Maatstaf. Jaargang 35

Wim Brands
Gedicht

Dominee, hij had een bokkewagen
en een kraai en dat was voldoende
om over een jeugd te spreken.

Is dit niet genoeg, zeg dan maar
dat hij soms door het spinrag heen
keek naar wat hij nog had: niks.

Of zwijg, nadat u hebt gezegd
dat hij zo goed kon luisteren,
bijvoorbeeld naar het schuiven

van de sneeuw op het dak.
Hij noemde dat trouwens: het spoken
van de dooien.