Maatstaf. Jaargang 35

[p. 62]

Anton Ent
Vicus pacis

1
Clingendaal

Moeder van de kersebloesem,
voorzichtig rose en ook wit,
vergeef mij deze morgen dit
behoedzaam strelen van uw boezem
wanneer ik wandel door uw wijk

Bewijzen zeggen niets: alleen
de singels met de waterogen,
de straten en de wilgebogen
buigen om uw aanzijn heen
en bevestigen uw vrederijk

Liguster van de Langewelle
de Boogjes en de Langegeer
verdraagt dit strelen keer op keer,
straft af wat idioten stellen:
straks zet het graf een hand te kijk

Ik dwaal langs singels en ik haal
u op, raak gaandeweg verzoend,
volkomen in de Clingendaal
waar een meidoorn in het plantsoen
de opgang opent tot uw rijk

[p. 63]

2
Langewelle

Een zachte moeder in de tuin
plukt bloesem, laat haar jongen
ruiken als de brombeervader zegt:
de binnenstad ligt nu in puin,
het ziekenhuis is in de as gelegd,
Mirjam heeft verbrande longen

Margrieten duidelijk in knop
Vader huilt, moeder drukt mijn schouder
neer en met een hoge kleur
neemt ze mij te plotseling op,
verbergt me in de bloesemgeur
Ja man, satan stookt steeds kouder

3
Langewelle

Emmers wierp ze naar de jongen achter glas
Koortsachtig greep hij naar de knikkerlijnen
en de kathedralen. Brandend van verlangen was
zijn hand naar haar die lachend water haalde

Zilver spatte wijd uiteen, hij deed alsof
hij schrok, de armen wijd omhoog, ben je nat
riep ze, hij trok aan zijn pyjama, droog, droog

Piepend trok ze strepen op de ruit, de mond
verbeten, de dode zeem viel op de grond

Haar lach is in liguster nog te horen

[p. 64]

4
Langegeer

De witte brug was eens mijn troon
Vanaf de leuning klom ik op haar rug
en zag de diadeem grijs van de roos

Nu ren ik sneltreinvaartje naar haar troon
waar zij verwelkomt: lieve zoon, knielen
is hier overbodig, ik heb je handen nodig,
sta voor me klaar en vlecht mijn haar

5
R.

Smaak had ze. Bloempotten van Collier
Leerdams glas. Kristal. Kopjes van Mobach
met de oranjerode nagels. Idem bonbonnière

De schaamte joeg haar zonden ver omhoog
Drie toffees hielden haar geknield voor bed
Vergeving trof het nergens met bekering

Migraine, gesloten gordijnen, Smijtegelt,
soms gezang van een getrouwe, sterke held
Nooit een lachend kruiswoord van bevrijding

[p. 65]

6
Groenezoom

In deze buitenwijk vermoed ik vaag
de stad waar heldere fonteinen spuiten,
een lege man weer opgetogen drinkt

Straf mij niet wanneer ik dorstig vraag
naar welke bron een neergehaalde hinkt

Richt mij op en laat mij stadwaarts gaan
Hier dreigt de pop in cellofaan

7
Ver weg

Nu zie je zelf wat er van komt: kranten vol
Loeder schrijven ze en ik heb geen verweer
Je streelde me en bond me aan een harde leer

Hoe meer ik stijg, hoe meer ik val: satan
achterna. Je lacht erom, jij daar omhoog,
maar winst is het verlies van het ijsblauw oog

Ontkennen wil ik wat de kranten schrijven:
een zetfout redt als u de leer vervloekt
en mij bevrijdt van het oog dat snijdend zoekt