|
| |
| |
| |
Geert van der Kolk
Dagen als gras
Dave kwam vandaag al om halfelf. Ik was nog bezig de koelvakken onder de bar te vullen.
‘Morgen, Dave,’ zei ik, maar Dave praat pas na een bier of drie. Dus ik zette een fles voor hem neer en zei: ‘Hier ben je,’ en ik maakte eerst m'n werk af.
Dave is een moeilijke kerel, maar ik ben altijd zo'n beetje een maatje voor 'm geweest, omdat-ie 't niet makkelijk heeft. Zijn mensen die zeggen dat dat komt door de tijd dat-ie in Nam was, maar da's niet waar. Dave was al een moeilijke kerel toen-ie nog bij International Harvester werkte. Daarom is-ie toen uit de cycle-club gezet. Da's op zichzelf een prestatie. Want die jongens zijn niet kleinzerig.
Als Dave een beetje bijgekomen is, praat-ie altijd over oorlog. Da's z'n favoriete onderwerp.
‘Ze hebben eindelijk de heilige schijt uit die kerel Khadaffi gebombardeerd,’ zei hij vanmorgen, hoewel dat al een tijdje geleden is.
Ik ben zelf niet zo in oorlog geïnteresseerd. Mijn hobby is meer vuurwapens op zichzelf, en dan eigenlijk alleen nog modellen, op schaal. Die Ruger boven de kassa is echt, maar die Remington op die driepoot, op de hoek van de bar - da's een hele bijzondere, da's 't laatste machinegeweer dat een draaiend magazijn had - die heeft Graig voor me gemaakt. Graig is een vriend van mij. Hij is loodgieter, maar ook een hele goeie lasser. Hij kwam effe binnenlopen vandaag, toen Dave 't er net nog over had dat er wat mis was geweest met de radar en dat ze daarom Khadaffi hadden gemist en dat ze niet zo'n risico hadden moeten nemen en beter de mariniers aan land hadden kunnen zetten, daar in Libië zoals toen in Grenada. Ik vond dat daar wel wat in zat.
Graig komt niet zo vaak. Meestal alleen als-ie toch langskomt, op weg naar een karwei. Maar soms heeft-ie 't ineens moeilijk. Dan zuipt-ie zich lam, drie dagen lang. Dan belt z'n vrouw me op hier, dat ik 'n oogje op 'm moet houden. Graig is ook in Nam geweest. Z'n vrouw begrijpt dat wel, zegt ze.
Dave is altijd heel verlegen met mensen die-die niet zo goed kent, behalve later op de dag. Dus toen Graig binnenkwam zei ik: ‘Hebben jullie niet allebei in de 65 gezeten?’
Ik wist wel dat dat niet zo was natuurlijk, maar 't ging d'r mij om, dus om een beetje conversatie op gang te brengen.
| |
| |
‘Ik zat in Fort Dix, met de 49,’ zei Graig.
‘Met de 65 gingen we eerst naar Panama, voor de training,’ zei Dave. ‘Daar zaten we al echt helemaal in de jungle daar.’
‘Maar in Fort Dix hadden ze zo'n Vietnamees dorp helemaal nagebouwd,’ zei Graig.
‘Hoeveel pond ben jij verloren, de eerste week?’ vroeg Dave.
‘Zeven,’ zei Graig.
‘Ik tien,’ zei Dave en hij lachte. ‘Maar 't zit d'r nou allemaal lekker weer an.’
‘So long, Graig,’ zei ik.
‘Ik mot ook weer op weg,’ zei Dave.
‘Tot kijk, Dave,’ zei ik.
Ik veegde de vloer aan en stapelde de kratten in het berghok achter, zodat die jongens van de groothandel uit de weg kunnen. Die komen begin van de middag.
Om twaalf uur kwam Pat Comiskey met z'n vrouw. Die komen hier om ruzie te maken. Pat was voorman bij International Harvester, maar nou is-ie gepensioneerd. Dat's een merkwaardig stel, die twee. Ze drinken altijd twee bieren elk. Ze zitten aan de bar met hun regenjassen aan en Pat heeft ook nog een hoed op en zij heeft zo'n ouderwets permanent, zo uit de jaren vijftig, toen ze zo'n bijenkorf op hun hoofd hadden. En ze zeggen nooit wat tegen mij en ik weet zelfs alleen maar dat hij Pat Comiskey heet vanwege vroeger, toen ik zelf nog bij International Harvester werkte.
