Plastic zak
[Antwoord aan Maatstaf]
Het artikel van Wim Meulenkamp, in Maatstaf 3 1988, is - zoals hij ook onbeschaamd zegt - geschreven uit wraak.
De reden voor deze ‘wraak’ wordt jammergenoeg niet aan uw lezers duidelijk gemaakt. Meulenkamp is, met de Engelsman Headley, de auteur van de publikatie A National Trust Guide to Follies. Dit boek wordt door de National Trust (‘voor plaatsen van Historische Waarde en Landschappelijk Schoon’) niet meer erkend en haar naam zal van het boek verwijderd worden, mocht het ooit tot een tweede druk komen. Uw lezers moeten ook weten dat Meulenkamps en Headley's publikatie door de Engelse architektuur kritikus Gavin Stamp verkozen werd tot ‘slechtste boek van het jaar’. In hun boek wordt de Engelse architektuur en tuintraditie behandeld als een bron van goedkoop vermaak; de architekten zelf worden vernederd; oneerbiedigheid en een onnadenkende sarkastische onbeschaamdheid kenmerken ieder hoofdstuk. Net zo erg, zo niet erger, is Meulenkamps en Headley's kommentaar op mensen. De bewoners van het onfortuinlijke dorp Monkton Farleigh worden als abnormaal gekenschetst; van het graafschap Berkshire wordt gezegd dat het met ‘tuig’ bevolkt is; Ashridge is ‘altijd volgepakt’ met ‘giechelende meiden en pukkelige jongens’; de spot wordt gedreven met ‘dikke domme kinderen’; de bewakers van het Wallace monument worden als levende follies behandeld en beschreven als ‘griezelig’. Enzovoort. Voor ieder weldenkend mens is deze minachting voor mensen onverdraaglijk.
Wij hebben geen kommentaar geleverd op Meulenkamps groteske beschrijving van onze tuin in uw tijdschrift. Ondanks
Auteursrechtelijk beschermd