Maatstaf. Jaargang 40

[p. 20]

I.L. Pfeijffer
Opus 86

Geachte heer Hakvoort,
mijn vrouw is dood.
Zoals u weet zijn de nachten
echter dan dagen.
U weet hoe wij lagen
in de buik van een vrouw.
De nacht is de moeder
van onze gedachten.
Eenzame mensen zijn dromende mensen.
Er varen schepen
met geruisloze zeilen,
u weet wel waarheen.
In het westen zijn zeeën
van grijze wind
waar het oostelijk kind
zijn moeder weer vindt.
Huilende wolven worden gehoord
u weet wel door wie.
Geachte heer Hakvoort
mijn vrouw is dood.