vergeet

waarom spook je niet door mijn telefoon?
Frankenstein junior wil ik best beklimmen

mafkees! niets is beter dan zwarte humor
om wie dan ook te verleiden tot avontuur

[p. 104]

Staccato in het poppenhuis

Ook haar buik
is niet doof
maar op andere tijden

daarom terwijl heer gemaal jaagt
in het snuivende najaarsbos
zich vermaakt met moord

wacht zij op haar bloedjonge knecht
ook een jager sinds kort
zijn adem heidens anijs

tiptop dit kietelend spel
op een gestolen uur zonder poespas
ver zijn modeshows en Wagner op de pianola

triomfantelijk geheim achter façade
ook de beddeveren krijgen een beurt

pas op voor glurende kamermeiden
de bijbel die dit verbiedt
het scherpschot van haar heer

ontmaagden van knapen
is mals marcheren

[p. 105]

Handelsreiziger

Altijd jacht ik langs de weg
smartlappen op m'n radio

achtergelaten gezin dat me veracht
om stom werk van klant naar kroeg

's nachts in een obskuur hotel
obligaat zo'n blonde plaspop

meer triest met de jaren dan klandestien
meer kater daarna dan lekker dollen

dan denk ik aan die ene thuis
wat waren we gelukkig samen

in dat weiland met dotterbloemen
transparante libellen boven het gras

voorbij ons exploderen onderhuids
tranen bevriezen mijn verdriet