‘Ik wil dat je ophoudt met naar die tekenfilmpies te kijken, op zaterdagmorgen,’ zegt z'n vrouw.
‘Maar ik vind ze geinig,’ zegt Pat.
‘Maar die zijn voor kinderen,’ zegt z'n vrouw.
‘Maar wat geeft dat nou?’ zegt Pat.
‘Omdat ze zo hard zijn,’ zegt z'n vrouw. ‘Je kan toch in ieder geval 't geluid wat zachter zetten?’
‘Maar dan zijn ze niet geinig meer,’ zegt Pat.
‘Maar 't is al om zes uur 's ochtends,’ zegt z'n vrouw.
‘Kom, we moeten weer verder,’ zegt Pat. ‘We moeten boodschappen doen.’
Leslie komt om één uur. Leslie is mijn zoon, van m'n vorige vrouw. Hij werkt in de ServiStar ijzerwinkel aan Madison. Hij komt altijd even langs om me m'n lunch te brengen, omdat de Burger King toch bij z'n werk om de hoek is en om een bier te drinken.
Leslie stottert. Heeft-ie altijd al gedaan, al vanaf toen-ie nog een klein mannetje was. Maar hij kan heel goed zingen. Hij heeft een Rock 'n Roll-band. Hij heeft ook een vriendin. Sonny zegt dat ze zwanger is, die vriendin, maar Leslie heeft mij nog niks gezegd. Sonny is mijn vrouw.
Om een uur of twee komen de jongens van de groothandel, maar die weten de weg, dus daar heb ik verder geen omkijken naar. Ik zou eigenlijk 's middags best kunnen sluiten, maar ik blijf toch maar hier, want soms loopt er een vreemdeling binnen
| |
| |
en het is ook zo een gewoonte geworden. En d'r is altijd wel 't een of ander aan werk te doen. Ik moet het berghok weer opruimen, voor m'n dansmeid, dat-ie zich daar kan verkleden voor 's avonds. En d'r is altijd wel wat kapot, een lamp, of de jukebox, en ik heb al weken gezeur met de dranger van de klapdeur, voor. En soms neem ik effe een slapie achter de bar.
Om kwart voor vijf kwam mijn vrouw Sonny. Ze komt altijd van d'r werk, om te helpen voor als 't druk wordt, maar dat is meestal niet zo en ze blijft nooit 's avonds laat omdat ze 's morgens weer vroeg moet beginnen.
Sonny is een goede vrouw, maar we zeggen niet zo veel meer tegen elkaar.
Om vijf uur kwam Fran met een vreemdeling. Ik dacht eerst dat hij een vriend van Fran was, maar dat was niet zo. Ze kwamen gewoon toevallig tegelijk binnen.
Fran is de vriendin van Sonny, nog van uit de tijd van haar vorige echtgenoot en ze heeft 't niet op mij, Fran.
Die vreemdeling was een grote kerel in een down-jacket. Ik had hem nog nooit gezien.
‘Hoe doet Prissy 't?’ vroeg Fran, aan Sonny.
‘Dokter zegt dat 't wel beter gaat,’ zei Sonny. ‘Ben bij d'r geweest, over lunch. Ze heeft zo'n slang in d'r neus om het slijm d'r uit te zuigen.’
‘God zal d'r wel pijn doen.’
‘Ze zegt van niet,’ zei Sonny.
Prissy is Sonny d'r dochter, van die vorige echtgenoot. Ze heet eigenlijk Priscilla. Ze ligt in het ziekenhuis, vanwege dat slijm in d'r hoofd.
‘Heb je Brian nog gezien?’ vraagt Sonny.
‘Niet sinds-ie Suzie geneukt heeft,’ zegt Fran.
‘Heeft-ie echt?’ zegt Sonny verbaasd. ‘Ik dacht dat-ie daar te groot voor was.’
‘Ik ook,’ zegt Fran. ‘De bastaard.’
‘Weet je 't zeker?’
‘Suzie heeft me zelf verteld,’ zegt Fran.
‘Die heeft een matras op d'r rug gebonden,’ zegt Sonny. ‘Zo gaat-die rond, die Suzie.’
