Maatstaf. Jaargang 40

Anton Ent
Fokje Wallinga

1

Hedde en z'n meisje! Hedde met zijn meisje!
Een vreemde in de stal? Een vreemde in het hooi
bij wie je thuis raakt onder bloes en rokken?

De boom helt over, jongen, niet zo steil.
Hier eten en daar zaad en vruchten strooien
voert tot hakken met een scherpe bijl.

[p. 48]

2

Lieve moeder, angst leidt altijd tot verlies.
Zet het toch om in winst. Zodra wij ons servies
het erf opdragen en achter ons het hek dicht-

slaat, wijs ik Margreetje op haar tweede huis.
De nevels van het noorden condenseren
in uw ogen wanneer u deze op mijn bruidje richt.

3

Is dit uw liefde? Stilte verstikt en reikt
tot aan de crucifix, het bijgeloof ten top.
Zo niet, moeder! Er viel toch bloesem op uw haar?

Vruchten horen in haar schoot vrijmoedig thuis.
Ontvalt het dreigement (er flitst een bijl) uw pop
die spreken kan? Stuur hem naar het poppenhuis.

4

Hedde, Margreet is cobra, adder, schorpioen.
Het hek valt dicht, woonerf wordt spergebied.
Hector gromt tegen Margreetjes rode schoen:

zij blijft een vreemde. Kies: alles of niets.
Blijf weg of kom alleen. Door fantasie kreeg je
het leven, door werkelijkheid vind ik de dood.

5

Per brieven dreigen en verwijten? U bent laf.
Kiezen moest ik wat ik koos. Vanuit de verte
roep ik: mijn bruid heb ik indringend lief.

U zult mij niet meer zien. U bent verminkt,
een paarse dode die het blozend rood verdringt.
Tien lege enveloppen leg ik op uw graf.