Maatstaf. Jaargang 40

[p. 41]

Jaap Harten
Gedichten

Over een Franse steelpan

Mijn neef Marc B.
woont nu in het atelier van Sonia Delaunay-Terk,
16, rue Saint-Simon, 75007 Paris.
Hij heeft de Grote Dame nooit ontmoet
maar erfde van haar 1 steelpan
die hij gebruikt zonder piëteit
en dat is maar goed ook.
Al die historische namen en feiten
imponeren hem niet.

Sinds 2 jaar is hij getrouwd.
Vader nu, fotografeert hij trots
zijn zoon Alexis, zacht als een kater.
Op 5 december vieren ze Sinterklaas:
dat was ook de sterfdag van Sonia Delaunay-Terk
na een lang leven: 1885-1979.
Haar doeken vindt Marc gaaf
maar dat in 1925 zelfs een auto
naar haar ontwerp is gedekoreerd
imponeert hem het meest!

[p. 42]

Jan Hanlo, nog wat napraten in 1991

1
Op een collegebank bij de Oudemanhuispoort
las ik in 1952 The Varnished-Het Geverniste
ragfijn en ook ongrijpbaar
nieuwsgierigheid steeds opnieuw

Je verbond eruditie met muziek
in spaarzame kwantiteit: fluiten van de St. Louis Blues
pasgevallen sneeuw, een mandolien in hoes
mooie kleine prinsen, beruiste bomen
waren puzzelstukjes
van je papieren lied

Zo meen ik dat je altijd
schreef: divertissement zonder pose

Eenpersoons misère of geluk

2
rood baardje en haar
tafeltje dek je
een geheim prijsgeven met plezier
emotioneel tussen druïde en clown

elk gedicht een nieuw gezicht

[p. 43]

 

3

 

fluitende merels op je cassetterecorder

 

sloten vriendschap met Donald Duck

 

en jij poetste fluitend in

 

die kloostertuin van Geerlingshof

 

 

 

aan 3 1000 cc Vincent-motoren

 

dat vond mijnheer de pastoor te werelds

 

hij zegende niet je stofbril en ook niet je helm

 

Jij vond de schepping ‘knudde’ en christelijk

 

 

 

geloof pesterig: twijfel tussen kwaad en goed

 

scrupuleus en vaak geniepig gedoe.

 

op goede voet met dieren en Pinokkio

 

dansend op de roltrap van je papieren lied

 

 

 

zei je: leven? ‘ik stel alleen een vraag’

[p. 44]

Het is maar een vraag

Ze moeten me toch eens vertellen
hoe het thuis toegaat bij dr. Viktor Faermark.
Een raketspecialist is ook maar een mens.
Zet zijn vrouw 's morgens een eitje voor hem klaar?
Verlangt zijn zoontje Daniël Mozes al naar een hobbelpaard?
‘Je moet het leven wel gezellig houden,’ zo
heeft hij verklaard. ‘Met kerstmis
en op oudejaarsavond hebben wij
voortreffelijke champagne gedronken
en met onze vrienden genoten van het souper.
In Moskou ging niets ongecontroleerd
al was ik de baas van een team van topkoppen
bij het Chemisch Instituut Mendeleav.
Men beweert of meent zeker te weten
dat ik het was die de Scud b-raket
uitvond. Ik gaf hem de codenaam m 31,
en weet hoe simpel men de kop van
de Scud van een chemische lading kan voorzien.
Hier in Brussel doe ik ongestoord mijn werk,
geen spion volgt mij op de boulevards.

Voor mijn ontbijt drink ik twee koppen koffie
en nuttig daarbij knapperende croissants.
Tijdens de arbeid maak ik mijn handen niet vuil,
ik bedoel aan Brusselse vette spijzen, gebakken
door begijntjes in een middeleeuws hofje.
De stad zit boordevol romantiek en humor -
mijn vrouw vindt dat probaat tegen nervositeit,
ook Herr Hitler zag graag slagroomfilms.

[p. 45]

 

Soms geef ik een aangescherpt interview

 

en weet goed te verzwijgen wat ik weet;

 

wel vraagt men mij vaak naar Werner von Braun,

 

raadsman van Professor Bahaev, mijn chef.

 

m 31 geeft een chemische explosie

 

en sorteert een optimaal effect, al

 

is het bedrieglijk dat pas na tien-

 

tallen minuten mijn vx-gifgas daalt

 

en zich als dodelijke regen verspreidt.

 

 

 

Mijn vrouw zei laatst bij de bitter-

 

koekjespudding, die weer voortreffelijk was:

 

Er vliegt veel in de lucht dat men niet kent.’