Die vreemdeling zat tegenover mij en dronk bier en hij zei niks, dus ik zei: ‘Is die van jou, die Mercedes daar aan de overkant?’ De man keek naar buiten en zei: ‘Nee,’ en ik zei: ‘Nou ik dacht maar. Want 't is toch een verdomd mooie auto.’
‘Als ik een import zou kopen, zou ik een bmw kopen,’ zei de man.
Fran keek opzij. Ze stak een sigaret tussen haar vingers en vroeg: ‘Heb ik m'n aansteker laten liggen hier gisteren?’
‘Sorry,’ zei ik. ‘Heb 'm niet gevonden.’
‘Hier,’ zei de man, die vreemdeling, en hij hield zijn aansteker onder Fran d'r sigaret.
‘Ik ga naar New York volgende week,’ zei Fran tegen mij.
‘Alweer?’ vroeg ik en Fran knikte en zei: ‘Uhuh.’
| |
| |
Ze is nog nooit in New York geweest.
‘Big city, New York,’ zei de man.
‘Zeker weten,’ zei Fran.
‘Mij te groot en te druk,’ zei de man. ‘Niks voor mij.’
‘Als je je weg weet,’ zei Fran, ‘dan gaat 't wel.’
‘Dat neem ik wel an,’ zei de man.
‘Ik ben nog nooit in New York geweest,’ zei ik.
‘Is je toilet daar achter?’ vroeg de man en hij knikte met zijn achterhoofd naar het berghok.
‘Yeah,’ zei ik. ‘Licht zit rechts achter de deur.’
De man gleed van zijn knik en zei: ‘Geef die dame hier een bier van me.’
Hij liep naar achteren en Fran zei: ‘Jezus! Wat een slome. Ik ben weer op m'n weg.’
Ze liep naar buiten en bij de deur riep ze: ‘So long, Sonny.’
Toen die man weer terugkwam zei Sonny: ‘Fran, mijn vriendin, die moest d'r vandoor, want d'r dochtertje ligt in het ziekenhuis.’
‘Sorry om dat te horen,’ zei de man.
‘Het is niet echt zo ernstig,’ zei Sonny.
‘Blij om dat te horen,’ zei de man.
Hij dronk zijn bier, zonder te gaan zitten, en zei: ‘Doe maar kallem an nou’, en liep naar buiten.
Sonny zit te lezen. Sonny is erg geïnteresseerd in allerlei dingen die je kunt lezen. Ze heeft een boek over Nostradamus. Dat was een vent uit de tijd van oude Romeinen. Die heeft toen alles al voorspeld, Napoleon, en Hitler, en ook de oorlog in Nam. Dat is toch wat, waar? Sonny leest veel over dat soort dingen.
Nat Lowe kwam om halfzes. Nat mot ik niet. Omdat-ie altijd zo zit te zeuren en te zeiken. Hij werkt bij Osmond Chevy. Zegt dat-ie partner is in de zaak, maar dat is niet zo.
‘Ik denk dat 't gaat regenen,’ zei-die.
Toen kwam Dave terug. Die was al totaal helemaal dronken natuurlijk. Hij ging naast Nat staan en zei: ‘Jij werkt voor de fbi, waar?’
‘Nee,’ zei Nat.
‘Kom op,’ zei Dave. ‘Ik weet d'r alles van. Je hebt een speciale opdracht.’
‘Waar heeft die kerel 't over?’ vroeg Nat aan mij.
Ik zei niks, want ik mot Nat niet.
‘Dacht jij dat ik een commie was?’ zei Dave. ‘Zeg 't maar! Jij denkt dat ik een commie ben. Zeg 't maar!’
‘Ik heb niks tegen jou te zeggen,’ zei Nat.
‘Goed!’ zei Dave. ‘Heel goed! Nou moet je luisteren,’ en hij klom naast Nat op een kruk, ‘nou moet je luisteren: de Russen willen ook geen oorlog. De Russen zijn ook maar gewone mensen. Die eten en drinken en neuken net zo als wij. Heb je daar ooit wel 's bij stilgestaan?’
Nat zweeg en keek naar mij, maar ik zei niks.
‘Zie je nou wel,’ zei Dave, ‘daar had je nooit bij stilgestaan
| |
| |
met je stomme fbi-kop. Dat de Russen net zo neuken als wij.’
‘Ik ben niet met de fbi, man,’ zei Nat.
‘Laat me eerst je identificatie 's zien,’ zei Dave.
