Maatstaf. Jaargang 38

[p. 55]

Th.J. van de Wetering
bezoek aan den haag

wat mij verontrust
is niet dat het regent
maar wel dat de regen
verzuipt in de putten
het water terechtkomt
de beek bij de bioscoop
onder de grond duikt
en niet meer te volgen
is enkel weer bovenkomt
bij het noordeinde
de hofvijver voedt
en langzaam verdampt
en over de stad kruipt
mismaakt wordt

wat mij uitermate
verontrust is de regen

(ik stampvoet op straat)
(men denkt dat ik gek ben)