Maatstaf. Jaargang 40

[p. 21]

Anneke Brassinga
Gedichten

Ontbeten

Helaas, ik ben een onzalige trooster
o oude boterham die ik rooster.
Profeten eten alles nieuw, maar

toen ik jou van het hompje hieuw
was dat niet verlossend genoeg? Wee,
wee, de walvis heb je voor de boeg.

Wordt straks het ware brood herboren?
Als ik je uitkots was je uitverkoren
en kraait de haan een volgend maal.

Lekkage

‘on ne sait ce qu'on pensera,
mais qu'on sera à la merci d'idées’ - Valéry

Overgeleverd aan de genade der gedachten, muizenjagers.
Ze zijn van huis, maar al te vaak, en krijten schunnig
naar de maan. Hier binnen wordt duchtig op tafel gedanst,
rest angst een troost: meer licht! in de bovenkamer.
Het daagt er door gaten die ongure woelwaters knagen,
geeft regen zoete inval. Hoe lekker, hoe luchtiger.
Ten leste uit je dak, duif van gedachten boven ark bevrijd.

[p. 22]

Piggelmee

Uitspansel, visnet in de zee
houd het monster dat zee is
deze nacht nog verre. Tot ik
ook het enig ware spiegelbeeld
wegvaag met een vuistvol rust,
springtij blaas met laatste adem.

In het museum

Zie, het trilobiet
ziet eruit als jouw zizi
na 't zwellen van de ziel,
ons primitieve liefdeslied.

Fossiel, gestolde smeltsteen.
Zie in de schulp het dier
en ons bekruipt het vuur:
zizi sist van plezier.

[p. 23]

Liefde

Tantalisch houd je me handen vol
zoetsappige druiven voor
die ik vlugger eet dan trossen ooit weer rijpen;
met lege handen sta ik steeds
als trok je, voor het grijpen, je overdaad terug.

Beet

Angel in mijn tong -
geen engel die haar water lopen laat.
Een hapje hete bliksem, helle pijn
de prijs van watertanden
naar wat zoet had moeten stillen
mijn eigen brandende venijn.

Toekomst

Ontwaken in de nacht -
de kalmte van dit ogenblik
verbreidt zich achterwaarts
maar is ook vol belofte:
een kachel die nog niet ontplofte.