‘Wat wil die kerel?’ vroeg Nat aan mij.
‘Luister naar mij,’ zei Dave. ‘Oorlog is hel! Ik was in Nam, man. Ik kan je d'r alles over vertellen.’
‘Ik was ook in de oorlog,’ zei Nat. ‘In Italië, in world war two.’
‘Oh was je?’ zei Dave. ‘Nou laat mij je 's wat vertellen. Hitler wilde geen oorlog. Die was niet stom, die kerel Hitler. Omdat, weet je, Duitsers, die neuken net zo als wij, waar? Dat wist die kerel Hitler heel goed. Die wist heel goed dat de Russische commies, dat dat de echte vijand was. Maar Roosevelt, die wilde niet samenwerken met Hitler, vanwege de joden, omdat hij zelf een jood was.’
‘Roosevelt was niet joods,’ zei Nat.
‘Hoe weet jij dat?’ zei Dave. ‘Heb jij soms z'n afgehakte lul gezien?’
‘Jezus,’ zei Nat.
‘Nou voorzichtig wezen, effe,’ zei Dave. ‘Nou effe voorzichtig wezen. Want ik ben een christen en nou wil ik dus niet dat er zo met de naam van mijn Heer en Verlosser, dat die zo misbruikt wordt.’
‘Sorry,’ zei Nat. ‘Laten we over wat anders praten.’
‘Pas op! Pas op!’ zei Dave. ‘Wil jij oorlog? Zeg me eerlijk: wil jij oorlog?’
‘Natuurlijk niet,’ zei Nat.
‘Natuurlijk niet,’ zei Dave. ‘Omdat je een schijtlaars bent. Dat kan ik gelijk aan je zien. Jij hebt geen vuur in je kloten. Ik wed dat je daar lekker veilig op een afstand bent gebleven, daar toen in Italië.’
Nat klom van zijn knik en zei: ‘Ik ga me niet laten zitten beledigen hier’, en hij liep naar de deur.
‘Maar 't regent buiten, Nat,’ riep ik en Dave lachte.
Nat is een jood. Daarom mot ik 'm ook niet.
‘Volgens mij is-die bij de fbi,’ zei Dave.
‘Tot kijk, Dave,’ zei ik.
Om kwart over zes komt Leslie, als de ijzerwinkel dicht gaat. Hij komt altijd burgers brengen, voor Sonny en voor mij, maar hij blijft nooit lang, omdat-ie een band heeft, en een vriendin.
Terwijl we zaten te eten kwamen de vaste klanten van de avond. Phil en Warren wonen in het Old Court Hotel, om de hoek aan Main Street. Ze zijn allebei gepensioneerd met de arbeidsongeschiktheid. Phil heeft maar één arm en Warren heeft de shakes. Phil had een papieren zak van Woolworth bij zich. Die legde-die op de bar.
En Suzie en Claire kwamen toen Leslie zei dat-ie moeit gaan en Sonny stond ook op en ze zei tegen Suzie dat ze vandaag met Fran had gepraat en toen ging ze naar huis.
Sonny mot Suzie niet, maar ik mag Suzie wel. Omdat ze altijd
| |
| |
vrolijk is, en geinig. Ze ging naast Phil zitten en riep: ‘Waar zijn de vleeswaren?’ en Phil lachte en zei tegen mij: ‘Ja, man. Waar zijn de vleeswaren?’
Maar mijn dansmeid was er nog niet. Die moet wachten tot d'r baby-sitter komt.
Claire woonde ook in het Old Court Hotel, maar nu woont ze bij Suzie. Ik ben daar wel 's bij d'r geweest, bij Suzie, omdat ze altijd wel in een goeie bui is. Dat was voor ik met Sonny getrouwd was. Claire woonde toen nog in Old Court. Ze was toen nog met Warren, voor hij de shakes kreeg. Claire zegt nooit veel. Ik bedoel niet zoals Sonny, die tegen mij niet veel meer zegt. Claire zegt tegen niemand nooit veel. En Warren ook niet, natuurlijk.
Suzie liep naar de juke-box en zei: ‘Dan dansen we zelf wel’, en ze speelde een plaat en zei: ‘Kom op, Phil!’, en Phil, die heeft zo'n lach als een paard en hij lachte en ze dansten - dat was geinig om daar zo naar te kijken, want Suzie danste zo met haar rechter arm alleen in de lucht en Phil schudde zo met z'n stomp en hij zei: ‘Die is net effe te kort’, en Suzie zei: ‘Als die stomp tussen je benen maar niet te kort is’, en Phil lachte als een paard.
