Maatstaf. Jaargang 38

[p. 72]

Jaap Harten
Letterkundig Museum in de Juffrouw Idastraat

Beneden steeds die astmahoest van Gerrit Borgers
meer nicotine dan zuurstof leek het soms
wel gulle happer tijdens vergaderingen
in een literair modemagazijn

waarin maskers
van makers maar nooit lekker voorjaar
waarin grijze dossiers maar nooit popmuziek
en een leeszaal voor strafregels
over al die dode mevrouwen en mijnheren

drukwerk is oorzaak van bedruktheid
tenzij een flitsend lampje ontploft

A flirt met B in de studiezaal
wat kan Potgieter ons nou toch verdommen
jazeker, ogen en steelse lippen plegen
overspel in dit stoffige boudoir

vaste baan van 9 tot 5 maar
vaak spijbelde ik in het schaduwarchief
hongerig als een muis naar kaas.
het liefst opende ik de doos ‘Nescio’
sarcofaag vol cahiers en notitieboekjes,
de verwarming suisde. ik las:
‘een groot dichter zijn en dan vallen,
in de volheid der tijden.’ het jeukte in
mijn schedel van jaloezie en geluk.

[p. 73]

 

alleen zijn met een dierbare dode

 

in een kelder van onze residentie,

 

ook Gerrit Achterberg liep hier in

 

doodvakantie, van Noordeinde via Gerzon

 

tot de Passage: Den Haagje tikt er tegen

 

en het zingt - voorbij de laatste stad

op zolder schreef ik
gedichten in de stoel van Couperus
illegale muze en illegale sigaret
onder hanebalken en het dakraam

zo komt de zon zonder dollen
naar binnen en tolt in je kop

beneden nog altijd
vlijtig pennen van legale studenten
over ‘Awater’ en ‘Een winter aan zee’

de waanzinsonnetten van Willem Kloos
het verschoten behang van ‘De avonden’
en Vijftigers met tijgersnorren

toch: poëzie vervliegt en proza vervluchtigt
ieder paspoort van taal wordt ingeleverd
hoor! een draaiorgel jankt bij de Kneuterdijk

O Muze R.I.P. - na 5 uur bevrijd,
mevrouw Aalbregt de werkster veegt
alle snippers aan en sluit fluitend de deur