Maatstaf. Jaargang 38

[p. 56]

Jacques Lameriks
Gedichten

Papa

Zijn tempel groeit geduldig, snaar
op snaar, en pees voor pees. Hij sport
zeer zwaar. De halters heft hij
hemelwaarts voor ieder draadje vlees.

Zijn hammen zijn geweldig en van spek
- des duivels luie varkenszweet -
heeft hij geen last. Hij stoot zijn stangen
eindeloos. Hij zingt zijn moeiteloze litanie.

Hij is een mooie os op paardepoten.
Zesendertig is hij nu. Zijn oogopslag is ouder.
Jammer dat hij zo veel rookt. Zijn bunker
wordt te bruin. Hij is te veel alleen.

Hij tilt het wachten boven zijn geaderd hoofd
totdat de tijd zijn scherpe keukenmes terzijde legt.

[p. 57]

Zwartstad

Vanavond staat zij in de amateurfinale
in Paleis Penthesilea, hier, in deze stad,
de fijnste worsteltent voor vrouwen,
hoorde ik in het hotel. Aan de ingang
controleert men vluchtig, dus
een niet te grote penis valt er zelden
door de mand. Men houdt de hand
maar mondjesmaat aan 't reglement
en menig man kwam daar al binnen, zag haar,
met haar sleutelbeenderen door monniken
gefreesd uit ebbehout, haar ruggewervel
kundiger geschakeld dan het ijlste parelsnoer,
en haar met olie ingewreven billen
- o mijn God. De duisternis valt in.
Ik zal mijn kruis geknakt maar waardig dragen.