Toen zaten ze weer aan de bar en ik vroeg aan Phil wat er in die papieren zak zat, die zak van Woolworth.
‘Een overhemd,’ zei Phil. ‘Ik heb een nieuw overhemd gekocht vanmiddag.’
‘Laat 's zien! Laat 's zien!’ riep Suzie en we keken allemaal naar het overhemd, behalve Warren, want die had z'n bier gemorst.
‘Da's goeie kwaliteit,’ zei Suzie en ik speelde nog een plaat op de juke-box en Phil zei: ‘Laten we dansen, Suzie’ en hij gleed van zijn kruk. Maar Suzie zei: ‘Eén keer is genoeg met jou. Dans jij maar met je nieuwe overhemd’, en ze gooide het overhemd naar Phil. En Phil draaide rondjes voor de juke-box, met dat overhemd zo tegen zijn borst geklemd, en hij zong: ‘Trek maar aan me knope - trek maar aan me kont!’
Mijn dansmeid kwam pas om kwart over acht. Ik heb altijd gedonder met mijn dansmeiden. Deze heeft twee kleintjes en altijd problemen met d'r baby-sitter. Maar ze is goed, vooral op de stang, en daarom zeur ik niet tegen d'r. En daarom legt ze ook nooit meer uit waarom ze zo laat is, omdat ik toch weet dat 't door die baby-sitter is.
Die stang staat op het einde van de bar, achterin bij het berghok. Leslie en ik hebben de bar daar wat breder gemaakt, zodat ze de ruimte heeft om te dansen. Die stang, daar zitten kleine stepjes an, aan beide kanten, zodat 't bijna een laddertje is bijna, zodat ze beter kan klimmen.
Ze gaat naar het berghok om zich uit te kleden, maar ook omdat ze daar moet wachten tot iemand de juke-box speelt. Deze die ik nou heb, die heeft klasse, want ze heeft van die balletschoenen waarmee ze helemaal rechtop op d'r tenen kan staan, als ze de stang vasthoudt.
| |
| |
Ik speelde de juke-box eerst zelf, hoewel ik dat meestal niet doe, anders denken de klanten dat ze zelf niet hoeven. Maar ik was in een goeie bui, vanwege Suzie en d'r stomp en dat gekke overhemd van Phil.
Mijn dansmeid danste en klom de stang op, zo met d'r benen d'r omheen en een tiet aan beide kanten, en toen de plaat afgelopen was vroeg ze: ‘Is dat alles? Laat je me voor één nummer naar buiten komen?’
Suzie zei: ‘Kom op, Phil. Laat 's wat horen’, en Phil speelde de juke-box en Suzie zei tegen de dansmeid: ‘Kom op, honey. Laat 's wat zien.’
Mijn dansmeid kwam over de bar naar Suzie toe, zo langzaam, liet ze telkens haar knie, de achterste, op de bar zakken, en Suzie riep: ‘Shake 'em, honey!’, en de dansmeid schudde haar tieten. Deze heeft goeie grote tieten.
Suzie zei: ‘Kom op, Phil. Laat nog 's wat horen’, maar Phil zei: ‘Mooi geweest voor vanavond, honey’, en: ‘Kom op, Warren. Hoog tijd om plat te gaan.’
Die twee hebben eigenlijk helemaal geen geld, Phil en Warren. Daarom wonen ze in Old Court.
‘Vergeet je niet wat?’ vroeg mijn dansmeid. Ze zat op haar hurken op de bar, knieën bij mekaar en ze stak zo haar rechterbil uit naar Phil en Warren. Phil stopte een dollar onder haar riempje over haar bil en Warren ook, ik bedoel: dat probeerde-die, maar 't lukte 'm niet, omdat-ie de shakes heeft, en hij wilde met zijn andere hand die bil vasthouden om dat riempje een beetje van d'r vel te trekken, maar dat lukte 'm ook niet. Daar moesten we allemaal zo vreselijk om lachen.
Dus Phil en Warren gingen naar buiten en mijn dansmeid ging terug naar het berghok en Suzie zei: ‘Dat had Brian moeten zien.’ Dat zei ze tegen Claire.
