Maatstaf. Jaargang 38

[p. 21]

Paul Gellings
Gedichten

Kuipersdijk

De vraag breekt door waarom een straat
een dijk heet. Daarachter was niet
eens water, niet eens dreiging, maar
alleen mysterie in de schemer, achter
de verzakte rijen huizen - jammer
dat geen kennis er meer woont.

Zelfs aan het einde achter lage en gebroken
witte gevels niemand meer. Ik hoor
stemmen en muziek verstommen in
de avond, lieve vrienden: rook en
bier en Peggy Sue in minuscule
ruimte. Peggy Sue got married,

long ago. Het einde, onzichtbare triomf-
boog voor het parkje; de allerhoogste
bomen die ik kende rijzen voor mijn ogen op,
en de stilte barst voortdurend open
in springvloed uit het stadion.

[p. 22]

In de Morvan

De uilen weten zelf niet waarvan
zij spreken. Ik schrijf
hun taal van boom tot boom:

mijn droom is herfst, gloed van
blad over de heuvels, landschap
zonder schilder. Ik kras tekens

in het hout, bericht van tijd
tot tijd: kom vannacht voorzichtig,
we zijn hier te verstaan.

[p. 23]

Augustus

Ik lees dit jaargetijde in fragmenten,
het nieuwe is er af, zwarte gaten
zijn de kronen van de bomen in de nacht -
niet zwoel meer, ook niet koel.

Deze tijd wordt traag van werkelijkheid:
hier aan de oever zingen muggen niet,
soms zoemen ze; mijn boot is geen camée,
hij vergaat zoals het meeste in het meer.

Ik blader deze dagen door en lees van
scherven al versleten in een stroom
zonder veel paren, sterven. Zonder
treurspel, de rivier.

Toch kan ook dit verrassend zijn, een dode
vriend vaart onder de seizoenen door. Ik
verwacht hem niet, maar de nacht die
hem weerhield gaat over ruisend blad.