Maatstaf. Jaargang 35

[p. 53]

Peter de Boer
Het mollenfeest

1.

Een groot kruis over de dood
en de spitsbroeders van zijn slag,
over de dodemansdans
der ratelgasten, kleppend
van verkalkt zeer, van heimwee
naar het feestgedruis in 't bloed
(een groot kruis over hun weleer).

[p. 54]

2.

- Had die Judas van een Sisyphos
me daar de dood door list onthand:

de jubel! Het opaak oreren van
een duizendkoppig pas onthoofd publiek,

waaronder lepreuze wijven - wiegen
zij prematuren op hun duim in slaap?

Thanatos, kaltgestellt door sluwe regie
zag de chaos geboeid aan.

(Als een klassieke rolprent doen de vazen
- Attisch zwartfigurig - hiervan verslag.)

Maar allicht kwam er ondergronds verzet en
liepen de mollen te hoop toen de feest -

stemming brak die in de regel heerste
in het leger in leizwart livrei.

Blind plozen zij de gangen na op doden,
de poten als spaden in de aanslag.

Geheel ondersteboven schepten zij
lucht in hun aardewerken rouwkapellen.

[p. 55]

3.

Als wijsgeren traden zij aan het licht,
elkaar sterke verhalen vertellend
onder het vingerblad van de platanen.

Amforaschilders maten het voorval
panoramisch, koel als het oppervlak
dat zij bestreken. - Antieke verzinsels,

strijkages die zich wonder wat verbeelden,
die zwartgevlerkt de ronde doen op vazen
waarop wij nieuwe onrust projecteren.