Toen vroeg ze aan mij: ‘Heb je Brian nog gezien?’
‘Is nog niet meer geweest hier,’ zei ik.
‘Brian,’ zei Suzie, ‘die heeft de grootste neukende lul in de hele neukende Staat van Ohio.’
Claire lachte.
‘Als die d'r aan komt,’ zei Suzie, ‘dan kan je beter de pindakaas d'r bij pakken.’
Ik lachte ook.
‘Laten we maar 's even wat opwinding hebben,’ zei Suzie en ze gleed van haar kruk en speelde de juke-box.
Mijn dansmeid kwam uit het berghok en ze draaide rond de stang en klom naar boven.
‘Kom 's hier, honey!’ riep Suzie. ‘Kom 's hier!’ en ze legde haar handen omgekeerd op de bar, zo alsof ze een grote bal wilde vangen, en ze lachte, zo van: ‘Hèhèhèhè!’
De dansmeid kwam langzaam over de bar naar haar toe, maar ze stopte toen de plaat afgelopen was en Suzie gaf een kwartje aan Claire en zei: ‘Maak jij 's muziek.’
Claire deed wat d'r gezegd werd en ze bleef bij de juke-box
| |
| |
staan. Suzie zat alleen aan de bar. De dansmeid liep over de bar naar haar toe en hurkte voor haar gezicht en Suzie zei: ‘Shake 'em, honey’, en de dansmeid schudde haar tieten. Suzie pakte de knieën van de dansmeid en zei: ‘En nou die andere kant, honey’, en ze legde haar handen weer open op de bar. De dansmeid draaide zich om en liet haar billen in Suzie d'r handen zakken en Suzie kneep en schudde ze en ze zei niks meer en lachte ook niet. Toen legde ze haar handen in haar schoot, maar de dansmeid bleef met haar billen voor Suzie d'r gezicht zitten, omdat ze haar fooi wilde hebben natuurlijk.
Suzie en Claire zaten aan de bar te drinken. Ik vertelde over Pat Comiskey en dat z'n vrouw niet wilde dat-ie naar de tekenfilmpies keek, en over Sonny d'r dochter en d'r neus.
Om halfelf kwam Brian binnen. Brian is een lasser bij International Harvester. Vroeger was-die een vriend van mij, maar nou niet zo erg meer, vanwege dat-ie toen wat gaande had met mijn vroegere vrouw.
‘Hi, stranger,’ zei Suzie.
‘Hi, Suzie,’ zei Brian.
Hij ging aan de hoek van de bar zitten, bij het machinegeweer, dus ik dacht wel dat-ie me wat wilde vragen. Dus ik bracht 'm een bier en zei: ‘What 's up, Brian?’
‘Heb je Fran nog gezien?’ vroeg Brian.
‘Hé! Stranger?’ riep Suzie en ze gleed van haar kruk en kwam naar ons toe.
‘Heb je geen kwartje voor de juke-box?’ vroeg Suzie. ‘'t Is zo'n slome boel hier vanavond.’
‘Alleen als je je favoriete nummer speelt,’ zei Brian en hij gaf haar een kwartje.
Suzie liep naar de juke-box en Brian vroeg: ‘Heb je Fran nog gezien?’
Toen begon de muziek en mijn dansmeid kwam uit het berghok en Suzie riep: ‘Kom op, honey! Laat 's wat zien!’ en ze klom op de kruk naast Brian.
De dansmeid klom de stang op en Suzie riep: ‘Kom 's hier, honey!’ en ze hield haar handen open om te vangen, maar Claire was al weer helemaal heiig geworden, die leunde zo met haar oor in d'r hand, en Brian wilde weten of ik Fran had gezien. De echte goeie stemming was er niet.
‘Shake 'em, honey!’ riep Suzie en ze schudde haar eigen tieten, zo met haar rug recht en haar schouders naar achteren, naast Brian, en mijn dansmeid schudde haar tieten ook en toen was de plaat afgelopen.
‘Ik mot effe een beetje laten lekken,’ zei Brian en hij gleed van zijn kruk en liep naar achteren, naar de wc. Ik liep aan de binnenkant van de bar met hem mee. Bij de deur van het berghok gaf Brian een dollar aan de dansmeid en ik zei: ‘Fran was hier vanmiddag. Ze is machtig kwaad op je, vanwege Suzie.’
