Maatstaf. Jaargang 35

Kees Hermis
Februari

De dagen schraal, vreemd
evenwicht. Niets wordt er
door gedragen. De luchten
zwaar noch licht.

Het land bevroren, kaal.
Bomen met dove oren,
sprakeloos door tijd bemind.

Alleen de tijd die met doorschenen
handen de aarde vindt en in
één richting trekt,

de grond aftast op dood, nieuw
leven wekt dat als een vuur
zal branden.