Maatstaf. Jaargang 39

[p. 4]

Rob Schouten
Gedichten

Prospekt park (memorial day)

Herinnering valt een beloofde dag.
Alles is er, zacht weiden de machines
en neuriën de auto's ingezeept
onder de handen der geknipte mannen.

Geen post maar het eenmalig wandelen
brengt liefgebarend nieuws en aandacht voor
zo'n onderbroekje van het tennissen,
geilheid als een klooiende vrouw iets raapt
en 's avonds bloeduitstorting aan het water.

Het Beste is een kwestie van selectie,
het wolkeloos abonnement voor allen -
de zoon pust van weerzin, zweert ouders af
en onaneert neerslachtig bij ze thuis.

Maar eenmaal in de heuvels, onverwacht
komt wat ze droomden even voor elkaar,
de machinale mode van geluk,
een pad vegen, de velgen nog een keer
aan een stoeprand in Minneapolis.

[p. 5]

Genealogie

Onrustig, uitgeslapen loop je af,
jij oorverdovende verpleegster
met ochtenddienst, roep maar
je moeder met het lijf van kersentaart,
mij om de krantenjongen te betrappen.

Vervloekte oliebarones,
we hadden je een jaar geleden
nog rustig kunnen fijnstampen,
een ongeziene tarwekiem,
maar na het buikspreken niet meer.

Pilaarheilig ontwaak ik 's ochtends vroeg
in trance en zie de streng verboden tepels
van Moeder Gods. Wanneer doe je het zelf
met de verkeerde, schreeuwt alsof je baart?

Devoon

Een zon vreet Bloemendaal aan Zee:
Boem komen verse eitjes uit,
poliepen slurpen, vallen neer
en doven stovend op een kleur.

De kleintjes worden ingekuild
voor ze definitief vervellen.
Veel slappe borsten en uit blanken
smelten de likjes zonne-ijs.

Religie onder amfibieën.
Nog opgerold ligt de profeet
en ziet de krolse vlekken wezen
waarvan hij vagelijk niets weet.