‘Oh neukende schijt,’ zei Brian en hij ging met de dansmeid het berghok in.
| |
| |
Suzie was ook kwaad. Dat kon ik an d'r zien.
Brian kwam uit het berghok en liep recht naar de deur.
‘Zit 't scheef, Brian?’ zei Suzie. ‘Kan je 'm niet omhoog krijgen vanavond?’ en ze lachte, zo van: ‘Hèhèhèhè.’
‘Tot kijk, guys,’ zei Brian en hij liep naar buiten.
Claire was in slaap gevallen. Haar oor lag nu in haar elleboog, en haar arm op de bar.
‘Ik ben blij dat ik geen kinderen heb,’ zei Suzie.
‘Hoe is dat?’ vroeg ik.
‘Dat gekrijs en gegil van zo'n baby de hele dag om je heen, daar zou ik gek van worden,’ zei Suzie. ‘Zoals bij Fran.’
‘Fran d'r kinderen zitten al op school,’ zei ik.
‘Maar ik bedoel toen ze nog kleiner waren,’ zei Suzie.
‘Leslie was heel rustig, toen-ie nog een klein mannetje was,’ zei ik.
‘Ik ben blij dat ik geen kinderen heb,’ zei Suzie.
Claire begon te snurken, of meer rochelen, eigenlijk, en Suzie schudde d'r schouder en Claire draaide haar hoofd en legde haar andere oor in haar elleboog.
‘Dat was geinig, waar?’ zei Suzie. ‘Die idioot van een Phil met z'n nieuwe overhemd.’
‘Yeah, dat was geinig,’ zei ik. ‘Zoals-die danste, met dat overhemd.’
‘Trek maar aan me knope - trek maar aan me kont!’ zong Suzie.
‘Dat was geinig,’ zei ik.
‘Yeah,’ zei Suzie.
Dave kwam om elf uur terug.
‘Is die vent van de fbi teruggeweest?’ vroeg hij.
Hij bleef aan de bar staan en hield zich met één hand vast.
‘Die vent was van de fbi,’ zei hij tegen Suzie, ‘hoewel hij het ontkende.’
‘Zo,’ zei Suzie. ‘Is dat zo?’
‘Ik zeg je,’ zei Dave, ‘die vent is van de fbi, zeker weten.’
‘Fuck-off, Dave,’ zei Suzie.
‘Ga zitten, Dave,’ zei ik.
Dave bleef staan. Hij was weer totaal helemaal los.
‘Ga zitten, Dave,’ zei Suzie.
‘Maar hij heb niks over mij,’ zei Dave. ‘Mij kan ie niks maken.’
‘Fuck-off, Dave,’ zei Suzie.
‘Hij denkt dat ik een commie ben,’ zei Dave.
Suzie draaide opzij en ze lachte en stak haar hand tussen Dave z'n benen en ze zei: ‘Een commie? Mooie commie! Een commie zonder kloten.’
Dave stapte terug.
‘Kallem an nou, Suzie,’ zei ik.
‘Maar ik zeg je,’ zei Dave. ‘Ik zeg je -’
‘Wat dacht je nou?’ zei Suzie en ze gleed van haar kruk. ‘Wat dacht je nou? Dat die commies stom waren? Dacht je dat? Dat die commies stom waren?’
| |
| |
Ze deed een stap naar Dave en stak haar hand uit naar zijn broek, zo omgekeerd, en alsof ze een honkbal een beetje op en neer gooide.
‘Dacht je dat die commies jou mosten?’ zei ze. ‘Dacht je dat die stom waren? Nou?’
Ze deed nog een stap, met die hand, en Dave stapte terug.
‘Die zijn neukend slim, die commies,’ zei Suzie. ‘Dacht jij dat die een vent, een vent die niet eens kloten heeft -’ en ze greep Dave tussen z'n benen en Dave stapte terug en botste tegen een kruk en de kruk viel om en Dave ook en Claire schrok wakker van de herrie en ze riep: ‘Aah! Wat was dat?’
‘Schijt!’ zei Suzie.
‘Kallem an nou, Suzie,’ zei ik en ik liep om de bar heen en hielp Dave op z'n voeten en zette de knik naast 'm neer.
Dave zei niks. Hij ging op de kruk zitten en zette zijn ellebogen op de bar.
‘Schijt,’ zei Suzie en ze schudde Claire d'r schouder en zei: ‘We gaan.’
‘Kallem an nou, Suzie,’ zei ik.
Suzie duwde Claire naar de deur.
‘Tot kijk, Suzie,’ zei ik.
‘Schijt,’ zei Suzie.
Ik sta achter de bar. Dave kijkt langs mij heen, naar de muur.
‘Mensen zijn beesten,’ zegt hij. ‘Waar mensen niet toe - wat ze niet toe in staat zijn - dat zal je niet geloven - als ik je vertel - wat ze doen.’
Hij kijkt niet naar me, dus ik zeg niks.
‘Soms - als je d'r over leest - wat mensen doen - zo bij voorbeeld verkrachten en verminken - zomaar - zo alleen maar voor de gein.’
Hij kijkt nog steeds naar de muur.
‘Zoals die vent - die verkracht die vrouw - dan hakt die d'r armen d'r af - en dan verkracht-ie d'r nog een keer - en dan snijdt-ie zo een tiet d'raf.’
‘Daar heb ik niks over gehoord,’ zeg ik. ‘Over die zaak.’
Dave kijkt mij nu aan.
‘Was op tv,’ zegt hij.
‘Heb ik dan gemist,’ zeg ik.
‘Zo met een machete - zo hakt-ie d'r armen d'raf.’
Dave kijkt me nog steeds aan en hij praat heel langzaam.
‘En zo'n groot mes - of een bajonet - steekt-ie zo in d'r tiet - zo tjsak!’
Hij doet het voor met zijn hand. Dan kijkt hij weer naar de muur.
‘En dan verkracht-ie d'r nog een keer - terwijl-die dat mes nog vasthoudt.’
‘Lekkere kerel,’ zeg ik.
Dave kijkt verbaasd op.
‘Wie bedoel je?’ vraagt hij.
‘Nou die kerel, wat je net zei.’
| |
| |
‘Welke kerel?’
Hij legt zijn kin in zijn handen en kijkt naar de bar.
‘Of een gymnastiekzaal - met allemaal meisjes - zo in shorts en hempies - en die man komt binnen - met een machinegeweer.’
Hij schudt zijn hoofd. Hij is even stil.
‘Of zo'n dorp - zoals in Nam - of in Panama - met vrouwen op de markt.’
Ik ga de boel een beetje opruimen. Het is al tegen twaalven. Ik denk niet dat er nog iemand komt.
‘En ook kippen - en geiten d'rbij,’ zegt Dave.
Ik gooi de asbakken leeg en veeg ze uit.
‘En dan eerst met een vrachtwagen,’ zegt Dave.
En stapel de kratten.
‘Zo bang! - zo recht d'rin,’ zegt Dave.
En veeg de doppen onder de bar uit.
‘Zo platgereden kippen,’ zegt Dave.
En pak het geld uit de kassa.
‘En zo een geit - zo krak! - zo recht over z'n poten,’ zegt Dave.
Behalve het wisselgeld.
‘En zo twee vrouwen - die rennen zo weg,’ zegt Dave.
Dat is zo'n gesjouw.
‘Op blote voeten,’ zegt Dave.
Ik loop naar achteren, naar het berghok.
‘Maar ze kunnen niet verder - zo klem tegen een muur,’ zegt Dave.
De dansmeid heeft zich al aangekleed.
‘Zo splats! - zo bloed overal op de muur,’ zegt Dave.
Ze zegt: ‘Tot morgen’ en ik ook.
‘Maar die ene is opzij gesprongen,’ zegt Dave.
Ik trek de wc door, in het berghok.
‘Ze ligt op de grond - zo onder het bloed,’ zegt Dave.
En doe het licht uit.
‘En dan snel uit de cabine springen,’ zegt Dave.
De dansmeid loopt naar de deur.
‘En dan met een mes - zo duik je zo d'r bovenop,’ zegt Dave.
Ik loop terug naar de kassa.
‘En dan tsjak! tsjak! - zo in d'r buik - tsjak! - in d'r buik - tjsak!’ zegt Dave.
De dansmeid zeg: ‘Tot kijk, guys.’
‘Zo tsjak! - in d'r tiet - zo tjsak!’ zegt Dave.
Ik zeg: ‘Tot kijk.’
‘En zo van onderen - tsjak! - in d'r tiet,’ zegt Dave.
De dansmeid loopt naar buiten.
‘Zo tsjak!’ zegt Dave.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd